S  P  O  N  S  O R

    Wywiad z Bernadettą Gabriel

Pani Bernadetta Gabriel do Kanady przyjechała w dzieciństwie. W Winnipegu zdobywała wykształcenie i rozwijała swoje zainteresowania i zdolności, a ma ich wiele. Pani Bernadetta to osoba o szerokich zainteresowaniach, które wykorzystuje i w pracy zawodowej i w życiu kulturalnym Polonii Winnipegu i w życiu prywatnym.

Jak wspomina Pani pierwsze lata po przyjeździe z Polski do Kanady?

Urodziłam się w Polsce, w Lubiniu. Do Kanady przyjechałam z rodzicami jako 11-to letnia dziewczynka. Moi rodzice na pewno nigdy nie przyjechaliby do Kanady gdyby nie to, że mieszkali tu moi dziadkowie ze strony mamy. Mój dziadek wyemigrował do Kanady w 1933 roku, babcia dołączyła do niego dopiero w 1948 roku a rodzice namawiani przez moich dziadków zdecydowali się na emigrację wiele lat później. Bardzo nie chciałam mieszkać w tym kraju, tęskniłam (tęsknię do dziś), płakałam, dłuższy czas koniecznie chciałam wracać. Rodzice jednak zdecydowali, że tu będziemy żyć, więc nie miałam wyjścia musiałam przywyknąć. Pierwsze lata były trudne. Nie znałam angielskiego i trochę czasu upłynęło nim moi rówieśnicy zaczęli mnie akceptować, uznali za jedną z koleżanek a ja przestałam się czuć obco. Edukację tutaj rozpoczęłam od 5. klasy szkoły podstawowej St. Alphonsus, potem była szkoła St. Mary's Academy a po jej ukończeniu kontynuowałam naukę na kierunku administracja i prowadzenie biznesu. Później w Success College uczyłam się księgowości i po otrzymaniu dyplomu i zaczęłam pracę jako sekretarka w firmie zajmującej się ubezpieczeniami: Life Insurance and General Car Insurance.

Pani wykształcenie w zasadzie niewiele ma wspólnego z branżą kosmetyczną, jak to się stało, że zajęła się Pani pracą dla firm kosmetycznych?

Kosmetyka zawsze mnie interesowała. W branży kosmetycznej zwłaszcza przy dystrybucji kosmetyków, którymi rynek jest niezwykle nasycony początki bywają trudne – wyrobienie sobie renomy i zdobycie zaufania klientów to często kwestia wielu miesięcy a czasem lat. By rozpocząć pracę w branży kosmetycznej musiałam się wiele nauczyć i przejść nie jedno szkolenie. Pierwsze jakie pamiętam kończyło się trudnym egzaminem. Egzamin składał się z części teoretycznej i praktycznej. Cześć teoretyczna to kilku godzinny test w którym są pytania dotyczące znajomości rysunku w zakresie podstawowym co związane jest z projektowaniem makijaży a także pytania sprawdzające jaką ma się wiedzę dotyczącą teorii kolorów, znajomości kosmetyków, znajomości technik wykonywania różnych makijaży, umiejętności stylizacji makijażu a także fryzury itd. Część praktyczna polegała na wykonaniu makijażu na 4 modelkach zgodnie z wywiadem i rozpoznaniem kosmetycznym. Musiałam wykonać makijaż dzienny, wieczorowy, teatralny i na sesję zdjęciową. Egzamin zdałam bardzo dobrze otrzymałam dyplom, który w Kanadzie miały wtedy tylko 2 osoby, ja i jeszcze jeden mężczyzna.

 Pierwszą pracę w branży kosmetycznej zaczęłam dla firmy 2-nd Look Studios mającej siedzibę w Nowym Jorku. Pracując w tej firmie nabierałam doświadczenia jako kosmetyczka a także sprzedawca kosmetyków. Po rozpoznaniu typu cery wykonywałam profesjonalny makijaż na każdą okazję, makijaż który podkreśli atuty urody a ukryje niedoskonałości. Ponieważ mam zmysł artystyczny, maluje obrazy pomaga mi to w "malowaniu" twarzy. Techniki malowania twarzy i obrazów różnią się nieco, ale zmysł artystyczny przydaje się w obydwu przypadkach.

Podczas szkolenia

O malowaniu jeszcze będziemy rozmawiać teraz proszę powiedzieć, jak radzi Pani klientom, jakich kosmetyków i w jaki sposób używać?

Każdego roku rynek kosmetyczny powiększa się o dziesiątki nowych produktów. Jest ich tak wiele, że ciężko na bieżąco śledzić informacje. Trzeba naprawdę być ekspertem. Praca w branży kosmetycznej wymaga stałego dokształcania. Przemysł kosmetyczny nieustannie się rozwija w szybkim tempie, by być dobrym w tym zawodzie nie można sobie pozwolić na "zostanie w tyle". Doradzając klientowi używanie jakiegoś kosmetyku ważną rzeczą jest odpowiedzialność. Trzeba mieć świadomość, że pracuje się na żywym organizmie i że postępując nie odpowiedzialnie można wyrządzić komuś krzywdę. Często nim polecę komuś jakiś kosmetyk zadaję klientowi szereg pytań np.
- jak dotąd pielęgnował swoją cerę, jakich kosmetyków używa,
- jaki jest jego stan zdrowia: czy był leczony dermatologicznie, jakie przyjmuje leki, czy cierpi na jakieś choroby przewlekłe, czy jest alergikiem (jeżeli tak, to na co jest uczulony)
- jaką stosuje dietę
- ile wody wypija w ciągu dnia
- jaki typ pracy wykonuje
- jak spędza wolny czas
- czy jest w ciąży lub karmi piersią
- czy jest w trakcie kuracji hormonalnej itp. Może te pytania komuś wydadzą się dziwne, ale by komuś doradzić jakiego kosmetyku może używać, jaka woda toaletowa czy zapach będzie dla niego odpowiedni trzeba o tej osobie dużo wiedzieć. Proszę pamiętać że w większości przypadków nasza
skóra jest problematyczna lub mieszana i czasem źle dobrany kosmetyk może wyrządzić wiele szkód. Polecam te kosmetyki, które dobrze znam,  te które dobrze znam, jaki jest ich skład i działanie o także wiem czego się można spodziewać po ich zastosowaniu. Klienci sami, często dobierają nieodpowiednie produkty do ich rodzaju skóry ja pomagam im uniknąć błędów. Polecając klientowi jakiś kosmetyk pytam np. o poprzednie przypadki występowania reakcji alergicznych. Należy pamiętać, że chociaż zapachy są cudownym produktem u niektórych osób mogą  powodować problemy np. w przypadku cienkiej, wrażliwej i podatnej na alergię skóry.

 

Czy zdobyła Pani jakieś nagrody, odniosła sukcesy, z których jest Pani dumna?

Nie skupiam się na zdobywaniu nagród, a właściwie za nagrodę uważam podpisanie umowy o pracę z kolejną firmą kosmetyczną, która zabiega o to bym to właśnie ja poprowadziła ich kampanie reklamową, zaproszenie do udziału w promocji kosmetyków jako modelka– to są moje sukcesy.
Firmy kosmetyczne, z którymi pracuje, dla których organizowałam promocje wielokrotnie doceniały moją pracę a pracowałam dla wszystkich znanych w branży kosmetycznej marek, jak: Cristian Dior, Shiseido, L'OREAL , Chanel, Calvin Klein, Elizabeth Arden, Garnier, Olay, Maybelline, Revlon, Oscar De La Renta, Yves Saint Laurent i wiele innych. Organizując promocje nie podchodzę do tego jak do pracy, wkładam w to wiele serca. Sukces to to, że bardzo szybko po rozpoczęciu pracy zaproponowano mi stanowisko kierownika działu kosmetycznego firm dla, których pracowałam. Zawsze pracowałam dużo  i otrzymywałam wiele nagród między innymi SPIRIT OF LEADERSHIP.

