Miłości gdzie Jesteś Szukałeś miłości w kwiatach bzu, w liściach koniczyny, w kropelkach rosy, w promieniach słońca, w przepływającej i odpływającej fali oceanu, w spadającej gwieździe, w świetle księżyca, w Anny oczach. Ciągle jej nie widziałeś. Weź krzyż, popatrz długo…. Tam odnajdziesz Miłość, której nigdy i nigdzie nie spotkałeś, Taka prawdziwą, wielką, obejmującą wszystko: Przeszłość, teraźniejszość i jutro.	Zima Wiesz – tutaj gra wiatr na skrzypcach białej panienki Krótki dzień się wystraszył gęstej czarnej chmury Boże – co to będzie, jakiś dzień ponury? Nie martw się przecie, tam też słonce świeci odbijając promienie swoje w dal muzykę wznieci Zagwiżdże, zaświszcze – że wiosna tuż, tuż Ale  to, przecież nieprawda bo panienka suknią się otuliwszy stwierdziła, że to mało Puchaty biały serdaczek na ramiona narzuciła Przybrała się pięknie, gwiazdkami upstrzona , Wiedząc – że to nie kwiaty chce nas do siebie przekonać  A, ja tęsknie do wiosny do zapachu łąki, do maciejki i kwiatów jabłonki. Winnipeg, 2008
Zimowy Kwiat Czarna noc spowiła niebo nad miastem. Padał drobny mokry śnieg. Otworzyłam swą dłoń i wyciągnęłam przed siebie. Delikatny powiew zimowego tiulu musnął ją…. pozostawiając jeden biały zimowy kwiat. Z listków delikatnie utkanych, ciasno i symetrycznie złożonych, białych, migocących pod wpływem ciepła dłoni się rozpuszczających. Zapytałam: Kto Cię zaprojektował? – ale on, nie odpowiedziawszy nic zmienił się w malutka kropelkę deszczu w której księżyc się odbijał i na mnie spoglądał. Dziwiąc się: Dlaczego… takie pytanie zadałam? Przecież każdy o tym dobrze wie, że to wiatr wyrzeźbił z miłości.	To dla mnie To dla mnie ptak w gęstwinie śpiewa “     “     “     są zielone drzewa “      “     “    wiatr mego ramienia dotyka “      “     “    niebo jest błękitne “      “     “    obłok się przesuwa “      “     “   księżyc się rumieni “      “     “   gwiazdy nie mrugają To dla mnie płatki śniegu ziemie otulają.
Do JEZUSA OD FAUSTYNY Nazbieram wiele kwiatów z Twojej łąki i przyniosę Ci. Uwije wieniec biali   i założę Ci. U stop Twych złożę: bratki, maki i bzy, a na serce położę dwie róże białą i czerwoną Ci. Białą jak Twe promienie z wody, a czerwona jak z Twojej krwi. Do ręki dam Ci pachnącą białą lilię By świeciła i pachniała Ci. Nie mam piękniejszych Kwiatów niż te które sam przyniosłeś tutaj. Wszystkie one należą do Ciebie tak zresztą jak i my.	Poranek Promyk słońca przez okno spogląda. Wstań, dzień się rozpoczyna. Świeży powiew wczorajszego deszczu niesie lekki zapach łąki. Owocowy sad bielą obleczony ukrywa drobniutkie nowalijki. Ziemia oddycha wiosennym powietrzem wypełniając swe ogromne płuca. Biały motyl wzbił się w górę, na kamieniu czarnooka biedronka rozgrzewa malutkie nóżki. Jaskółki szybują w powietrzu wznosząc się wyżej i wyżej. Będzie ładny dzień. Wstań proszę, szkoda każdej chwili. Malgosi D.