Na stronie naszego Biuletynu możesz złożyć życzenia swoim bliskim , znajomym, przyjaciołom... z różnych okazji: urodziny, ślub, narodziny dziecka, jubileuszu, świąt... Do życzeń możesz dodać zdjęcie, ale nie jest to konieczne (zdjęcie dodaj pod warunkiem, że jesteś jego autorem i zgadzasz się na umieszczenie go na naszej stronie) .

Życzenia prosimy przesyłać na adres: jolamalek@onet.eu

Kto składa życzenia np. Jan Kowalski

Z jakiej okazji składasz życzenia np. Z okazji 18 urodzin

 Treść życzeń

Twoje życzenia zostaną opublikowane w serwisie dopiero po akceptacji zespołu redakcyjnego w kolejnym numerze Biuletynu.

Na naszym portalu internetowym Polonijny Biuletyn Informacyjny w Winnipegu ogłaszać będziemy konkursy w których można będzie wygrać atrakcyjne nagrody. Wystarczy odpowiedzieć na proste pytania dotyczące materiałów publikowanych w naszym biuletynie, więc stały czytelnik nie będzie miał trudności z odpowiedzią na pytania konkursowe. Zapraszamy do zabawy.  

Pierwsze trzy osoby, które prześlą e-mail z poprawną odpowiedzią na zadane pytania wygrywają koszulki firmowe Polonijnego Biuletynu Informacyjnego w Winnipegu!

Kolejne pytanie konkursowe brzmi:

Kiedy został wydany 15-ty numer Polonijnego Biuletynu Informacyjnego w Winnipegu( podaj datę). W którym roku urodził się  i w którym roku przyjechał do Kanady Lech Fulmyk, którego wspomnienia z książki "Przez boje, przez znoje, przez trud- kombatanckie losy" publikowaliśmy w 18- tym numerze Biuletynu.

Odpowiedzi (wraz z podaniem imienia, nazwiska) prosimy przesyłać na adres: bogdan@softfornet.com

HUMOR

Zwariowane koty

 

Będąc w Kanadzie już rok przyglądam się między innymi Polonii. Jest duża grupa emigrantów, którzy przybyli tu już bardzo dawno temu i oni Polskość bez wątpienia mają w sercu. Dla kolejnych coraz młodszych pokoleń Kanadyjczyków mających pochodzenie polskie nie zawsze kultura Polska ma jakiekolwiek znaczenie.  Wiem, że to czy młode pokolenie Polonii chce kontynuować tradycje polskie w swoim życiu zależy od wielu czynników. Jakie czynniki miały wpływ na to, że Krystyna Kovach młoda osoba, która urodziła się w Winnipegu ukochała polskie tańce ludowe, kulturę polską? Tego właśnie chciałam się dowiedzieć.


Pani Krystyno jaki jest Pani rodowód?

Moi Dziadkowie od strony mamy to Janina i Henryk Lorenc. Dziadek urodził się na Podolu miał 11 lat kiedy wybuchłą II Wojna Światowa a do Kanady przyjechał w 1949 -ym roku. Babcie Dziadek poznał w obozie w Wheaton Ashton, w Wielkiej Brytanii i sprowadził ją do Winnipegu w 1951 roku. Babcia urodziła się w województwie warszawskim a kiedy wybuchła wojna miała zaledwie 10 lat. Pochodzi z bardzo patriotycznej rodziny i ten patriotyzm udzielił się także jej. Tu w Winnipegu urodziła się moja Mama Bożena Langtry z domu Lorenc Tato David Langtry nie ma polskiego pochodzenia, ale bardzo szanuje język Polski i polską kulturę. Tańczył w Iskrach z moją mamą od 1978roku do1992. Kilkakrotnie był na Folkloramie koordynatorem   Pawilonu Warszawa i major/ambassador pawilonu. Mój tato był też prezesem Folkloramy. Ciągle uczy się języka polskiego i dużo rozumie bo my zawsze w domy rozmawiamy z  mamą po polsku (ja z moimi braćmi  Robertem i Andrzejem, którzy też tańczą w Iskrach i węgierskim zespole).


Co Pani wie o działalności swoich dziadków i rodziców w środowisku Polonijnym?