Wykonując makijaż chcę namalować obraz, wtedy wiem, że klientka będzie zachwycona. Mając za zadanie promocje jakiegoś kosmetyku ważny jest sposób jego eksponowania zaczynając od tego jak wygląda osoba promująca kosmetyk a kończąc na wyglądzie całego stoiska. Podkreślam to swoim wyglądem dobierając odpowiednio strój, makijaż, fryzurę. Dbam o wygląd stoiska dobierając precyzyjnie elementy dekoracyjne przyciągające klienta.
Często organizowałam przy okazji promocji kosmetyków "małe folkloramy" zapraszając do współpracy różne społeczności, które podczas promocji prezentowały swoje stroje i tańce ludowe, czy też charakterystyczne potrawy. Bardzo zależało mi zawsze na promowaniu kultury polskiej dlatego
często organizowałam promocje zapraszając do nich chór Sokół czy zespoły tańca ludowego.

Promocja kosmetyków organizowana przez Panią Bernadettę

 

Sama też należy Pani do chóru Sokół, od kiedy śpiewa Pani z tym zespołem?

Śpiewać zaczęłam w St. Mary's Academy, tam zapisałam się do chóru szkolnego i uczestniczyłam w szkolnych wieczorach talentów zdobywając nagrody w kategorii muzycznej. Wiedziałam, że w Winnipegu w Polkim Towarzystwie Gimnastycznym Sokół jest chór, więc w końcu wybrałam się na próbę chóru Sokół. Koleżanka, która śpiewała w Sokole Marysia Nowak zachęcała bym została i tak się zaczęło moje śpiewanie w zespole Sokół. Z przerwami śpiewam w Sokole już dziesiątki lat na różnych koncertach, Folkloramach a również 2 razy wyjeżdżałam z chórem na festiwale do Polski. Występów nie da się zliczyć a jak wiadomo chór Sokół ma w swoim repertuarze i pieśni ludowe i kolędy polskie czy angielskie a także utwory z repertuaru klasycznego. Każdy występ był ważny i wszystkie miło wspominam.

Bernadetta Gabriel solo w piosence Antoniowa

Podczas występu z kabaretem

Wspomniała Pani o malowaniu, rozwińmy ten temat.

Malowanie to moje hobby, takie dodatkowe zajęcie a zaczęło się już w szkole podstawowej. Kiedy przyjechaliśmy z Polski do Winnipegu w szkole często płakałam wtedy nauczycielka podpowiedziała a może Ty narysujesz, namalujesz to za czym tęsknisz, dlaczego płaczesz. Wtedy namalowałam
moje podwórko przy domu w którym mieszkałam. Na tym obrazku był między innymi kot i piękne duże drzewo orzechowe i ławki to wszystko co widziałam za każdy raz kiedy zamykałam oczy a czego tak bardzo mi brakowało. Ten obraz moja nauczycielka wysłała na konkurs plastyczny dla dzieci z całej Manitoby. Moja praca została wyróżniona pierwszą nagrodą. Byłam zaskoczona a jednocześnie zadowolona i zmotywowana do tego by zająć się malowaniem. Maluje obrazy nie tylko pędzlem są to przeważnie akwarele. Ja obrazy również wyszywam różnymi technikami np. ściegiem krzyżykowym czy specjalną japońską techniką szycia bunka.

Bunka:

Haft krzyżykowy:

Akwarele:

 

Talent artystyczny wykorzystuje Pani wykonując dekoracje na różne okazje np. w kościele Świętego Ducha, kiedy i dlaczego Pani się tym zajęła?

Dekoracje związane z wiarą w której zostałam wychowana zaczęłam robić kiedy byłam dzieckiem, jeszcze w Polsce. Przy okazji różnych świąt i uroczystości kościelnych robiłam dekoracje w domu a czasem też na podwórku. To były takie "małe ołtarzyki" obrazki świętych, wstążki, materiały i inne elementy dekoracyjne a do tego świeże kwiaty polne, które zrywałam w ogrodach czy na łące a zimą miałam zasuszone z lata. W Winnipegu do robienia dekoracji w kościele zachęcił mnie ksiądz Władysław Karciarz słowami: te ręce wiele potrafią i będą robić piękne rzeczy w tym kościele i nie
tylko w kościele. Osobiście myślałam, że nie podołam, ale od tamtego czasu minęło już 15 lat a ja ciągle robię dekoracje i na Komunie św. i na Boże Narodzenie, i na Zmartwychwstanie i na Święto Dziękczynienia a także np. na 100. lecie parafii Świętego Ducha. Każdego roku powtarzają się te same święta, ale ja staram się by każdego roku np. Boży Grób czy wystrój kościoła z okazji Święta Dziękczynienia był inny.

Czy oprócz polskiej maciejki w ogrodzie śpiewania w polskim chórze w jakiś inny sposób pochodzenie jest w Pani życiu ważne?

Choć przyjechałam do Kanady będac dzieckiem i większość życia spędziłam w tym wielokulturowym kraju to Polką nie przestałam być, od Polonii nigdy nie stroniłam, zawsze staram sie być obecna w polskiej społeczności Winnipegu. Zgłosiłam się jako wolontariuszka do tłumaczenia. Zawsze kiedy jakiś Polak potrzebował gdziekolwiek tlumacza dzwoniono do mnie i ja chętnie pomagałam. W domu z moim mężem rozmawiamy po polsku, także mój syn i córka dobrze mówia po polsku. Moje dzieci tańczyły w zespole Sokół, syn przez 5 lat a córka znacznie dłużej. Córka tak pokochała polski folklor, że była nie tylko tancerka, ale też choreografem zespołu. Święta odbywają się zgodnie z tradycjami polskimi. Bardzo lubię poezję a moi ulubieni poeci to: Asnyk, Mickiewicz i Kochanowski i niektórych wierszy próbuję się uczyć na pamięć. W dmu znajdują się polskie elementy dekoracyjne, np. malowane na szkle stroje ludowe. Żyję w Kanadzie i to sobie chwalę, ale tego kim jestem, skąd pochodzę nie zapominam.

Dziękuję za rozmowę Jolanta Małek polishwinnipeg.com

   Koncert dla rodzin CAT.CHAT.

    W obecnym czasie jesteśmy świadkami poszukiwania nowych form wypowiedzi, nowych sposobów skutecznego mówienia o Bogu. Często nie ogranicza się już ono do murów kościelnych czy sal katechetycznych, a funkcję ewangelizatorów podejmują także świeccy. Jedną z propozycji nowego sposobu mówienia o Bogu – skierowaną do dzieci, ale nie tylko – są KONCERTY DLA RODZIN CAT. CHAT.

W czwartek 22. kwietnia 2010 r  taki koncert odbył się w sali parafialnej kościoła Świętego Ducha. Pierwszy doskonały występ rozpoczął się o godzinie 13:30, sala była wypełniona publicznością po brzegi. Drugi równie udany koncert miał miejsce po południu o godzinie 19:00. W koncertach wystąpili: Cat Chat Man, jego muzykalnie utalentowana siedmioosobowa rodzina oraz kot Moses. Ta grupa teatralna występująca w przedstawieniu ma swoją siedzibę w Sakatchewan i dała już ponad 200 koncertów w ciągu 5 lat w parafiach i szkołach Północnej Ameryki.

Tak szczerego grania i śpiewania nie słyszałam dawno. Piosenki śpiewane na koncercie są proste i słowa są proste. Myślę, że gdyby te piosenki były śpiewane przez samych dorosłych, to nie byłyby tak trafiające w sedno. Ten trwający 2 godziny występ skierowany do dzieci, ich rodziców i dziadków, to nie tylko wspólne granie i śpiewanie z dziećmi, nauka piosenek z „pokazywaniem”, konkursy i zabawy to doskonała okazja do modlitwy przez śpiew.

