Polonijny Biuletyn Informacyjny Winnipegu- Polishwinnipeg.com ma już za sobą drugi rok działalności. W ubiegłym roku pierwszy raz polishwinnipeg przyznał  tytuł "Człowiek Roku 2008".

Mamy zaszczyt uhonorować tytułem  "Człowiek Roku 2009" Profesora Edmunda Kuffela wybitnego naukowca i patriotę, który od wielu lat żyje i pracuje w Kanadzie a zawsze i wszędzie podkreśla swoje polskie pochodzenie. Większość Polonii kanadyjskiej doskonale zna działalność prof. Edmunda Kuffla, ale dziś pozwolimy sobie przedstawić w skrócie sylwetkę Pana Profesora.

Profesor Edmund Kuffel urodził się w 1924 roku, w Przysiersku, powiat Świecie, obecnie województwo kujawsko-pomorskie.
Do wybuchu II Wojny Światowej ukończył jedną klasę gimnazjum w Chełmie. Wybuch wojny w 1939 roku spowodował przerwanie edukacji. W styczniu 1942 roku, wraz z rodziną, został wysiedlony do Jasińcy pod Koronowem, gdzie zgodnie z niemieckimi zarządzeniami został przydzielony do grupy robotników remontujących drogi. Grupa ta była przerzucana z miejsca na miejsce. W ten sposób prof. E. Kuffel znalazł się we Włoszech, gdzie pracował przy naprawie i budowie dróg, linii kolejowych oraz lotnisk. W 1944 roku we Włoszech przedostał się przez linię frontu i wstąpił do 2-go Korpusu Polskiego generała Władysława Andersa. Jako żołnierz tego Korpusu – przydzielony do 15-go Batalionu Strzelców, 5-tej Brygady, 5-tej Dywizji – brał udział w Kampanii włoskiej i uczestniczył między innymi w bitwach pod Ankoną, pod Monte Rippe i pod Rimini.
Po zakończeniu wojny na skutek wiadomości dochodzących z Kraju, a nie zachęcających do powrotu do Ojczyzny, jak większość żołnierzy z 2 Korpusu, podjął decyzję o pozostaniu na Zachodzie Europy.
We Włoszech, zaczęto organizować szkoły gimnazjalne i licealne E. Kuffel rozpoczął naukę w gimnazjum w Modenie, które niestety w 1946 roku zostało rozwiązane, a szkołę przeniesiono do południowej Anglii. Po reorganizacji szkół kontynuował naukę w pobliżu Norwich, we wschodniej Anglii, gdzie ukończył 4 klasy gimnazjum. Następnie został przyjęty do Liceum im. Józefa Konrada Korzeniowskiego w Hayden Park. Po zaliczeniu bardzo intensywnego programu (według którego w ciągu jednego roku przerabiano materiał z dwóch klas licealnych) w wieku 25 lat zdał maturę.

Kolejne etapy życia Profesora to studia na Wydziale Fizyki Uniwersytetu w Dublinie, w Irlandii, i uzyskanie tytułu inżyniera, a następnie magistra. W 1952 roku ożenił się z Alicją Gromnicką, Polką, która wraz z rodziną została wysiedlona z Polski.

W latach 1954–1960 pracował jako inżynier badawczy w Laboratoriach Wysokich Napięć, Metropolitan Vickers Electrical Co., Manchester, Wielka Brytania. W 1959 roku, na University College w Dublinie, obronił rozprawę doktorską. W latach 1960–1968 pracował kolejno jako wykładowca i starszy wykładowca w Institute of Science and Technology na Uniwersytecie w Manchester. Tamże, w 1967 roku za „wybitny wkład w rozwój wysokonapięciowych gazowych układów izolacyjnych” otrzymał tytuł naukowy doktora nauk (DSc) – odpowiednik polskiej habilitacji – nadany przez Uniwersytet Manchester. W roku 1968 uzyskał tytuł profesora na Uniwersytecie w Manchester.

W tym samym roku na prośbę władz Uniwersytetu Manitoba, w Winnipeg (Kanada), przyjął kierownictwo Katedry Wysokich Napięć, którą kierował do 1970 roku. Wówczas został wybrany na dziekana Wydziału Inżynierii Elektrycznej Uniwersytetu w Windsor, Kanada. Następnie w 1979 roku został dziekanem Wydziału Inżynierii na Uniwersytecie Manitoba. Funkcję tę sprawował przez dwie kolejne kadencje (od 1979 do 1989 roku). Jest autorem lub współautorem 4 często cytowanych monografii naukowych oraz kilkuset artykułów, z których kilkadziesiąt ukazało się w renomowanych czasopismach, takich jak: IEEE Transactions on Plasma Science, IEEE Transactions on Dielectrics and Electrical Insulation, EEE Transactions on Power Delivery, IEEE Transactions on Magnetics oraz Journal of Applied Physics. Jest promotorem w 18 zakończonych pozytywnie przewodach doktorskich.

