Podróż dookoła Polski- Bełchatów- PolishWinnipeg.com

Numer 105

17 grudnia 2009 Archiwa Home Kontakt

Wydawca

Bogdan Fiedur

zapisz Się Na Naszą listę

Proszę kliknąć na ten link aby dotrzeć do formularza gdzie można zapisać się na listę dystrybucyjną i w przyszłości otrzymywać biuletyn bezpośrednio od nas.

Aby zapisać się szybko bez wypełniania formularza, proszę wysłać E-mail bez żadnego tekstu poprzez kliknięcie tego linku.

Przyłącz się

Jeśli masz jakieś informacje dotyczące polskich wydarzeń i chciałbyś albo chciałabyś podzielić się nimi z naszymi czytelnikami, to prześlij je do nas. Mile widziane są wywiady, felietony, zdjęcia i poezja. Proszę informować nas o wszystkich wydarzeniach polonijnych.

Promuj polonię

Każdy z nas może się przyczynić do promowania Polonii w Winnipegu w bardzo prosty sposób. Mój apel jest aby dodać dwie linie do waszej stopki (signature) aby zacząć promować Polonijne wydarzenia w Winnipegu kiedykolwiek wysyłamy maila.

Tutaj są instrukcje jak dodać stopkę używając Outlook Express.

Kliknij Tools-->Options --> Signatures

Zaznacz poprzez kliknięcie Checkbox gdzie pisze

Add signature to all outgoing messages

W pole gdzie jest napisane Edit Signature proszę wpisać.

Polonijny link Winnipegu
http://www.polishwinnipeg.com

albo

Polish Link for Winnipeg
http://www.polishwinnipeg.com

Po tym kliknij Apply

I to wszystko. Od tej pory będziemy promować polskie wydarzanie w Winnipegu automatycznie kiedy wyślemy maila do kogoś. Wszystkie programy mailowe mają taką opcję tzw. signature i sposób jej dodania będzie bardzo podobny do tego co opisałem dla Outlook Express

Polonijny Biuletyn Informacyjny w Winnipegu

W cyklu Podróż dookoła Polski - ciekawe miejsca... przybliżamy najpiękniejsze miejsca w Polsce- te znane i mniej znane. Opowiadamy historię pięknych polskich miejsc, ale ponieważ Polska to nie porośnięty puszczą skansen lecz rozwijający się dynamicznie, nowoczesny kraj to pokazujemy też jak wyglądają różne zakątki Polski dziś.

INDEX

PODRÓŻ DOOKOŁA POLSKI - CIEKAWE MIEJSCA - BEŁCHATÓW

BEŁCHATÓW

Bełchatów jest miastem powiatowym, położonym w województwie łódzkim. Bliska odległość od Łodzi (50 km) oraz Warszawy (150 km), a także położenie na szlaku drogi krajowej nr 8 relacji Warszawa -Wrocław, powodują, iż Bełchatów jest, ważnym dla województwa łódzkiego, ośrodkiem komunikacyjnym. Przez miasto prowadzą również dwie drogi wojewódzkie: nr 485 relacji Pabianice – Bełchatów oraz nr 484 relacji Buczek - Bełchatów – Kamieńsk.

Obecność w odległości 10 km od miasta, największego w Polsce zagłębia paliwowo - energetycznego, w którego skład wchodzą PGE Kopalnia Węgla Brunatnego Bełchatów SA oraz PGE Elektrownia Bełchatów SA sprawia, że Bełchatów jest jednym z najważniejszych ośrodków przemysłowych w regionie.