Jaka atmosfera panował na występach można zobaczyć na poniższych zdjęciach i krótkich nagraniach.

 

 

 

 

Jolanta Małek polishwinnipeg.com

Więcej zdjęć...

   Carmen ucztą dla zmysłów wzroku i słuchu

Istnieją wielkie dzieła muzyczne, które przyciagają rzesze słuchaczy i stanowią tzw. żelazny repertuar orkiestr filharmonicznych czy oper. Niewatpliwie Carmen Georgesa Bizeta do takich należy.

Manitoba Opera ma za sobą kolejną udaną premierę. "Carmen" okazała się prawdziwą ucztą dla zmysłów wzroku i słuchu. Spektakl został przygotowany ze smakiem, wyczuciem i subtelnością. Doskonmała reżyseria, scenografia, kostiumy i oczywiście wyśmienici wykonawcy i muzycy.

O czym jest "Carmen”? Na placu przed fabryka cygar pełnią służbę żołnierze. Nadchodzi Mikaela tę rolę zagrała Monica Huisman- sopran, narzeczona sierżanta Don José. Dzwon fabryczny obwieszcza przerwę. Na plac wychodzą wszystkie pracownice. Jest wśród nich Cyganka Carmen, obiekt pożądania wszystkich mężczyzn w mieście. Na ich zaczepki odpowiada ognista habanera. Dostrzega Don José i daruje mu kwiat. Tak zaczyna się jedna z najsłynniejszych oper na świecie.
Tytułowa Carmen w jej rolę wcieliła się Kristin Chavez mezzosopran to Cyganka, pracownica fabryki cygar. Pożądają jej wszyscy mężczyźni w Sewilli; jej jednak wpada w oko Don Jose, sierżant dragonów - David Pomeroy tenor. Podoficer od razu ma z tego powodu kłopoty. W drugim akcie Don Jose musi przez Carmen zdezerterować ze służby; broni dziewczyny przed swoim przełożonym-uwodzicielem, porucznikiem Zunig- Alain Coulombe bas. Oboje uciekają i przystają do przemytników. Don Jose musi jednak wracać do stolicy Andaluzji na pogrzeb matki. W to graj Carmen, której serce zdobywa w międzyczasie torrador Escamillo- Luis Ledesma baryton. Dziewczyna bagatelizuje fakt, że karty wywróżyły jej szybki koniec. Śmierć przychodzi z ręki byłego, zazdrosnego kochanka. Ona pogardzając Don Jose, oddaje mu pierścionek zaręczynowy. On, wyznając Carmen miłość, wbija jej sztylet w serce.

Opera Bizeta cieszy się popularnością do dziś. Postać Carmen uwodzi widzów na całym świecie, uwiodła również publiczność Winnipegu. Autorom winnipeskiej opery: Herriot Winnipeg Rob- kierownikowi produkcji, Tyrone Paterson- dyrygentowi, Tadeuszowi Biernackiemu- dyrektorowi chóru,Carolyn Boyes,
kierownikowi chóru dziecięcego po mistrzowsku udało się zmieścić na scenie pełną rozmachu akcję i z wielkim smakiem muzycznie zilustrować dramat pięknej Carmen. Udział w sukcesie mieli również polscy artyści: Zdzisław Prochownik- kontrabas oraz śpiewający w chórze: Jerzy Bibik, Michał Kowalik i Daniel Szymański.

Od lewej: Jerzy Bibik, Tadeusz Biernacki, Michał Kowalik i Daniel Szymański
 

Michał Kowalik, Jerzy Bibik, Daniel Szymański

Jolanta Małek polishwinnipeg.com

Następnym przykładem godnym wspomnienia jest fakt, że w 2009 roku 6 właścicieli Wal-Mart zarobiło $90 mld a dolna grupa 40% całego społeczeństwa Ameryki zarobiła $95 mld. Stopień defraudacji społeczeństwa Amerykańskiego jest tak wysoki, że praktycznie nie ma żadnego znaczenia co dolne 50% społeczeństwa robi. Nie ma to żadnego wpływu na ekonomię, czy politykę. Pomoc rządowa, która była skierowana w celu uzdrowienia gospodarki w 99% wylądowała w kieszeniach 2% najbogatszych. Poniższy film (który właśnie wyszedł) prezentuje mechanizm kontroli światowego biznesu i polityki.
 

Invisible Empire A New World Order Defined Full

S  P  O  N  S  O R

   Felieton Jacka Ostrowskiego

Pomyje po stypie

W poniedziałek telewizja polska w programie pierwszym nadała program, który u każdego normalnego człowieka mógł spowodować jedynie odruch wymiotny. W  godzinach największej oglądalności emitowano "Solidarni 2010" obrzydliwy  spektakl niejakiego Pospieszalskiego. Co zobaczyliśmy na szklanym ekranie? Poza rusofobiami, zapluwającymi się nacjonalistami i skrajnie prawicowymi krzykaczami nic. Ktoś nie znający polskich realiów mógł pomyśleć, że tacy SĄ Polacy i to przeraża. Patrzyłem i nie wierzyłem własnym oczom. Jak można było pokazać coś tak żenującego? Jak można było coś takiego nakręcić? Dlaczego Pospieszalski nie lubi swojego Narodu? Tylko człowiek nie czujący się Polakiem może coś tak tendencyjnego i zwróconego przeciw swojemu Narodowi nakręcić. Zapluwająca się tluszcza przewija się przed kamerą. Ślina z rozwścieczonych ust zalewa obiektyw. To jest straszne!. Kiedy opadły emocje wybrałem najważniejsze watki , które chcieli nam przekazać goście
Pospieszalskiego. Pierwszy z nich to teoria spiskowa. Kaczynskiego zgładzili Rosjanie. Druga, że Tusk też maczał w tym ręce. Trzecia sama się nasuwa. Lech Kaczynski był tym jedynym dobrym, a wszyscy inni byli "be". Inne wątki to tylko obrzydliwe epitety na PO, Tuska i Rosjan. Nie warto tego komentować, nie zniżajmy się do poziomu Pospieszalskiego i jego gości.

Mój niepokój budzi to, że Jarosław Kaczynski również w poniedziałek zgłosił swoją kandydaturę w wyborach prezydenckich. Program pierwszy telewizji polskiej jest we władaniu PiS. Powiązanie tych dwóch zdarzeń jest proste, ale może to przypadek.

Duże moje zniesmaczenie budzi inicjatywa PiS w Łodzi. Podczas zbierania podpisów pod listami w zamian za złożenie podpisu dawano zdjęcie pary prezydenckiej. Dla mnie jest to ewidentne wykorzystywanie śmierci w celach politycznych.

Dziś w Warszawie wręczano ludziom na ulicach bardzo niepokojące broszury. W tych broszurach umieszczono zdjęcia i opisy największych wrogów PiS. Wśród nich SĄ dziennikarze, politycy , znane osobistości z kręgów artystycznych. Brakuje tylko adresów i ceny za głowę. To jest bardzo niebezpieczny precedens. Listy nie SĄ na świecie nowością. Pierwsze powstawały bodajże w cesarstwie rzymskim. Później wrogów na nich umieszczonych zabijano.

Albo ktoś się zagalopował, albo będzie to gorzej niż pisałem we wcześniejszych felietonach. Wszyscy będą obrzucać się g****m, a niektórzy posuną się do wyciągania nieboszczyków z trumien.

Polskie piekiełko odżyło i to z podwójna energią. Śmierć Kaczynskiego nie zjednoczyła Narodu, a jedynie dolała oliwy do ognia. Żywię nadzieję, że Naród nie da wciągnąć się w brudne gierki i podczas wyborów pokaże swoją dojrzałość. Nieraz zastanawiam się dlaczego tak musi być? Czemu politycy i ich sługusy muszą posuwać się do tak niskich chwytów? Czy nie można zachować chociaż elementarnych zasad kultury? Czemu słowo kultura jest im obce?