Dziadek Henryk Lorenc zetknął się ze Stowarzyszeniem Polskich Kombatantów  jeszcze na Środkowym Wschodzie w Winnipegu odnowił swą przynależność. Dziadek w SPK był referentem kulturalno- oświatowym. Organizował  podwieczorki przy mikrofonie potem był jednym ze współorganizatorów Kółka Teatralnego, którego Dziadek był równocześnie reżyserem i choreografem. Z Babcią Janiną Lorenc śpiewali w chórze Sokół. Dziadek zorganizował przy chórze zespół taneczny i był jego kierownikiem artystycznym do 1966 roku. W roku 1967-ym założył grupę taneczną przy SPK. Przez 17 lat prowadził zespół młodzieżowy SPK. Na początku pod nazwą "Młodzi Kombatanci", a później "Iskry". Moja mama Bożena Langtry z domu Lorenc od dziecka wzrastała w duchu tradycji i kltury polskiej. Oczywiście tańczyła w zespole Iskry. Sama później przy zespole założyła Szkołę Tańca.

W Pani rodzinie tradycje, kultura Polska są mocno zakorzenione  jak to było z Panią?
Moja mama zawsze bardzo pielęgnowała Polskość i przekazała to mnie. W Szkole Tańca Iskry zaczęłam tańczyć gdy miałam 6 lat, były to oczywiście polskie tańce ludowe, ale także balet, stepowanie.  W1996 roku wstąpiłam do Zespołu Tanecznego SPK Iskry i tańczę do dziś.

Kiedy oglądamy występy Zespołu Tanecznego SPK Iskry podziwiamy sam efekt końcowy i budzi to zachwyt. Jak dochodzi się do tego co oglądają widzowie?
Tak jak wspomniałam ja zaczęłam tańczyć jako małe dziecko. Lekcje tańca odbywają się różnie podam przykład planu: piątek od godz. 6 do 9 pm. klasy 1-3, poniedziałek od godz. 6 do 9pm klasa 4 i Junior Iskry, niedziela i wtorek od godz. 7 do 10 pm. Iskry. Potem kiedy już byłam w zespole Iskry to są godziny pracy i ćwiczeń zwłaszcza przed występem, ale ja uwielbiam tańczyć, zawsze sprawiało mi to dużo radości.

Gdzie występowała Pani wraz z zespołem, jakie sukcesy odnosiliście?

Zarówno ze Szkołą Tańca jaki i później z Zespołem SPK Iskry każdego roku występuję na Folkloramie w pawilonie Warszawa. Trzy razy byłam z zespołem na Polonijnym Festiwalu Folklorystycznym w Rzeszowie W 1999 roku byłam z Zespołem właśnie na takim Festiwalu i byliśmy wtedy nie tylko w Polsce. Zespół wystąpił także na prywatnej audiencji u papieża Jana Pawła II w Watykanie. Pod kierownictwem Sandro Barbosa (w latach 1999-2006), grupa taneczna S.P.K. „Iskry” wygrała konkurs na najlepsze wykonanie mazura na festiwalu Polskiej Pieśni i Tańców Ludowych w Rzeszowie w roku 2002. Major Glenn Murray  wręczył Zespołowi Iskry nagrodę "Winnipeg". Wyjeżdżaliśmy z zespołem wielokrotnie do różnych miejscowości w Kanadzie gdzie byliśmy zapraszani by dać koncert. Takie gościnne koncerty dawaliśmy też w Stanach Zjednoczonych.


Krystyna Kovach z Zespołem Tańca SPK Iskry

Tańczyć uczyła się Pani tu w Winnipegu a gdzie nabywała Pani kwalifikacje instruktorskie?

Tak nauczyłam się tańczyć w Szkole Tańca Iskry, ale nie tylko. Wielokrotnie bralam udział w warsztatach jakie prowadzili wykładowcy z  Polski, Kanady albo z USA. Oglądałam duzo nagrań polskich zespołów folklorystycznych. Kiedy  zespoły Mazowsze i Śląsk miały koncerty w USA to ja jeździłam na ich koncert by przygladać  się im na żywo. Mając 12 lat zaczęłam jako asystentka uczyć tańca małe dzieci właśnie w takim wieku jak ja kiedy zaczynałam. Kiedy już byłam starsza  samodzielnie prowadziłam niektóre młodsze klasy. 1998-2001 wyjeżdżałam do Rzeszowa żeby szkolić się i ukończyć kurs choreograficzny - polskie tańce folklorystyczne. W 1998, zostałam choreografem w Szkole Tanecznej z  moją mama  Bożeną Langtry. Po wyjeździe choreografa Sandro Barbosa (grudzień 2006), Zespół prowadzi  Andrea Piotrowski i ja.

