Od czasów najdawniejszych do rozbiorów
Historia Radomska sięga XI wieku. Zasadniczymi czynnikami miastotwórczymi, obok grodu, były przechodzące tędy drogi handlowe: ze Śląska na Ruś oraz szlak solny z Bochni do Wielkopolski i na Mazowsze. Istotny wpływ na kształtowanie się miasta miał także ośrodek kultu religijnego - kościół Św. Lamberta.

Ratusz Miejski
 

Pod obcym panowaniem aż do niepodległości
Radomsko po II rozbiorze Polski w 1793 roku znalazło się pod zaborem pruskim, gdzie pozostawało do 1807 roku, kiedy to Napoleon Bonaparte powołał do życia Księstwo Warszawskie i miasto znalazło się w jego granicach. Księstwo przetrwało aż do 1815 roku. Rozwiązano je po klęsce Napoleona i utworzono zgodnie z postanowieniami Kongresu Wiedeńskiego Królestwo Polskie zwane Kongresówką, którego królem został car Rosji.

Miejski Dom Kultury
 

Między dwiema wojnami
Po odzyskaniu niepodległości, przez całe dwudziestolecie międzywojenne, Radomsko wchodziło w skład województwa łódzkiego. Według spisu z 1912 roku miasto liczyło 18 732 mieszkańców, 10 lat później ich liczba wzrosła do 23 tys. i osiągnęła 25 tys. w 1937 roku. Radomsko nabrało charakteru przemysłowego. W roku 1927 czynnych było 59 większych i mniejszych zakładów przemysłowych zatrudniających 3,5 tys. osób. Pod koniec lat 30-tych zatrudnienie w przemyśle przekroczyło 4,5 tys. Ponad 50% mieszkańców utrzymywało się z przemysłu i rzemiosła, około 18% z handlu, 25% z pozostałych zajęć jak: rolnictwo, administracja, wolne zawody, służba dozoru itd. Zdecydowaną przewagę miał przemysł meblarski, po nim metalurgiczny i szklarski.

Klasztor Ojców Franciszkanów

W czasie II wojny światowej
Wybuch II wojny światowej stał się dla Radomszczan faktem wraz z pierwszymi bombami, które spadły na miasto 1 września rano. Naloty powtórzyły się w dniach następnych zmieniając centrum w ruinę. Już 3 września Radomsko zostało zajęte przez Niemców i rozpoczęły urzędowanie władze okupacyjne. Miasto przydzielono do Generalnej Guberni. Okupant przejął pod swój zarząd większe zakłady przemysłowe przestawiając produkcję na cele wojenne. Zlikwidowano polskie instytucje kulturalne i oświatowe, zakazano działalności organizacji społecznych.

Hotel Zameczek
 

Historia najnowsza
Okres II wojny światowej zahamował rozwój miasta we wszystkich sferach. Bilans strat poniesionych przez Radomszczan podczas okupacji był tragiczny. Liczba mieszkańców zmniejszyła się o około 8 tys. i pod koniec 1944 wynosiła 18 364. Pod względem administracyjnym Radomsko nadal należało do województwa łódzkiego. Było największym powiatem w tym województwie, tak pod względem obszaru (1 560 km2), jak i liczby ludności (ok. 135 tys. w 1960 r.).
Po wojnie liczba mieszkańców systematycznie wzrastała: od 19,6 tys. w roku 1946 do 44 tys. w 1985 r. Zjawisko to było konsekwencją rozwijających się zakładów przemysłowych, które w 1978 r. zatrudniały 18 740 osób. W dwa lata później w gospodarce uspołecznionej pracowało ponad 23 600 osób. Radomszczańskie zakłady dawały zatrudnienie mieszkańcom okolicznych wsi. Ówczesny powiat posiadał najwyższy wskaźnik uprzemysłowienia w województwie łódzkim. Poważną część produkcji eksportowano. Pomimo trudności gospodarczych, jakie wystąpiły w latach osiemdziesiątych, w roku 1984 na eksport produkowały: ZMG im. Gwardii Ludowej, ZP "Komuna Paryska", Fabryka Maszyn Radomsko, WKS "Mostostal", ZPDz "Danuta", Spółdzielnia Pracy "Czyn", Huta Szkła Gospodarczego, Spółdzielnia Mleczarska.

Osiedle Tysiąclecia
 

Rozbudowa miasta, powstanie nowych dzielnic, przyłączanie podmiejskich obszarów do miasta zmieniło dotychczasowy układ urbanistyczny i komunikacyjny Radomska. Powstały nowe drogi, zbudowany został wiadukt zapewniający bezpieczną jazdę nad torami kolejowymi.

Oprócz gospodarki istotnymi dziedzinami życia w mieście była oświata, kultura i sport. Dzięki zaangażowaniu władz miejskich i oświatowych powstały nowe obiekty szkolne: Szkoła Podstawowa nr 7 przy ulicy 15. Grudnia, Szkoła Podstawowa nr 8 przy ulicy Reja, Szkoła Podstawowa nr 9 przy ulicy K. Kupczyńskiego, Szkoła Podstawowa nr 10 na Folwarkach, Szkoła Podstawowa nr 1 na Osiedlu Tysiąclecia. W roku szkolnym 1982/83 w siedmiu szkołach naukę rozpoczęło ok. 5 220 uczniów. Również część szkół średnich otrzymała nowe obiekty, tj. I Liceum Ogólnokształcące, Technikum Mechaniczne, Technikum Drzewne. Remont kapitalny przeszedł budynek II Liceum Ogólnokształcącego im. K. K. Baczyńskiego na Bugaju. W roku szkolnym 1982/83 w dwu liceach ogólnokształcących rozpoczęło naukę ok. 1 040 uczniów, a w pięciu szkołach zawodowych ok. 2 800 uczniów.

Do najważniejszych wydarzeń kulturalnych należy zaliczyć oddanie w 1967 roku do dyspozycji mieszkańców Miejskiego Domu Kultury. Koordynował on pracę kulturalną w mieście i powiecie, a także stał się miejscem pracy wielu amatorskich zespołów. W latach 60-tych ożywioną działalność prowadził słynny kabaret "Nietoperz". Ruch amatorski rozwijał się także w prężnie działających klubach przyzakładowych.

Pływalnia MOSiR
 

Od 1970 r. rozpoczęło działalność Muzeum Regionalne mające swą siedzibę w ratuszu miejskim. Obok stałych ekspozycji dotyczących historii miasta i powiatu, zorganizowało wiele interesujących wystaw czasowych. Dwie biblioteki: Miejska Biblioteka Publiczna i Biblioteka Pedagogiczna udostępniły mieszkańcom swoje bogate księgozbiory.

Obecnie, po okresie transformacji ustrojowej, gospodarczej i społecznej, Radomsko stanowi znaczący ośrodek życia społeczno-gospodarczego województwa łódzkiego.

więcej na stronie Urzędu Miasta :
http://www.radomsko.pl/cms/miasto.php?ppid=14&id=9&kateg=1&jezyk=1