Jak już wielokrotnie pisałem nie jestem zwolennikiem żadnej partii i mój dzisiejszy felieton nie jest skierowany przeciw PiS. Jedynie opisałem to, co działo się w Polsce w przeciągu kilku ostatnich dni. Miąłem nadzieje na pojednanie polsko - rosyjskie, ale już w to nie wierze. Trzy dni temu zdemolowano cmentarz radziecki a na zniszczonych nagrobkach umieszczono napisy" to za Kaczynskiego". Czy warto to komentować?

Zastanawiam się tylko na jednym. Gdzie jest granica zeszmacenia się polityka dla osiągnięcia sukcesu? I czy jest taka granica?
 
Jacek Ostrowski

   Wiadomości prosto z Polski

Środa, 2010-04-28
"Są nowe dokumenty ws. Katynia, Polska je dostanie"

Prezydent Rosji Dmitrij Miedwiediew poinformował, że istnieją dokumenty dotyczące Katynia, które jeszcze nie zostały przekazane Polsce. Dodał, że polecił już przeprowadzenie stosownych procedur i przekazanie tych materiałów stronie polskiej. - Prawdopodobnie są to te same dokumenty, o których przed 7 kwietnia mówił już szef Rosarchiwu, Andriej Artizow - analizuje w rozmowie z Wirtualną Polską prof. Wojciech Materski. - Nie są to raczej te dokumenty, na których nam najbardziej zależy - dodaje.

Miedwiediew dodał, że polecił już przeprowadzenie stosownych procedur i przekazanie tych materiałów stronie polskiej. Mówił o tym na konferencji prasowej w Kopenhadze, zrelacjonowanej przez rosyjską telewizję NTV. Gospodarz Kremla nie ujawnił, jakie to są dokumenty.

- Archiwa katyńskie są otwarte. Istnieje jednak szereg dokumentów, które jeszcze nie zostały przekazane naszym polskim partnerom. Zleciłem przeprowadzenie odpowiednich prac i - po stosownych procedurach - przekazanie materiałów, które interesują naszych polskich kolegów - oświadczył gospodarz Kremla.

- Z historii trzeba wyciągać wnioski. Dobrze, że te materiały ukazały się w takim sumarycznym wariancie. Będziemy dalej się tym zajmować. Uważam, że to nasz obowiązek - oświadczył prezydent Rosji.

Prof. Materski przypuszcza, że są to te same dokumenty, o których mówił szef Rosarchiwu na początku kwietnia.

Andriej Artizow podał wtedy, że rosyjscy archiwiści odnaleźli nowe dokumenty na temat Zbrodni Katyńskiej, które choć nie zmieniają znanego już opisu faktów, to pogłębiają naszą wiedzę o tych wydarzeniach. Te dokumenty miały zostać odtajnione.

Procesem odtajniana dokumentów zajmuje się w Rosji komisja prof. Siergieja Mironienki. - Znając ich sposób działania, to odtajnianie mogłoby potrwać długie miesiące - zauważa prof. Materski. Być może prezydent Miedwiediew przyśpieszył całą procedurę i to właśnie te dokumenty zostaną przekazane stronie polskiej. - Czy one są ważne? To się okaże - dodaje.

Na jakich dokumentach nam zależy?

Prof. Materski wymienia najważniejsze dokumenty ws. Zbrodni Katyńskiej, których jeszcze nie znamy. To tzw. lista białoruska, protokoły Centralnej Trójki, która miała zorganizować egzekucję 22 tysięcy polskich oficerów a także raport z pracy komand katów.

Lista białoruska to zbiór 3870 nazwisk osób rozstrzelanych przez NKWD wiosną 1940 r. najprawdopodobniej w więzieniu w Mińsku i pogrzebanych w pobliskich Kuropatach z ciałami innych ofiar stalinizmu. Do tej pory polscy historycy nie wiedzą, kto znalazł się na tej liście, ani gdzie NKWD ukryło zwłoki.

"Centralna trójka" była specjalnym organem, któremu powierzono sprawę eksterminacji polskich żołnierzy. Zasiadali w niej trzej wysocy komisarze NKWD: Wsiewołod Mierkułow, Bogdan Kobułow i Leonid Basztakow. Raport z ich prac mogłyby wnieść sporo nowych informacji do naszej wiedzy o zbrodni z 1940 roku.

Jak przypomina prof. Materski jeszcze w marcu 1959 roku KGB potwierdziło istnienie tych dokumentów. - Ówczesny szef KGB Aleksandr Szelepin poinformował wówczas Chruszczowa o istnieniu w rosyjskich archiwach potężnego zasobu dokumentów nt. operacji specjalnej z 1940 r - opisuje tę historię prof. Materski. Szelepin postulował wówczas zachować raporty z pracy "trójki".

Trzecią grupą archiwaliów, która mogłaby być istotna z punktu widzenia naszej wiedzy, są raporty "komand katów". - Wiemy, że działały trzy takie zespoły, które dokonywały egzekucji. Po wykonaniu "zadania specjalnego" musiały przygotować odpowiednie raporty - sądzi prof. Materski. - Na tej podstawie ci ludzie mogli być później odznaczeni - dodaje. Dzięki tym dokumentom wiedzieli gdzie są pochowani zamordowani polscy żołnierze, których do tej pory nie udało się odnaleźć.

Przed uroczystościami rocznicowymi w Katyniu pojawiły się głosy, iż premier Putin zlecił poszukiwania listy białoruskiej w syberyjskich archiwach. Jednak sekretarz prasowy premiera Rosji rozwiał wszelkie wątpliwości. Poinformował, że tzw. lista białoruska nie znalazła się do tej pory w rosyjskich zbiorach. Według niektórych lista może znajdować się na Białorusi.

Stare dokumenty w internecie

Zanim prezydent Miedwiediew poinformował, że nowe dokumenty ws. Katynia zostaną przekazane Polsce, szef rosyjskich archiwów państwowych poinformował, że na stronie Rusarchiwu pojawiły po raz pierwszy w historii elektroniczne wersje oryginalnych not wydanych przez Józefa Stalina i Ławrentija Berię dotyczące mordu na polskich oficerach.- To ważny krok naprzód - powiedział prof. Andrzej Walicki w rozmowie z Wirtualną Polską.

Czytaj więcej na temat dokumentów opublikowanych w internecie!

"Katyń to zbrodnia Stalina"

Podczas niedawnych uroczystości pogrzebowych prezydenta RP Lecha Kaczyńskiego i jego małżonki Marii w Krakowie Miedwiediew mówił, że "katyńska tragedia to zbrodnia Stalina i jego pomagierów".

Z kolei przed przyjazdem do Polski gospodarz Kremla oznajmił, że "jest oczywiste, iż polscy oficerowie w 1940 roku zostali rozstrzelani z woli ówczesnych przywódców ZSRR, w tym Stalina". - Jeśli mówić o Stalinie i osobach, które pracowały pod jego kierunkiem, liderach ówczesnego Związku Radzieckiego, to dokonali oni zbrodni. Jest to dla wszystkich zrozumiałe i oczywiste - powiedział Miedwiediew w wywiadzie dla anglojęzycznej telewizji Russia Today.
(PAP)

Aktorka estradowa, tancerka, pisarka Stefania Grodzieńska zmarła rano w Domu Artystów Weteranów Scen Polskich w Skolimowie. Artystka miała 96 lat.
Grodzieńska urodziła się 2 września 1914 roku w Łodzi. Jako dziecko mieszkała w Moskwie, potem wyjechała wraz z rodziną do Berlina. Uczęszczała tam do szkoły baletowej; tańca uczyła się także w Łodzi.

