Świat... Załóż różowe okulary, przypnij ostrogi, dosiądź Pegaza i poszybuj nad światem. Światem niepowtarzalnym, pięknym i wspaniałym. Popatrz na morza, oceany i góry. Zapamiętaj ten świat! Może to będzie ostatni raz. Świat, który zwany jest ziemią. Ziemia, która stoi przed zagładą, której piękno może zniszczyć istota zwana człowiekiem. Istota, której zaborczość nie zna granic i w pogoni za pieniądzem jest w stanie zniszczyć miejsce w którym żyje, a tym samym zniszczyć samego siebie... J.K.P.	Ballada o takich co ukradli księżyc. Cala Polska wtedy z zachwytu oniemiała, że takich bohaterów na świat wydała. Wszyscy się tym ogromnie szczycili i kiedy tych dwóch dorosło, to Premierem i Prezydentem Państwa ich zrobili. Kiedy później parę lat porządzili i trochę krzywd krajowi wyrządzili. Wtedy dopiero na jaw prawda wyszła... Oni go naprawdę nie ukradli, oni nam na nasze nieszczęście z księżyca spadli.
Podróze... Generalnie mówiąc podróże budują, choć często nieco rujnują. Początkowo promieniujesz ze szczęścia, choć pod koniec urlopu wyglądasz jak pól nieszczęścia. Rodzina wita ciebie czule, a ty chcąc czy nie chcąc, musisz uszczuplić swoją dolarową pule. Wydano na twoją cześć przyjęcia, które ty z honorem opłaciłeś pełen szczęścia. Po tygodniu przebywania rodzina coraz częściej zadaje tobie pytania, kiedy to opuścisz ich rodzinne progi, bo czas spędzony z tobą jest im "bardzo drogi". Wracając  z podróży będziesz oglądał z zachwytem rodzinne zdjęcia, ciesząc się zarazem, że są już poza tobą wszelkie rodzinne napięcia. Zgodzisz się wtedy, że po tych wszystkich mękach z rodziną wychodzi się najlepiej na zdjęciach.	A  oto przykład czegoś z zupełnie innej" bajki": Deja vu Czy to nazwa krainy? Czy też imię dziewczyny? Czy wspomnienia dzieciństwa? Czy młodzieńcze świństwa? Czy choroba mózgowa? Czy tez dawniej znana droga? Byłem tu i już widziałem to wszystko. Tam na górze stało to samo stare zamczysko. Tuż przy górze stała mała chata, do której prowadził mnie za rękę  tata. Jedno wiem, że nie pamiętam zupełnie kiedy to się zdarzyło. Czyżby to wszystko mi się śniło?
Przebudzenie... Obudziłem się, bo poczułem zapach Twoich włosów. Obudziłem się bo poczułem ciepło Twego ciała. Obudziłem się bo usłyszałem Twój szept "kocham Cię" Otworzyłem szeroko oczy, ale Ciebie tu nie było. Gdzie  teraz jesteś? Jak mogę Ciebie odnaleźć? Czy musze znów pogrążyć się w głębokim śnie  ? W którym ponownie  poczuje zapach Twoich włosów, oraz ciepło Twojego ciała., Śnie- nie odchodź- pozostań więc ze mną na zawsze...	Ale teraz w Polsce pisze się tzw. wiersze zupełnie inaczej.  Już dawno Polskę opuściłem i stałem się tradycjonalistą, choć poniżej mamy coś co można nazwać nieudaczną próba współczesnej twórczości: Deszczowy tydzień... Budzę się, ciemno, ponuro, krople deszczu uderzają o szyby. Umysł senny, ociężały, spoglądam z niepokojem w okno, niestety ciągle pada. Marzę, aby ukazał się promień nadziei, promyk słońca. Ale czy to nastąpi?