W roku 1995 – po przejściu na emeryturę – otrzymał tytuł „Dean Emeritus”, który pozwala Profesorowi prowadzić nieprzerwaną, trwającą do dzisiaj, aktywność naukową.
Praca ta owocuje kolejnymi publikacjami, udziałami w konferencjach, a tylko od 1996 roku Jego publikacje cytowane były ponad 700 razy.

W roku 1984 Instytut Inżynierii Elektrycznej i Elektronicznej (IEEE) nadał Profesorowi Edmundowi Kufflowi Medal Stulecia (Centennial Medal) z dedykacją: „za wybitny wkład w dziedzinie inżynierii izolacji prądów wysokich napięć”. W roku 1989 został wybrany członkiem IEEE za: „wybitny wkład w kształcenie inżynierów oraz w pracach nad izolacją prądów wysokich napięć i zjawisk jonizacji”. W roku 1988 został wybrany także na członka Kanadyjskiej Akademii Inżynierii (FCAE) za: „wybitny wkład w kształcenie inżynierów oraz w gospodarczy rozwój Kanady”. Akademia ta może liczyć maksymalnie 250-ciu członków i jest instytucją doradczą Rządu Federalnego. Jest także członkiem Stowarzyszenia Polskich Kombatantów, do którego wstąpił już podczas pobytu w Anglii.

Większość życia zawodowego prof. E. Kuffel poświęcił technice wysokich napięć i problemom edukacji inżynierskiej. Wśród zainteresowań naukowych Profesora należy wymienić przede wszystkim: wytrzymałość elektryczną układów gazowych, badanie zjawisk zakłóceń radioelektrycznych, badania własności izolacji przy niskich temperaturach do 1°K, badanie materiałów izolacyjnych ciekłych (takich jak oleje mineralne, syntetyczne i roślinne pod kątem pracy w układach izolacyjnych kabli, transformatorów, wyłączników), izolatory polimerowe dla zastosowań w warunkach zabrudzeniowych, badanie układów próżniowych oraz badania nad sześciofluorkiem siarki (SF6) i mieszanin tego gazu w izolacji urządzeń wysokonapięciowych oraz zagadnienia związane z przesyłem energii elektrycznej prądem stałym.

Jako Dean of Engineering Uniwersytetu Manitoba organizował i prowadził wiele programów międzynarodowej współpracy między innymi z Tajlandią, Brazylią, Chinami, Australią, Indiami, Japonią, Nową Zelandią i Szwajcarią. Na szczególne jednak podkreślenie zasługuje wieloletnia współpraca naukowa z uczelniami i instytutami polskimi, a w szczególności z Politechniką Poznańską.

Edmund Kuffel jest czynnym członkiem Stowarzyszenia Polskich Kombatantów (do którego wstąpił już podczas pobytu w Anglii) prowadzi czynną działalność na rzecz Polonii Kanadyjskiej oraz polskiego kościoła rzymsko-katolickiego w Kanadzie- współfinansował między innymi pomnik upamiętniający wizytę Jana Pawła II w Winnipegu; jest członkiem Towarzystwa miłośników KUL w Winnipegu.

Inne cechy
•ogromna życzliwość dla ludzi!
•otwartość i komunikatywność. Jest żonaty od 1952 r. i jest ojcem czwórki dzieci (Anna, lekarz, obecnie ordynator jednego z oddziałów w szpitalu w Winnpegu, synowie Jan, Ryszardi Piotr, ukończyli studia techniczne; dwóch z nich uzyskało doktoraty, a jeden jest profesorem i sprawował między innymi funkcję dziekana na Uniwersytecie Manitoba)
Profesor zawsze podkreśla swoje polskie pochodzenie.

Dzięki licznym grantom naukowo-badawczym, które Prof. E.Kuffel prowadził w kanadyjskich Uniwersytetach w Windsor, Ontario i w Winnipegu, miał możliwość zapraszania między innymi z Polski młodych pracowników nauki oraz finansowania ich staży naukowych. Główne kontakty Prof. E.Kuffla dotyczyły współpracy z Politechniką Poznańską, która 17 grudnia 2009 r. wręczyła Profesorowi zaszczytny tytuł Doktora Honoris Causa. Stypendyści nie zmarnowali danej im szansy i wynikiem tych staży naukowych było pozytywne zakończenie procesów habilitacyjnych, napisanie wielu publikacji oraz prowadzenie wspólnych badań naukowych.

Prezentacja opracowana przez Politechnikę Poznańska

Wywiad Polishwinnipeg.com z Profesorem Edmundem Kufflem
Artykuł w Polishwinnipeg.com z okazji przyznania tytułu Doktora Honoris Causa.
Edmund Kufel w książce prof. Kazimierza Patalasa  Przez boje, przez znoje, przez trud-kombatanckie losy