Do Warszawy - miasta, z którym jak deklarowała czuła się najbardziej związana - Grodzieńska przyjechała w 1933 roku. Znalazła pracę w teatrzyku Cyganeria, tańczyła też w Teatrze Kameralnym, w końcu Fryderyk Jarosy zaangażował ją do zespołu Cyrulika Warszawskiego. Podczas pracy nad programem "Słońce" w Cyruliku w roku 1937 Grodzieńska poznała satyryka i komediopisarza Jerzego Jurandota - swojego przyszłego męża. Byli razem przez 42 lata, aż do jego śmierci.

Okupację Jurandotowie przeżyli w Warszawie, wyzwolenie zastało ich w Lublinie, gdzie Stefania Grodzieńska została pierwszą po wojnie spikerką polskiego radia. Pierwsze powojenne lata spędzili w Łodzi, gdzie rozpoczął pracę Teatr Syrena, który potem przeniósł się do Warszawy.

W roku 1945 Stefania Grodzieńska zaczęła pisywać felietony, m.in. do "Szpilek". Grodzieńska jest autorką wielu monologów i skeczy, które pisała samodzielnie, bądź z mężem, Jerzym Jurandotem. Ich teksty wykonywali znakomici ludzie estrady, jak Hanka Bielicka, Adolf Dymsza, Alina Janowska, Kalina Jędrusik, Bogumił Kobiela czy Irena Kwiatkowska.

Jednymi z najbardziej znanych tekstów autorki są m.in. skecze z cyklu "Mąż i żona" (w radiowej interpretacji Magdaleny Zawadzkiej i Wiktora Zborowskiego).

Przez kilkanaście lat Stefania Grodzieńska pracowała też w redakcji rozrywki TVP. Artystka jest również współautorką scenariuszy filmowych m.in. "Deszczowego lipca" (1957, reż. Leonard Buczkowski) i "Sprawy do załatwienia" (1953, reż. Jan Rybkowski, Jan Fethke).

Jej hobby były wycieczki górskie - szczególnie lubiła wysokie, skaliste Tatry. Przez lata należała nawet do ekipy wspinaczkowej.

Po śmierci męża w 1979 roku zarzuciła na dłuższy czas twórczość kabaretową, skupiając się na pisaniu wspomnień. Do pisania felietonów powróciła - z dużym powodzeniem - w latach dziewięćdziesiątych. Napisała kilkanaście zbiorów felietonów takich jak "Dzionek satyryka", "Jestem niepoważna", "Brzydki ogród", "Felietony i humoreski", "Plagi i plażki", "Rozmówki" oraz książki "Urodził go 'Niebieski Ptak'", "Wyznania chałturzystki", "Już nic nie muszę".

W 2008 roku ukazała się książka Grodzieńskiej "Kłania się PRL" - dokonany przez Marcina Szczygielskiego wybór satyrycznych tekstów Stefanii Grodzieńskiej. W krótkich historyjkach i wspomnieniach, językiem przedwojennej inteligentki, wtłoczonej w świat rządzony przez proletariat, sportretowała z wielkim humorem obraz polskiej siermiężnej codzienności sprzed kilkudziesięciu lat.

"Naprawdę myślisz, że kogoś to jeszcze dziś może zainteresować?" - pytała Grodzieńska Szczygielskiego, kiedy powstał pomysł wydania jej felietonów w zbiorze "Kłania się PRL". "Oczywiście, że tak! Ale czy 'zainteresowanie' jest właściwym słowem, określającym uczucia towarzyszące lekturze felietonów, humoresek i skeczy Stefanii z lat 40., 50. i 60.? Tak, ale nie tylko. Dla mnie ta lektura to dobry humor i wzruszenie, nostalgia, a czasem i serdeczny śmiech. To słodko-korzenny zapach pożółkłych kartek książek, które podbierałem z półek rodziców i pochłaniałem w dzieciństwie bez umiaru. To świadectwo istnienia, zapis krótkiej, dziwacznej epoki, która trwała w naszym kraju przez kilka dziesięcioleci, a teraz nieuchronnie, coraz szybciej odchodzi w niepamięć" - napisał Szczygielski we wstępie do książki.
(PAP), (Stefania Grodzieńska fot. AKPA / Euzebiusz Niemiec)

Sikorski rozpoczyna wizytę w USA

Szef polskiej dyplomacji Radosław Sikorski w środę rozpoczyna trzydniową oficjalną wizytę w Stanach Zjednoczonych. Tematem rozmów z amerykańskimi politykami będzie bezpieczeństwo międzynarodowe - poinformowało biuro prasowe MSZ.

Wizyta Sikorskiego będzie skoncentrowana głównie na dyskusji o stosunkach polsko-amerykańskich.

Z Sekretarz Stanu Hilary Clinton oraz Sekretarzem Obrony Robertem Gatesem szef polskiej dyplomacji będzie rozmawiał m.in. o zaangażowaniu NATO w operację wojskową w Afganistanie.

W ramach siódmej zmiany polskiego kontyngentu w misji ISAF w Afganistanie, która się właśnie rozpoczyna, służyć ma 2.6 tys. polskich żołnierzy; dodatkowo 400 będzie w odwodzie w kraju gotowych do użycia.

Innym tematem rozmów Sikorskiego będzie Dialog Strategiczny między Polską a USA.

W grudniu ubiegłego roku Polska podpisała z USA umowę o statusie amerykańskich wojsk w Polsce (SOFA). Umowa była negocjowana w związku z podpisanym w sierpniu 2008 roku porozumieniem w sprawie ulokowania w Polsce elementów amerykańskiego systemu obrony przeciwrakietowej. W ówczesnej koncepcji w Polsce miały stacjonować pociski przechwytujące rakiety dalekiego zasięgu, a w Czechach radar naprowadzający antyrakiety.

Administracja Baracka Obamy zrezygnowała z tych planów na rzecz koncepcji rozmieszczenia mobilnych rakiet SM-3, wytwarzanych dotychczas w wersji morskiej. W październiku 2009 roku USA potwierdziły zamiar ulokowania w Polsce zestawu SM-3. W negocjacjach Polska stawiała warunek wzmocnienia krajowego systemu obrony powietrznej wyrzutniami Patriot. Na miejsce stacjonowania baterii Patriot wybrano Morąg w woj. warmińsko-mazurskim. Ma tam rotacyjnie stacjonować ok. 100 amerykańskich żołnierzy.

Sikorski powiedział przed wylotem do USA, że oprócz kwestii bezpieczeństwa, będzie rozmawiał z amerykańskimi politykami o ochronie klimatu, modernizacji energetyki i wydobycie gazu łupkowego w Polsce. - Jest to bogata, ważna agenda polsko-amerykańska i ten Dialog Strategiczny będę w Waszyngtonie inicjował - podkreślił minister.
(PAP)

"Polacy wychodzą już z żałoby po katastrofie"

Po południu pochowano generała Andrzeja Błasika - ostatniego z tych, którzy stracili życie w katastrofie pod Smoleńskiem 10 kwietnia. Według badaczy ze Szkoły Wyższej Psychologii Społecznej, Polacy mocno przeżyli poczucie straty po śmierci 96 osób, z których wiele było im bliskich, znanych z codziennych przekazów w mediach.

- Ankietowani przez internet Polacy mówili o przygnębieniu, głębokim smutku, doświadczyli też ciągłego myślenia o katastrofie - ocenił profesor Roman Cieślak ze Szkoły Wyższej Psychologii Społecznej. Ludzie także szukali informacji na temat katastrofy, i tego co działo się wokół tego tragicznego zdarzenia. Psycholog społeczny zaznaczył, że pojawiło się też zjawisko doceniania własnego życia. Ludzie tak głęboko zareagowali na to zdarzenie, ponieważ ono przypomniało, że każdy z nas jest śmiertelny. Ponadto każdy - niezależnie od poglądów politycznych - mógł mieć poczucie straty kogoś, z kim się identyfikował.