Historia Miasta

   Najstarszą częścią współczesnego Bełchatowa są Grocholice - od 1977 roku w granicach administracyjnych miasta. Ich istnienie źródła pisane notują już w XII wieku. Od najdawniejszych czasów należały one do rozległych dóbr arcybiskupa gnieźnieńskiego. W 1420 roku Grocholice otrzymały prawo magdeburskie, a w 65 lat później zostały podniesione do godności miasta, na mocy przywileju wydanego przez Kazimierza Jagiellończyka. Prawa miejskie utraciły w roku 1870. Początki historii osady Bełchatów sięgają XIV wieku. Wówczas, jak podają źródła, tereny na których powstało dzisiejsze miasto z częścią ziemi wieluńskiej i sieradzkiej otrzymał założyciel i pierwszy właściciel osady Bełchat herbu Topór.            W wyniku dziedziczenia, w XVI wieku właścicielami miasta została rodzina Kowalewskich herbu Prus III. W pierwszym ćwierćwieczu XVIII wieku dobra bełchatowskie przeszły w posiadanie Rychłowskich herbu Nałęcz. Osada rozwijała się dzięki dogodnemu położeniu, krzyżującym się traktom z Piotrkowa do Wielunia i z Łasku do Kamieńska. Ówczesni gospodarze Bełchatowa podjęli starania w kierunku podniesienia go do rangi miasta. Zwieńczone zostały one przywilejem uzyskanym od króla Augusta III Sasa w I połowie XVIII wieku.
    Dziewiętnastowieczna historia Bełchatowa związana jest z rodziną Kaczkowskich herbu Świnka.Na początku XIX wieku dzierżawca Bełchatowa - Józef Kaczkowski założył pierwszą manufakturę włókienniczą. Od tego momentu miasto powoli traciło charakter rzemieślniczo – rolniczy, stając się ośrodkiem włókiennictwa na tyle ważnym, iż Bełchatów znalazł się w
rzędzie “miast fabrycznych” Królestwa Polskiego. Dzięki staraniom Kaczkowskich wzniesiono kościół ewangelicki, utworzono szkołę elementarną, zorganizowano pocztę, aptekę, utworzono szosę Piotrków – Wieluń przez Bełchatów, jak również podjęto starania o nadanie miastu herbu. Herb, ustalony na podstawie XVIII-wiecznej pieczęci miejskiej, przedstawiający Adama i Ewę przy drzewie oplecionym przez węża, znalazł się w tzw. Albumie Heroldii z 1847 roku.          W 1870 roku, po upadku powstania styczniowego, Bełchatów przestał być miastem. Kaczkowscy stracili rodzinny majątek – dwór w centrum miasta. Pod koniec XIX wieku kupiła go, od kolejnego niemieckiego właściciela, rodzina Hellwigów. W dawnej siedzibie Rychłowskich i Kaczkowskich mieszkali oni przez trzy pokolenia. Przez ten czas w znacznym stopniu przyczynili się do rozwoju gospodarczego i kulturalnego Bełchatowa. Odegrali ważną rolę w staraniach o odzyskanie praw miejskich. Osada ponownie stała się miastem w 1925 roku.
Czasy względnego spokoju zostały przerwane przez I i II wojnę światową. Na przełomie 1914 i 1915 roku w pobliżu Bełchatowa kilkakrotnie przechodził front. W sierpniu po krótkich walkach        w okolicach Borowej Góry zjawili się w mieście Niemcy. Jednak już jesienią tego roku kontrofensywa Rosjan zmusiła Niemców do wycofania się. Od 4 do 6 XII toczono walki pod Borową Górą. Rezultatem ofensywy wojsk niemieckich było wycofanie się Rosjan. Wojska rosyjskie nie zdołały do końca wojny uzyskać utraconych obszarów. Dzięki porozumieniu niemiecko – austriackiemu podzielono gubernię piotrkowską. Austriacy objęli władzę w południowej części jej części ze stolicą w Lublinie, Niemcom zaś przypadła północna część ze stolicą w Warszawie. Do końca wojny Bełchatów pozostawał pod okupacją austriacką.
W okresie międzywojennym uruchomiono w mieście kilka nowych fabryk, elektrownię dla potrzeb miasta, założono także bank, sąd, bibliotekę publiczną. Działały partie polityczne oraz organizacje o charakterze kulturalnym i sportowym. Bełchatów był wówczas miastem wielonarodowościowym. Obok siebie żyli i pracowali Polacy, Żydzi i Niemcy.
     Podczas II wojny światowej niedaleko Bełchatowa przebiegała linia obronna Wojska Polskiego. Do dnia dzisiejszego zachowały się fragmenty umocnień w rejonie Lubca, Księżego Młyna i Magdalenowa. Bardzo ważną rolę w tej wojnie miała odegrać ponownie Borowa Góra. Jej obrona miała powstrzymać natarcie wojsk niemieckich w kierunku Piotrkowa Trybunalskiego i Warszawy. Walki trwały od 3 września 1939 roku. Ze względu na przewagę nieprzyjaciela żołnierze II Pułku Piechoty Legionów pod
dowództwem pułkownika Ludwika Czyżewskiego zmuszeni zostali do wycofania się. 6 września do Bełchatowa wkroczyły pierwsze oddziały niemieckie. Miasto włączono bezpośrednio do Rzeszy, do tzw. “Kraju Warty”. W Bełchatowie, ogłoszonym przez Niemców “miastem żydowskim”, utworzono getto dla ludności żydowskiej, w którym znalazło się około 5500 Żydów. Zlikwidowano je w sierpniu 1942 roku, a ludność wywieziono do getta w Łodzi i do obozu zagłady w Chełmnie nad Nerem.
     W styczniu 1945 roku Bełchatów został wyzwolony przez oddziały I Frontu Ukraińskiego. Po przeszło pięcioletniej okupacji miasto liczyło zaledwie 3,5 tys. mieszkańców (przed II wojną światową 12 tys.). Decyzją Rady Ministrów ze stycznia 1958 roku Bełchatów awansował do rangi miasta powiatowego. Nowy etap w historii miasta rozpoczął się w 1960 roku. Odkryto wówczas pokłady złóż węgla brunatnego w Piaskach koło Bełchatowa. Decyzja rządu o rozpoczęciu budowy zagłębia paliwowo- energetycznego zapadła w 1973 roku. W roku 1980 wydobyto pierwszy węgiel. W Kopalni Węgla Brunatnego “Bełchatów”, w roku 1981 ruszył pierwszy blok energetyczny Elektrowni “Bełchatów”. Inwestycje, zapoczątkowane w latach siedemdziesiątych, przyciągnęły do miasta kilka tysięcy młodych, wykształconych ludzi z różnych stron Polski, którzy osiedlili się tu na stałe. Ludzie ci, przywieźli własne tradycje i obyczaje, tworząc tym samym nowy obraz naszego miasta. Pomimo tego, sięgająca setki lat wstecz historia miasta, wciąż trwa w zbiorowej świadomości dzisiejszych mieszkańców Bełchatowa.