Krystyna Kovach i dzieci, które polskich tańców ludowych uczą sie pod jej kierunkiem

Ilu członków i instruktorów ma dziś Szkoła Taneczna i zespół Iskry jakie macie plany? 

Instruktorzy w Szkole tańca Iskry to:  Pani Bozena Langtry - choreograf i dyrektor artystyczny;  Renata Gawlik - choreograf, instruktorka; Joasia Krzyzelewski - asystentka; Lisa Dasiewicz - asystentka; Pani Barbara Torka - pianistka  i ja Krystyna Kovach - choreograf, instruktorka.

Mamy około 80 dzieci/młodzież w szkolej tanecznej. W najbliższym czasie z tą grupą my koncert w piatek 7 czerwca w Jubilee Place i bierzemy udział w Folkloramie  to będzie pierwszy tydzien sierpnia.

Zespół Iskry ma 40 członków. Plany na najbliższy czas to wyjazd do Polski w lipcu na festiwal w Rzeszowie i  udział w Folkloramie kied to bedziemy tanczyć co wieczór w pierwszy tygodniu sierpnia w pawilonie Warszawa.

Zespół Tańca SPK Iskry
 

Urodziła się Pani w Kanadzie a świetnie mówi po Polsku gdzie uczyła się Pani tego języka?

Przede wszystkim mam polskie korzenie więc często się stykam z tym językiem.Dziadek zawsze mówił, że Kanada jest krajem wielokulturowy i wszyscy tu mogę dobrze żyć, ale jak ktoś wywodzi się z Polski to nie powinien zapominać o tym. Dawał mi przykłady, że ci którzy z różnych powodów od społeczności polskiej odeszli szczęścia nie zaznali a zamiast tego nabywali się kompleksów niższości a przecież Polacy mają być z czego dumni.  Uczyłam się też języka polskiego w Szkole Andrzeja Boboli i Św. Ducha. Mama zawsze wymagała byśmy w domu rozmawiali po polsku a tato to szanował i bardzo też chciał byśmy uczyli się też innych jezyków.

Nie tylko w „Iskrach” Pani działa aktywnie proszę powiedzieć jakie plany ma Pani jako prezes SPK.

W Zarządzie  SPK działam już 5 lat.  Zaczęłam jako sekretarka, później zostałam Vice-Prezesem a teraz Prezesem.  Chce by organizacja dalej istniała i żeby więcej Poloni się dołączyło.  Musimy szanować nasza kulturę, tradycje, język i narodowość.  Musimy dalej kontynuować to co Kombatanci stworzyli i utrzymali przez tyle lat.  Moja rodzina dużo współpracowała i dalej współpracuje w organizacjami polskimi i ja chcę żeby moje dzieci też miały takie środowisko polskiego pochodzenia gdzie mogą się spotykać z  innymi i szanować. Naszym celem jest  wspieranie Polonii i kultywowanie tradycji polskich, także współpraca z innymi polskimi organizacjami. Chcemy organizować więcej zabaw i mamy też inne plany towarzystkie dla młodzież i dla dorosłych, ale o tym wtedy kiedy już będzie więcej konkretów.

Oprócz działalności w środowisku polonijnym czym Pani się zajmuje, czym interesuje?
Jestem nauczycielka i uczę już cztery lata druga klasę w École Van Walleghem School.  Uczę po francusku (French Immersion Program).Znam dobrze język francuski bo uczyłam się już od przedszkola i ukończyłam moje studia w Collčge Universitaire de Saint Boniface. Uczyłam się grać na pianinie (6-17 lat) zakończyłam tą naukę egzaminem z 8 klasy, Royal Conservatory of Music i zdałam też egzaminy z teorii muzyki. Bralam lekcje gry na skrzypcach żeby jeden dzień w tygodniu grać w kapeli ludowej! Tańczę też w zespole węgierskim Kapisztran. Tńczę w nim już 6 lat z mężem, który jest Węgrem.  Jedziemy razem na festiwale węgierskie organizowane w Kanadzie. Bardzo kocham kulturę i mam wielka kolekcje muzyki ludowej i taśmy (video) tańce ludowe oraz książki.  Mam nie tylko polskie ale węgierskie, czeskie, słowackie, rumuńskie, cygańskie, etc. 

Pani Krystyno nie wiem jak na to wszystko znajduje Pani czas, ale widać- można. Życzę Pani wytrwałości i niegasnącego zapału w tym co Pani robi.