Według profesora Romana Cieślaka, badaczy zaskoczyło, że według deklaracji badanych - przeżywali oni żałobę głęboko, ale indywidualnie, nie w poczuciu wspólnot. - Na Krakowskim Przedmieściu w Warszawie, czy w innych miejscach Polski ludzie spotykali się, ale interakcje między nimi nie były bardzo silne. Każdy stał samotnie i myślał o tym, co się zdarzyło - ale w tłumie - mówił psycholog społeczny. Jak podkreślił Cieślak - silniejsze reakcje pojawiły się u kobiet niż u mężczyzn. Mocniej odczuwali żal, smutek i przygnębienie także starsi ankietowani, powyżej 51 roku życia.

W ocenie psychologa społecznego z badań - które jeszcze trwają - wynika, że Polacy wychodzą już z okresu żałoby po katastrofie pod Smoleńskiem.
(IAR)

Dalej...

   Wiadomości z Kanady

Środa, 2010-04-28

Rząd Stephena Harpera przegrał bitwę parlamentarną i będzie musiał ujawnić ściśle tajne dokumenty, do tej pory skrywane przed wglądem parlamentarzystów.

Przewodniczący parlamentu powiedział we wtorek, że odmowa rządu przedstwienia niecenzurowanych dokumentów o zatrzymaniach w Afganstanie narusza przywilej izby. Peter Milliken utrzymał w mocy nieograniczone prawo parlamentu do pełnego wglądu do rządowych dokumentów.

Milliken dał izbie i rządowi dwa tygodnie na znalezienie kompromisu, który pozwoliłby posłom mieć wgląd w rządowe dokumenty, jednocześnie chroniąc informacje ściśle tajne.

Rząd konserwatywny chce dać Kanadyjczykom więcej czasu na głosowanie w czasie wyborów federalnych. Steven Fletcher, sekretarz stanu reform demokratycznych ponownie przedstawił w poniedziałek ustawę zwiekszającą liczbę lokali wyborczych i wydłużającą godziny ich otwarcia.

Ustawa wydłużyłaby czas wyborów o dwa dni, a lokale wyborcze byłyby otwarte w dwie kolejne niedziele przed wyborami. W niedzielę przed wyborami otwarte byłyby wszystkie 65 tysięcy lokali wyborczych. Pierwszy raz projekt ustawy był czytany w czerwcu ubiegłego roku.

Rząd Stephena Harpera zapowiedział, że nie będzie finansował przerywania ciąży jako część planu grupy G8 dotyczącego pomocy krajom najuboższym w kwestii zdrowia dzieci i przyszłych matek.

Stanowisko takie może wywołać potencjalny konflikt ze Stanami Zjednoczonymi i innymi członkami grupy G8, którzy uważają, że sprawa przerywania ciąży nie może być rozpatrywana w innym kontekście jak tylko w kontekście planowania rodziny. Udział Kanady w programie planowania rodziny, dotyczący zdrowia dzieci i matek jest możliwy, jednak udział Kanady nie będzie obejmować finansowania przerwania ciąży.
Spotkanie członków grupy G8 rozpoczęło się we wtorek w Halifaxie.
(Życie Tygodnik Polonii Kanadyjskiej)

Procenty znowu wzrosły

Po raz drugi w kwietniu i po raz trzeci w ciągu niespełna 30 dni Royal Bank, największy bank kanadyjski, podniósł stopy oprocentiowania pożyczek hipotecznych o stałym oprocentowaniu (fixed rates).

Od wtorku będą one wyższe o 0,15 proc.

We wtorek wzrosło też oprocentowanie hipotek tego samego typu w innym głównym banku - TD Canada Trust - o 0,15-0,25 proc.

Podwyżka nie dotyczy hipotecznych pożyczek o zmiennym oprocentowaniu (flexible rates).

W obu bankach zamknięta na pięć lat pożyczka hipoteczna o stałym oprocentowaniu jest obecnie oprocentowana na poziomie 6,25 proc., czyli o 1 proc. wyżej niż miesiąc temu. Pierwsza podwyżka - o 0,6 proc. miała miejsce w końcu marca, a o 0,25 proc. - 14 kwietnia.

20 kwietnia Bank of Canada ostrzegł, że czasy niskich procentów mijają. Podwyższenie procentów przez Bank of Canada spodziewane jest w czerwcu.

Najnowsza podwyżka dotyczy ośmiu typów pożyczek hipotecznych.

Jednoroczna pożyczka o stałym oprocentowaniu będzie oprocentowana na 3,8 proc., a 10-letnia - na 7,2 proc.

Inne banki także planują podwyższenie swoich stóp procentowych.
Joanna Wójcik Gazeta Dziennik Polonii w Kanadzie

Rząd nie sfinansuje aborcji

Rząd federalny zadeklarował, że nie zamierza finansować aborcji jako elementu swego planu, który w ramach G8 opracowano w celu pomocy kobietom i dzieciom w biednych krajach.

Możliwe jest, że będzie to przyczyna konfliktu ze Stanami Zjednoczonymi i innymi partnerami z grupy G8. Ich stanowisko jest takie, że nie można oddzielić aborcji od planowania rodziny.

Konserwatyści odmawiali ujawnienia, czy aborcja będzie pokrywana w ramach planu G8. O to krytykowano konserwatystów.

Dopiero w poniedziałek na forum Izby Gmin sprawę wyjaśnił poseł Jim Abbott, sekretarz parlamentarny minister międzynarodowej współpracy Bev Ody.
Minister Oda spotkała się we wtorek z ministrami ds. rozwoju krajów G8 w Halifaksie.
Anna Głowacka Gazeta Dziennik Polonii w Kanadzie

Dalej...

   Fakty ze Świata

Środa, 2010-04-28

Wizyta Buzka w USA uznana za sukces

Trwającą od poniedziałku wizytę w Waszyngtonie przewodniczącego Parlamentu Europejskiego Jerzego Buzka uważa się na ogół za sukces. Amerykańscy eksperci studzą jednak jego optymizm co do perspektyw współpracy Unii Europejskiej z USA oraz PE z Kongresem.

Buzek spotyka się w stolicy USA z najważniejszymi politykami z wyjątkiem prezydenta Baracka Obamy. Odbył spotkania w Kongresie z jego demokratycznymi przywódcami: przewodniczącą Izby Reprezentantów Nancy Pelosi i liderem większości w Senacie Harrym Reidem. We wtorek rozmawiał z sekretarz stanu Hillary Clinton, a w środę po południu z wiceprezydentem Joe Bidenem.

Były polski premier mówi, że przekonuje swoich amerykańskich rozmówców do zacieśnienia kontaktów i współpracy USA z Unią Europejską. Parlament Europejski - podkreśla - na mocy Traktatu Lizbońskiego zyskał większą władzę a utworzenie stanowisk będących odpowiednikami prezydenta i ministra spraw zagranicznych świadczy o dalszej integracji Unii i kształtowaniu się jej wspólnej polityki zagranicznej.

Unia staje się przez to coraz silniejszym partnerem USA i Stanom Zjednoczonym powinno zależeć na współpracy z nią - argumentuje przewodniczący PE. Dotyczy to także kooperacji między PE a amerykańskim Kongresem.

Rząd amerykański, tłumaczył Buzek w rozmowie z polskimi dziennikarzami w Waszyngtonie, jest przyzwyczajony do tradycyjnych kontaktów z poszczególnymi państwami europejskimi, gdyż lepiej rozumie je, niż taki skomplikowany organizm jak Unia. Z czasem jednak Waszyngton powinien coraz częściej współpracować z Brukselą, gdyż jest to po prostu wygodniejsze - nie trzeba rozmawiać z wieloma krajami, tylko załatwia się problemy za jednym zamachem.

Amerykańscy eksperci zwracają jednak uwagę na przeszkody dla tej współpracy. Steven Hill, specjalista ds. europejskich z New America Foundation, przypomniał rozbieżności w widzeniu świata przez Amerykę i Europę.