Zabytki

Dwór Olszewskich


Budynek, w którym mieści się dziś Muzeum Regionalne powstał na początku XVIII wieku, kiedy właścicielami bełchatowskich dóbr była rodzina Rychłowskich herbu Nałęcz. Rychłowscy chcąc zapewnić sobie siedzibę, która podkreślałaby prestiż rodu, zdecydowali się na budowę reprezentacyjnego dworu. Kolejni właściciele – Kaczkowscy herbu Świnka przyczynili się do znacznej jego rozbudowy. W 1867 roku cały majątek Kaczkowskich zlicytowano, w tym i dwór. Jego właścicielem stał się Ernst Ludendorf, a następnie Reinhold Spiller. W 1887 nieruchomość kupił Henryk Hellwig – bawarczyk z pochodzenia. W posiadaniu rodziny Hellwigów dwór znajdował się do końca II wojny światowej. Posiadłość została wykupiona w 1949 roku przez rodzinę Olszewskich i utrzymywana była przez nich do października 1987 roku. Po śmierci Wacława Olszewskiego – syna Wacława seniora, ten bardzo zdewastowany obiekt został zakupiony przez Urząd Miejski w Bełchatowie. Początkowo planowano zlokalizować w nim Miejską Bibliotekę Publiczną. Jednakże w 1993 roku powstał Społeczny Komitet Założycielski Muzeum Regionalnego. Pozyskano pieniądze nie tylko na przywrócenie do świetności samego dworku, ale i renowację zabytkowego parku. Dzięki staraniom wielu osób, w tym pięknie odrestaurowanym obiekcie, muzeum mogło rozpocząć działalność już od 1998 roku.