Jolanta Małek Polishwinnipeg.com

Kupno nowego domu część trzecia

W poprzednich odcinkach wyjaśniałem jak i gdzie możemy się zakwalifikować odnośnie pożyczki oraz jakie są koszty towarzyszące przy zakupie domu.

W tym odcinku chciałbym poruszyć wcale nie mniej ważną rzecz jaką jest podjęcie decyzji jaki rodzaj posiadłości chcielibyśmy kupić i jakimi kryteriami powinniśmy się sugerować biorąc oczywiście pod uwagę nasze możliwości finansowe, potrzeby a także ewentualną sprzedaż w przyszłości.
.
Wymagania i oczekiwania są uzależnione od wieku, czy jesteśmy samotni, rodzina z dziećmi czy małżeństwem bezdzietnym. Dlatego też w zależności od tego do której grupy się zakwalifikujemy musimy brać pod uwagę.
Rodzaj zabudowy:

-domek jedno rodzinny / parterowy czy 2 piętrowy
-dom w zabudowie szeregowej tzw./town house, czy side by side
-mieszkanie własnościowe tzw. condo
Lokalizacja

-odległość do pracy
-odległość do parku czy centrum rekreacyjnego
-do szkoły
-uniwersytetu
-szpitala
-do centrum handlowego

Nie chciałbym wnikać w to który rejon jest lepszy a która gorszy najważniejsze jest to gdzie się dobrze czujemy.
Wiem że jest bardzo trudno znaleźć cos co by spełniało wszystkie wymogi ale w większości kompromis jest najlepszym rozwiązaniem.
 

    Członkowie Towarzystwa Przyjaciół Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego im. Jana Pawła II spotkali się 1 kwietnia, aby w tym Wielkanocnym okresie złożyć sobie życzenia świąteczne, dzieląc się wspólnie poświeconym jajkiem.

Spotkanie rozpoczął Prezes TP KUL w Winnipegu Krzysztof Bator, w obecności około 40 członków i gości w restauracji Polonez, życząc wszystkim członkom i ich rodzinom, duchowieństwu, oraz całej Polonii, zdrowia i szczęścia w tych radosnych dniach Wesołego Alleluja.

Podkreślił w życzeniach, o roli członków TP KUL, jaką spełniają, przyczyniając się do rozkwitu młodzieży w wiedzy i kulturze .

Jaką ważną rolę spełniają w rozwijaniu Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego w Lublinie.

Również nie zabrakło życzeń złożonych przez z-ce Prezesa Ks. Romualda Szumierz.

Miłym akcentem było wręczenie byłemu Prezesowi TP KUL p. L. Gałęzowskiemu za jego owocna i wydajna pracę, ksiazki "50 Lecia KULu w Kanadzie" autora KS. Tomasza Moskal.

Całość spotkania umiliły piosenki Wielkanocne, oraz zaproszona p. Halina Gartman, przedstawiająca swój program przeplatany piosenkami i wierszami.

Chciałbym serdecznie jeszcze raz podziękować wszystkim członkom TP KUL, oraz wszystkim ofiarodawcom i zachęcić cala Polonię w Manitoba, do zapoznania się z działalnością TP KUL.

Prezes TP KUL
Krzysztof Bator

Ja nie twierdzę, że imprez kabaretowych nie można pokazywać na tzw. dużych salach. Powiedzmy pięćset, czy tysiąc osób. Można. Ja nie twierdzę, że publiczność nie będzie się dobrze bawić. Może będzie. Ja nie twierdzę, że nie będzie wtedy dużego sukcesu dla wykonawców i organizatorów. Może będzie.

Kasa będzie na pewno! Ale ja nie przepadam za tego typu spędami ludzi. Ja lubię mięć przed sobą stolik, na nim kawę albo coś mocniejszego. A jak poczuje się głodny -to coś przekąszę. Lubię przyciemnione światło, wtedy się skupiam na tym, co dzieje się na scenie. I "przeżywam"! Bo ja lubię tzw. atmosferę. Tak jak w uprawianiu miłości potrzebna jest odpowiednia atmosfera i miejsce, tak w uprawianiu Sztuki, a kabaret jest jedna z Jej form, także potrzebny jest pewnego rodzaju klimat. Dlatego nie mogę obiektywnie pisać o Kabarecie, który odbył się w dolnej sali Restauracji Polonez, ponieważ występ ten, spełnił wszelkie moje oczekiwania! Było wszystko, o czym marzyłem od lat, aby w Winnipegu zagrany został kabaret w warunkach "kabaretowych". Bo tego typu występ lubi mieć wokół siebie zapach alkoholu, kawy, szum z baru. Nie mogę więc być neutralny. Mogę zaprezentować moje i tylko moje wrażenia!