- Stany chciałyby uzyskać od Europejczyków większą pomoc militarną w operacji w Afganistanie i w innych regionach szeroko rozumianego Bliskiego Wschodu. Zdają sobie jednak sprawę, że jej nie uzyskają. Administracja prezydenta Obamy widzi więc w Europie sojusznika i przyjaciela, ale nie zawsze niezawodnego. Inna istotna różnica to podejście do Izraela. USA pozostają największym wsparciem dla tego kraju, podczas gdy Europa już nie za bardzo. Zawsze więc będzie niezgoda - powiedział Hill.

Po spotkaniu z Hillary Clinton Buzek powiedział, że USA i Europę dzielą bardzo różne doświadczenia historyczne. Stary Kontynent przeżył serię wojen, także w XX wieku, co usposabia go pacyfistycznie i sprawia, że Europejczycy bardziej niż Amerykanie doceniają w polityce rolę negocjacji.

Poza tym jednak - oświadczył przewodniczący PE - Amerykę i Europę łączą wspólne dziedzictwo kulturowe, wspólne wartości i podobne myślenie, co oznacza, że harmonijna współpraca jest możliwa.

Hill kwestionuje jednak pogląd o "podobnym myśleniu".

- Współpraca Kongresu USA z Parlamentem Europejskim jest możliwa, ale zabierze to mnóstwo czasu. Pamiętajmy, że Kongres jest bardzo konserwatywny zarówno w porównaniu z PE, jak i w ogóle politykami europejskimi, nawet z partii konserwatywnych. Angela Merkel czy Nicolas Sarkozy w pewnych sprawach są nawet na lewo od Demokratów. Istnieje więc naturalny podział ideologiczny - mówi ekspert New American Foundation.

Sceptyczny jest także specjalista ds. europejskich w waszyngtońskim Centrum Studiów Strategicznych i Międzynarodowych (CSIS), Simon Serfaty.

- Jerzy Buzek powinien być bardzo zadowolony ze swej wizyty - miał doskonały dostęp do czołowych amerykańskich polityków. W Waszyngtonie rozumie się, że stworzenie zjednoczonej Europy jest dobre dla Ameryki, co jeszcze kilka lat temu nie było oczywiste dla administracji prezydenta George'a W. Busha. Pytanie jednak, czy Europejczycy są już gotowi do zjednoczenia? - zapytał retorycznie Serfaty.

- Wiemy przecież, że Unia Europejska stoi przed ogromnymi trudnościami, które dalece wykraczają poza problemy ze strefą euro - dodał ekspert CSIS.
(PAP), (Jerzy Buzek i Hillary Clinton fot. AFP / Saul Loeb)

"Washington Post" krytykuje umowę Ukrainy z Rosją

- Umowa Ukrainy z Rosją, na mocy której rząd w Kijowie przedłużył dzierżawę bazy floty rosyjskiej na Krymie w zamian za niższe ceny gazu ziemnego, jest zła dla Ukrainy i utrudni realizację celów polityki USA w regionie - uważa "Washington Post".

Powołując się na opinie amerykańskich ekspertów, dziennik wyraża również opinię, że Ukraina mogła wynegocjować te same warunki handlowe odnośnie do gazu bez oddawania Moskwie bazy floty na dalsze 25 lat.

- Decyzja Ukrainy niewiele zmienia bezpośrednio w równowadze militarnej na Morzu Czarnym, ale stwarza inne wyzwania dla celów USA w regionie - ocenia gazeta.

Sekretarz stanu Hillary Clinton starała się zbagatelizować znaczenie umowy zawartej przez nowego prezydenta Wiktora Janukowycza, stwierdzając, że jego zamiarem jest poprawa stosunków zarówno z USA, jak i z Rosją, co - jak się wyraziła - "jest według nas sensowne".

- Umowa jednak może zaszkodzić wysiłkom Zachodu na rzecz popierania demokratycznej transformacji Ukrainy, pozwalając jej odraczać reformy w skorumpowanym sektorze energetycznym i wywołując kolejną rundę kłótni w kraju po latach politycznej stabilizacji - pisze "Washington Post" w korespondencji z Moskwy, powołując się na analityków.

Dziennik wspomina tu o bójce, do której doszło w ukraińskim parlamencie w czasie debaty nad ratyfikacją porozumienia z Rosją.

- Niektórzy eksperci ostrzegają, że umowa może także wzmocnić tych, którzy są zdecydowani przywrócić wpływy Rosji w sąsiednich krajach i skomplikować plany NATO, aby użyć Morza Czarnego jako bazy wypadowej przeciwko potencjalnym wrogom na Bliskim Wschodzie i w Azji Środkowej - pisze "Washington Post".

Przypomina w tym kontekście, że Pentagon rozważa umieszczenie części swojej tarczy antyrakietowej przeciwko Iranowi na okrętach na Morzu Czarnym.

Krytycy umowy podkreślają, że Kijów mógł uzyskać obniżkę cen gazu bez poświęcania bazy na Krymie, zwłaszcza dlatego, że jest właścicielem rurociągów, których Rosja używa do przesyłania gazu dostarczanego Europie.

- Ukraińcy oddali coś - przedłużenie dzierżawy bazy - w celu uzyskania czegoś, co im się należało od samego początku - powiedział ekspert z waszyngtońskiego Centrum Studiów Strategicznych i Międzynarodowych (CSIS) Edward Chow.

Jego zdaniem, kontrakt na dostawy gazu na Ukrainę zawarty w zeszłym roku "ustalił jego ceny tak wysoko, że nowo wynegocjowana obniżka sprowadza je tylko do obecnych cen rynkowych".

Chow podkreślił, że Rosja wcześniej już renegocjowała kontrakty z innymi swoimi klientami w Europie, dając im zniżki cen gazu z powodu spadku popytu i cen światowych. Ekspert CSIS zwraca też uwagę, że "nowa umowa Kijowa z Moskwą wymaga od Ukrainy, by kupowała w najbliższych latach więcej gazu, być może więcej nawet niż potrzebuje".

- Umowa nie żąda natomiast od Rosji, by nadal korzystała z ukraińskich gazociągów, co jest kluczowym źródłem dochodów dla Ukrainy. Kreml planuje budowę gazociągów, które Ukrainę omijają - pisze dziennik.

Przytacza też pogląd innego eksperta, Davida Kramera, byłego wyższego urzędnika administracji byłego prezydenta George'a W.Busha, który uważa, że umowa "może podsycać najgorsze instynkty w rosyjskiej psychologii" na temat byłego ZSRR, czyli dążenia do restauracji imperium.
(PAP)

Z narażeniem życia sprzątają najwyższe wysypisko świata

Dwudziestu nepalskich Szerpów przez cały tydzień zbiera w "strefie śmierci" na Mount Evereście w Himalajach odpadki pozostawiane przez turystów nawet dziesiątki lat temu. Jest to pierwsze sprzątanie na tak dużej wysokości - podaje agencja Reuters.

Wcześniej też przeprowadzano akcje sprzątania Everestu, ale jak powiedział 7-krotny zdobywca Everestu Szerpa Namgyal, szef Extreme Everest Expedition 2010, nikt nie odważył się sprzątać na wysokości powyżej 8000 metrów, czyli w rejonie zwanym "strefą śmierci", gdzie występują niedobory tlenu, a teren jest bardzo zdradliwy.

Wspinacze wyposażeni w plecaki i specjalne torby na śmieci, ryzykując niedotlenieniem i odmrożeniami, zbierają teraz puste butle gazowe, kartusze, podarte namioty, liny i naczynia kuchenne pozostawione między Przełęczą Południową i szczytem na wysokości 8.850 metrów.

W rozrzedzonym powietrzu każdy z Szerpów może jednorazowo znieść ciężar nie przekraczający 20 kg, a w "strefie śmierci" spędzić nie więcej niż 12 godzin - podaje agencja AP.