             Etapy budowy i architektura

Późnobarokowy dwór wybudowano na początku XVIII wieku na planie wydłużonego prostokąta. Budynek jest murowany z cegły i potynkowany, częściowo podpiwniczony. Posiada cztery jednopiętrowe ryzality. Trzy z nich w elewacji wschodniej, z kolei czwarty ryzalit wybiega łagodnym łukiem pośrodku elewacji zachodniej.
Budowa dworu odbywała się w trzech etapach:
1)dwutraktowy parterowy dwór z wieku XVIII z narożnymi pokojami, w których do dziś zachowały się sklepienia kolebkowe z lunetami
2)dobudowa przybudówek od północy i południa z facjatami w I połowie XIX wieku; z tego okresu pochodzi kominek w jednym z pokojów, jak również elementy wzorzystej parkietowanej posadzki
3)w II połowie wieku XIX powstają trzy ryzality od wschodu, piętro nad ryzalitem zachodnim; na osi środkowej dobudowano również piętro przez całą szerokość dworu.

Kościół pod wezwaniem Narodzenia Najświętszej Marii Panny w Bełchatowie

Pierwotny drewniany kościół wzniesiono wraz z klasztorem w 1617 roku. Około 1720, do kościoła dobudowano murowane kaplice pod wezwaniem Najświętszej Maryi Panny i św. Franciszka (obecnie Pana Jezusa), między którymi na miejscu drewnianego kościoła wzniesiono obecny. Fundatorem przebudowy był Stanisław Rychłowski, chorąży sieradzki z żoną Anną. Konsekracja kościoła odbyła się w 1731 r. W połowie XIX w. uległ on ponownej przebudowie. W roku 2000-lecia Chrześcijaństwa mianowany został Kościołem Jubileuszowego Pielgrzymowania, zaś w 2003 wyniesiono go do godności „Fary”. Godne zobaczenia jest wnętrze kościoła, które stanowi m.in.: późnobarokowy ołtarz Matki Boskiej Pocieszenia, drewniane rzeźby i ambona. Wartościową rzeźbą jest Ukrzyżowany Chrystus z I połowy XVIII w. Kościół ten usytuowany jest w centrum miasta, u zbiegu ul. Kościuszki i Placu Narutowicza.

Kościół pod wezwaniem Wszystkich Świętych w Parafii Grocholice

Jest to gotycki kościół, który powstał w latach 1220-1233 z fundacji arcybiskupa gnieźnieńskiego Wincentego z Czarnkowa. Historyczne i demograficzne uwarunkowania przyczyniły się do jego wielokrotnej przebudowy. Z pierwotnej zabudowy kościoła pozostała tylko część murów i szkarpy dwóch przęseł nawy. Nie stracił on jednak swego gotyckiego stylu. Wnętrze kościoła upiększa drewniany ołtarz z II połowy XVIII w. oraz trzy drewniane rzeźby „Świętych Dziewic”, które pochodzą z ok. 1350 roku. Opracowanie konserwatorskie rzeźb ukazało ich wysokie walory artystyczne jako dzieł sztuki, a także bezcenną wartość jednych z najstarszych, zabytkowych rzeźb na terenie województwa łódzkiego.

Źródło: http://portal.belchatow.pl/portal.php?aid=1210927683482d4a43025f1

INDEX

Copyright © Polonijny Link Winnipegu
Kopiowanie w całości jest dozwolone bez zgody redakcji pod warunkiem nie dokonywania zmian w dokumencie.