Miałem kawkę, miałem winko. Był bar, gdzie mógłbym się ewentualnie ratować. Ale gdzie tam! Nie było czasu! Zgrabnie napisany scenariusz wciągnął do występu nie tylko mnie, ale całą publiczność. Niektórzy z widzów, stali się wykonawcami! Niech świadczą o tym zdjęcia! Nawet ja dałem się załapać w tę pułapkę! 

Dalej...

Parafialny Klub Towarzyski, który powstał z inicjatywy Pani Gladys Kulas obchodził w niedziele 20 kwietnia drugą rocznicę powstania. Patronem Klubu Towarzyskiego jest ks. Antoni Kowalczyk. Klub liczy obecnie 50 członków a spotkania odbywają się w kazdą środę, w godzinach od 12:00 do 15:00, w sali parafialnej kościoła Świętego Ducha.

Po mszach świętych godzina 11:00 i 12:30 na przybyłych czekały w sali parafialnej liczne niespodzianki. Członkinie Klubu Towarzyskiego przygotował prezentacje z imprez organizowanych na spotkaniach Klubu były to zdjęcia np. ze spotkania przy ognisku, konkursu na wiosenne fantazyjne kapelusze itp.. Były smaczne domowe wypieki oraz występy:

Zespół Tańca Sokól- alumni.
Szkoła Tańca Sokół- prezentowały się wszystkie grupy wiekowe.
Szkoła Tańca SPK Iskry- klasy od pierwszej  do piątej.
Szkoła Tańca Towarzyskiego "TED MOTYKA DANCE STUDIO"- SAMBA w wykonaniu pary Chris Dynowski i Taylor Sampson.

Panie przygotowały również loterię i dla wszystkich dzieci słodką niespodziankę.

A oto zdjęcia z tego wydażenia

Panie z Federacji Polek, Ogniwo Nr7od lewej:
Janina Senkałowska Barbara Malkiewicz, Halina Strychasz, Agata Kawalec, Gina Moszkiewicz, Emilia Jarmasz, Wanda Mikulak, Alicja Markowska.

Kolejny już raz Federacja Polek, Ogniwo Nr7 organizuje "Poezję przy herbatce". Impreza ta cieszy się dużym powodzeniem ponieważ zawsze jest dobrze przygotowana.

Tym razem nie było tematu wiodącego i okazało się, że to doskonały pomysł. Różnorodność prezentowanej poezji zadowoliła wszystkich.  W niedzielne popołudnie zaprezentowano wiele pięknych utworów  dających do myślenia, nostalgicznych,  przypominających o budzącej się wiosną do życia przyrodzie a także nie zabrakło poezji humorystycznej . To spotkanie  z pewnością wywarło na wszystkich dobre i niezatarte wrażenie.

Na zdjęciu panie prezentujące wiersze zarówno własne jak i znanych poetów np.Juliusza Słowackiego od lewej: Maria Kuraszko, Stanisłąwa Krzywdzińska, Zofia Gustowska, Eugenia Pawlak, Wanda Motyka, Stanisława Stobiecka

Dalej...

Sokół Winnipeg, Sokół St.Boniface & Sokół Brandon

zaprasza  na

Dni Sokoła – Polski Festiwal.

Polskie Towarzystwo Gimnastyczne Sokół w Manitobie
W dniach 7- 8-go czerwca 2008r. na terenie Garden City Comunity Centre organizuje Dni Sokoła – Polski Festiwal.

 Do uczestnictwa i zabawy zapraszamy wszystkich mieszkańców Winnipegu, Manitoby i przyjezdnych gości.

W ciągu tych dwóch dni zapewnimy atrakcje dla każdej grupy wiekowej.
W programie przewidujemy występy artystyczne i sportowe, tańce towarzyskie i dyskotekowe, muzykę klasyczną i młodzieżową, jazz i folklor, wesołe miasteczko, prezentacje starych samochodów, pokaz ogni sztucznych i wiele innych atrakcji. Nie zapomnimy też o Państwa apetycie i serwować będziemy znakomite jadło i picie.

 Mamy nadzieje, że będzie to impreza udana i na stałe zapisze się w corocznym kalendarzu atrakcji naszego miasta, ale żeby tak się stało niezbędna będzie pomoc Państwa.