- W przeszłości śmieci były zakopywane pod śniegiem, ale jego topnienie wywołane globalnym ociepleniem odsłoniło je ponownie. Odpady są problemem dla wspinaczy. Niektóre przedmioty pochodzą jeszcze z czasów Edmunda Hillary'ego - powiedział Szerpa Namgyal. 29 maja 1953 r. Nowozelandczyk Edmund Percival Hillary i Szerpa Norgay Tenzing jako pierwsi na świecie stanęli na szczycie Everestu.

Z czasem góra zaczęła być nazywana jednym z najwyżej położonych śmietników. Wielu wspinaczy, wyczerpanych wspinaczką i brakiem tlenu, nie było w stanie dźwigać sprzętu. Dlatego, schodząc z góry zostawiali za sobą niepotrzebny sprzęt.

Szerpowie zamierzają znieść na dół przynajmniej 2000 kg odpadów oraz ciało wspinacza, który zginął na górze przed dwoma laty.

Ekspedycja ma dotrzeć jeszcze w kwietniu do przełęczy Południowej (między Mount Everestem i Lhotse). Po założeniu tam bazy Szerpowie udadzą się na szczyt, a następnie schodząc będą oczyszczać górę ze śmieci. Wycieczki do "strefy śmierci" i z powrotem do bazy będą powtarzać wielokrotnie.
(PAP)

Nie jesteś pełnoletni - nie wejdziesz na solarium

Badania wskazują, że korzystanie z solarium przed 35 rokiem życia podnosi ryzyko wystąpienia nowotworu skóry nawet o 75%. Dlatego w Niemczech, Szkocji, Walii i 28 stanach USA wprowadzono zakaz korzystania z solariów przez osoby niepełnoletnie.

Witold Zatoński z warszawskiego Centrum Onkologii przyznaje, że w Polsce jeszcze takiego zakazu nie ma , ale nie ulega wątpliwości, że łóżka opalające są rakotwórcze i niebezpieczne dla zdrowia.

Zbigniew Nowecki - chirurg onkolog zwraca uwagę, że promieniowanie ultrafioletowe w solariach jest 10-krotnie większe i groźniejsze dla skóry, niż działanie słońca. Według badań brytyjskich co roku z powodu raka skóry wywołanego opalaniem w solariach umiera 200 osób. Zbigniew Nowecki dodaje, że ulegając modzie na opalanie niszczymy skórę i doprowadzamy do jej przedwczesnego starzenia.

Onkolodzy zalecają, aby podczas przebywania na słońcu używać kremów z filtrem dostosowanym do typu skóry.

W Polsce co roku ponad 8 tysięcy osób zapada na raka skóry. Połowa chorych na czerniaka - umiera.
(IAR)

Dalej...

   Polki w świecie- Agnieszka Perepeczko

Współpraca Polishwinnipeg.com z  czasopismem
„Polki w Świecie”.

Kwartalnik „Polki w Świecie” ma na celu promocję Polek działających na świecie, Polek mieszkających z dala od ojczyzny. Magazyn ten kreuje nowy wizerunek Polki-emigrantki, wyzwolonej z dotychczasowych stereotypów. Kwartalnik „POLKI w świecie” ma także za zadanie uświadomić Polakom mieszkającym nad Wisłą rangę osiągnięć, jakimi dzisiaj legitymują się Polki żyjące i działające poza Polską. Czasopismo w formie drukowanej jest dostępne w całej Polsce i USA. Redaktor naczelna magazynu Anna Barauskas-Makowska zainteresowała się naszym Polonijnym Biuletynem Informacyjnym w Winnipegu, odnalazła kontakt z naszą redakcją proponując współpracę.

Nasza współpraca polega na publikowaniu wywiadów z kwartalnika „Polki w Świecie”  w polishwinnipeg.com  a wywiady z kobietami, które ukazały się w naszym biuletynie zostaną opublikowane w kwartalniku ”Polki w Świecie”.
 

   Podróże dookoła Polski- Zawiercie

Historia miasta Zawiercie sięga 1431 r. , kiedy to za panowania Bolesława V, księcia opolskiego, w dokumencie nadającym grunty i zezwolenie na zbudowanie karczmy Mikołajowi Czenarowi, po raz pierwszy została wymieniona nazwa Zawiercie. Od XV do XIX w. Zawiercie miało wielu właścicieli. Na przełomie XIX i XX w. utrwaliły się dwie nazwy Zawiercia: Zawiercie Duże - rozmieszczone wokół drogi biegnącej do Poręby i Zawiercie Małe - położone po prawej stronie Warty przy drodze wiodącej do Marciszowa. Pod względem administracyjnym Zawiercie Małe było wsią - gromadą przynależną do gminy Kromołów. Funkcje administracyjne w Zawierciu pełnili sołtysi w ramach samorządu gminnego. Najstarszą dzielnicą miasta jest Kromołów z źródłami rzeki Warty, o którym pierwsza wzmianka pochodzi z 1193 r. Dzielnica ta największy rozkwit przeżywała w latach 1831 - 1860, a to za sprawą mieszkających w nim sukienników i półcienników.

Rozwój Zawiercia nieodłącznie związany był z koleją oraz budową dróg bitych. 1 grudnia 1847 r. przez Zawiercie po raz pierwszy przejechał pociąg. W ten sposób otwarto planowany ruch z Częstochowy do Ząbkowic linią jednotorową. Ruch kolejowy dwutorowy z Koluszek do Ząbkowic uruchomiono w 1881 r. Spowodowało to rozwój ruchu pasażerskiego i towarowego. Stacja i dworzec II klasy zostały uruchomione w 1890 r., a w kwietniu 1914 r. został oddany do użytku obecny dworzec kolejowy. Biegnąca przez Zawiercie linia kolejowa była jednym z istotnych czynników, który skłonił Żydów berlińskich Ginsbergów do zakupu od małżonków Pławner z Żarek przędzalni bawełny funkcjonującej od 1833 r. Równocześnie z budową i rozbudową zakładów braci Ginsbergów w 1875 r. została uruchomiona w Zawierciu przez Carla Braussa Fabryka sztucznej wełny.

Ważną rolę w rozwoju Zawiercia spełniały różne zakłady i przedsiębiorstwa metalowe: "Ernest Erbe", "Ferrum", "Ułan", "Sambor i Krawczyk", "Poręba" koło Zawiercia, "Liniarnia", "Jan Mecner", Fabryka Opakowań Blaszanych, "Suchy Element Elektryczny", i huta "Zawiercie". Jest rzeczą charakterystyczną, że niektóre zakłady i fabryki sytuowały się w pobliżu Kolei Warszawsko-Wiedeńskiej a dla odległych od linii kolejowych fabryk montowano bocznice kolejowe. Na terenie Zawiercia uruchomiono kopalnie węgla brunatnego i rudy żelaza.
Po nabyciu gruntów na posiedzeniu Zarządu TAZ 1 sierpnia 1878 r. podjęto ustalenia o budowie osiedla robotniczego TAZ. W tym też czasie zbudowano wiele szkół, kaplic, kościołów (w tym kościół "Piotra i Pawła") i parków.

Dworzec PKP

W latach I wojny światowej ponad 30-tysięczna osada fabryczna Zawiercie posiadała okazały dworzec kolejowy, liczne fabryki oraz zakłady pracy. Niestety nie posiadała praw i struktury miejskiej.
Prawa miejskie Zawiercie nabyło 1 lipca 1915 r. W wyniku tego ukształtowały się:

dzielnice: Kromołów, Blanowice, Bzów, Żerkowice, Kądzielów, Zuzanka, Argentyna,
osiedla: Żabki, Marciszów, Stawki, Centrum, Warty, Dąbrowica, Ręby, Kosowska Niwa,
sołectwa: Karlin, Łośnice, Pomrożyce, Skarżyce.

Dalej...

   Ogłoszenia