Zapraszamy wszystkie polskie kluby, zespoły, stowarzyszenia, szkoły jak i osoby niezrzeszone do udziału w programie artystycznym, a polskich przedsiębiorców do zaprezentowania swojej działalności w czasie trwania festiwalu.

Wasze uczestnictwo i szerokie poparcie napewno przyczyni się do sukcesu nie tylko organizatorów, ale całej naszej polskiej społeczności.

 Towarzystwo Gimnastyczne Sokół ma daleko idące poparcie władz miasta i jest to wspaniała okazja byśmy my Polacy mocniej zaakcentowali swoje istnienie w Winnipegu w Manitobie i w Kanadzie.

Po wszelkie informacje prosimy zgłaszać się:  
Marian Jaworski tel. 294-4078,
Piotr Mikus  tel. 997-6800         

Warszawa, dnia 9.04.2008r.

Departament Koordynacji Systemów
Zabezpieczenia Społecznego

Informacja na temat

Umowy o zabezpieczeniu społecznym

między Rzeczypospolitą Polską a Kanadą

W dniu 2 kwietnia 2008r. w Warszawie została podpisana Umowy o zabezpieczeniu społecznym między Rzeczypospolitą Polską a Kanadą oraz Porozumienie Administracyjne w sprawie stosowania tej Umowy.

Zakres podmiotowy Umowy:

Postanowienia Umowy będą miały zastosowanie do pracowników i osób pracujących na własny rachunek, podlegających ubezpieczeniu społecznemu na terytorium Polski lub Kanady, jak również do członków ich rodzin i innych osób uprawnionych, pozostałych po śmierci żywiciela rodziny.

Zakres przedmiotowy Umowy:

Po Stronie polskiej zakres przedmiotowy Umowy obejmuje przepisy dotyczące: świadczeń z tytułu niezdolności do pracy (renty inwalidzkie), starości (emerytury), śmierci (renty rodzinne, zasiłki pogrzebowe), wypadków przy pracy i chorób zawodowych (renty wypadkowe, jednorazowe odszkodowania).

Po Stronie Kanadyjskiej zakres przedmiotowy Umowy obejmuje postanowienia wynikające z Ustawy Zabezpieczenia Emerytalnego oraz ustanowionych zgodnie z nią przepisów prawnych oraz Planu Emerytalno-Rentowego Kanady oraz ustanowionych zgodnie z nim przepisów prawnych.

Dalej...

Na stronę naszego Biuletynu wchodzi coraz więcej internałtów. Czytają go również nasi znajomi, rodziny w Polsce. W 22 wydaniu  Biuletynu z 9 kwietnia ukazał się artykuł  Winnipeg w obiektywie- gdzie ta wiosna?

Internałci z Polski wchodzili na stronę i byli nieco zdziwieni ilością śniegu jaki wtedy jeszcze leżał w Winnipegu. W odpowiedzi przysyłają do naszej redakcji zdjęcia świadczące o tym, że w Polsce wiosna zawitała już na dobre więc zaprezentujemy zdjęcia zatytułowane: OZNAKI WIOSNY W POLSCE. Otrzymaliśmy te zdjęcia od uczniów klasy IIIa Szkoły Podstawowej nr 10 w Świdnicy. Z majla do do redakcji dowiadujemy się, że w Świdnicy wiosna jest już od jakiegoś czasu, ale jak to w kwietniu- pogoda bywa kapryśna. Kiedy w poniedziałek 22 kwietnia była piękna słoneczna pogoda uczniowie ze swoją nauczycielką wykorzystali okazję i wybrali się na wycieczkę a zdjęcia z niej przysłali do naszej redakcji. 

W innym wydaniu Biuletynu zaprezentujemy podobne zdjęcia z Winnipegu. Obserwujcie więc Państwo budzącą się do życia przyrodę, fotografujcie OZNAKI WIOSNY W WINNIPEGU i przysyłajcie zdjęcia do redakcji. Pokażemy naszym rodakom z Polski piękno wiosennej przyrody z miejscowości w których żyjemy .

Uczniowie klasy IIIa Szkoły Podstawowej nr 10 w Świdnicy

Dalej...

Kwiecień

Kwiecień - czwarty miesiąc w roku wg używanego kalendarza gregoriańskiego, ma 30 dni. Nazwa miesiąca (wg Brücknera) pochodzi od kwitnących wtedy kwiatów; nazywany również łżykwiatem, łudzikwiatem, bądź brzezieniem lub dębieniem. Łacińska nazwa Aprilis (zobacz: kalendarz rzymski) została zapożyczona przez większość języków europejskich.
 

"W kwietniu"

 Kwiecień drzewa przystroił
 w barwne kwiaty i zieleń.
 Po ogrodach, po sadach
 grają ptasie kapele.

 Ziemię mokrą od rosy orze traktor zielony
 - Kra, kra! - echo powtarza
 z orki cieszą się wrony.
 Ludzie sadzą ziemniaki,
 żeby wzeszły niedługo.

 Bocian chodzi po łące
 liczy żaby nad strugą.
 Dzwonią wiadra o studnie.
 Wozy dotąd turkocą,
 aż dzień pójdzie na nocleg.
 Cień uśpi wieś nocą.
W. Domeradzki

"Kwiecień"

 Ledwo pierwsze i nieśmiałe kwiatki z sobą niesie a już - widzisz samochwałę!
- dumnie kwiatem zwie się.
 Ale może i ma rację,
 bo w pustym bezkwieciu
 on najpierwszy wczesny fiolet
 sasanek rozniecił,
 on przylaszczki deszczem poi,
 słońcem opromienia,
 więc ma chyba pełne prawo
 do swego imienia.
 Dużo łatwiej by mu było
 w ciepłej porze letniej,
 kiedy kwiatów mnóstwo wokół
 nazywać się kwietniem!

"Kwiecień"

 Kwiecień stary pleciuga
 same bajdy plecie:
 że kotki za płotem
 a to... bazie przecież.

 Opowiada, że zima
 ukryła się w sadzie
 i na młode drzewka
 czapy śnieżne kładzie.

 A toż śliwy i jabłonie
 opsypane kwieciem!
 A kwiecień - bajłuda
 swoje plotki plecie...
Teresa Chwastek - Latuszkowa

Przysłowia polskie związane z kwietniem:

 choć już w kwietniu słonko grzeje, nieraz pole śnieg zawieje

deszcze częste w kwietniu wróżą, że owoców będzie dużo

jak przygrzeje słonko, przejdzie kwiecień łąką

jeśli w kwietniu pszczoły latają, to długie chłody się zapowiadają

kwiecień co deszczem rosi, wiele owoców przynosi

kwiecień- plecień, bo przeplata - trochę zimy, trochę lata

pogody kwietniowe - słoty majowe

suchy kwiecień, mokry maj, będzie żyto jako gaj

kwiecień, gdy deszczem plecie, maj wystroi kwieciem

grzmot w kwietniu- dobra nowina, już szron roślin nie pościna.

GENIALNE NARZĘDZIE

Niewielki rozmiar - średnica nie przekracza 3 centymetrów. Błyskawiczny zoom, automatyczne dostrajanie się do panujących wokół warunków świetlnych. Wysoka rozdzielczość tworzonego obrazu, tysiące kolorów i odcieni w odtwarzanych "zdjęciach", a przy tym ogromna, praktycznie nieograniczona, pamięć na ich zapis. Niezawodność i intuicyjna obsługa. Przy odpowiedniej eksploatacji nie psuje się przez nawet kilkadziesiąt lat. Nie jest produkowane, nie ma go w sprzedaży i pewnie jeszcze przez długi czas nie będzie. Ale niemal każde z nas jest w to urządzenie wyposażony od urodzenia i to w dwóch egzemplarzach! Chodzi oczywiście o oko.

Oko to najdoskonalszy przyrząd optyczny, jaki został kiedykolwiek stworzony. Natura zaprojektowała go tak wspaniale, że człowiek przez stulecia starał się ją naśladować poprzez budowanie soczewek, teleskopów i innych urządzeń optycznych działających na ogólnych zasadach działania oka. Oczywiście budowa oka (którą poznasz za chwilę), to zaledwie połowa sukcesu. Równie ważne jest "oprogramowanie", czyli układ nerwowy, który zajmuje się przekazywaniem i interpretacją odbieranego obrazu.

OCZOM NIE WIERZĘ CZYLI ZŁUDZENIA OPTYCZNE

Przeczytaj ten tekst

Popatrz na ilustracje i zdjęcia:

To ten sam rysunek

Kobieta w lustrze... czy czaszka?
 

Skoncentruj wzrok na czterech punktach na środku obrazka i wpatruj się w nie około 30 sekund.
Następnie zamknij oczy, odchyl głowę, cały czas mając zamknięte oczy.
Przed zamkniętymi oczami pojawi Ci się jasna plama przedstawiająca pewien obraz - co tam widzisz?

Prawda czy fałsz?

Zobacz najnowocześniejsze muzeum w Polsce
Setki zdjęć, dokumentów archiwalnych, informacji, filmów i piosenek – to tylko niektóre z elementów Wirtualnego Muzeum Powstania Warszawskiego, które właśnie ruszyło. Ten innowacyjny projekt zrealizowała Fundacja Grupy TP i Wirtualna Polska we współpracy z Muzeum Powstania Warszawskiego. Na stronie www.1944.wp.pl  znajdziemy wiele oryginalnych pomysłów i rozwiązań takich jak trójwymiarowe prezentacje czy inscenizacje w wykonaniu grupy rekonstrukcji historycznej. Nowością jest też to, że wiele unikatowych eksponatów wirtualnego muzeum nie jest dostępnych w tradycyjnej ekspozycji.
wp.pl

23 KWIETNIA ŚWIATOWYM DNIEM KSIĄŻKI
Czy moda na czytanie zapanuje także w Polsce?
Spotkania autorskie, warsztaty literackie, konkursy z nagrodami. Te i wiele innych atrakcji zaplanowali organizatorzy obchodzonego Światowego Dnia Książki. A wszystko po to, by zachęcić Polaków do czytania.
Już od 19 kwietnia księgarnie i biblioteki w całym kraju uczczą święto wszystkich fanów literatury. Zaplanowane są konkursy rysunkowe i recytatorskie, teatrzyki, wystawy, spotkania z cyklu „Lektura nie musi być nudna”. Ulicami Warszawy i Trójmiasta jeździć będą zabytkowe Tramwaje Literackie. Na fanów literatury czekać będą m.in. Grzegorz Miecugow, Małgorzata Strzałkowska, Zuzanna Celmer, Jerzy Bralczyk. Można będzie porozmawiać, zadać nurtujące pytanie, a także zdobyć autograf ulubionego pisarza.
TVN24

Polscy naukowcy zbudowali "cyngiel" jądrowy
Polscy naukowcy będą brali udział we wszystkich eksperymentach, które będą przeprowadzone w CERN - Europejskiej Organizacji Badań Jądrowych przy pomocy nowego akceleratora LHC. Polska ekipa zbudowała kluczowy element jednego z detektorów - "tryger" (z ang. trigger - spust), który ma służyć do obserwacji cząstek zwanych mionami.
Według przedstawiciela polskich naukowców w radzie Europejskiej Organizacji Badań Jądrowych CERN prof. Jana Nassalskiego z Instytutu Problemów Jądrowych w Świerku, polski wkład finansowy w działanie CERN wynosi ok. 1 mln franków szwajcarskich i stanowi nieco ponad 2% budżetu organizacji. Prawo do korzystania z instalacji badawczej w CERN każdy kraj członkowski uzyskuje proporcjonalnie do swojego wkładu finansowego, dlatego ok. 2% pracowników i osób uczestniczących w badaniach stanowią naukowcy z Polski.
PAP

Dalej...

W telegraficznym skrócie wiadomości minionego tygodnia z Winnipeg.


Związek zawodowy pielęgniarek podpisał porozumienie z rządem prowincjonalnym zakładające 10% podwyżkę płac. Dzięki nowemu kontraktowi pielęgniarki w Manitobie znajda się na 4 miejscu w Kanadzie jeśli chodzi o wysokość płac. Przedstawiciel Kanadyjskiej Federacji Podatników Adrienne Batra uważa że tak wysoko podwyżka będzie miała wpływ na inne grupy zawodowe a braki kadrowe z jakimi boryka się służba zdrowia, w dalszym ciągu pozostaną nie rozwiązane gdyż pielęgniarki po szkołach chcą i tak zdobywać doświadczenie w innych miastach Kanady

Rząd prowincjonalny zakomunikował, że począwszy od czerwca br. o 4% zostanie podwyższone minimum placowe w sektorze budowlanym z 18 dolarów 25 centów na 19 dolarów 50 centów na godzinę. Następne podwyżki przewidziane są na styczeń 2009 roku.

Lider partii konserwatywnej Hugh McFadyen zapowiedział że jego partia rozważa możliwość założenia sprawy sadowej rządowi Manitoby w sprawie planowanego przeprowadzenia linii trakcyjnej zachodnią stroną jeziora Winnipeg. Decyzja która wiąże się z problemami ekonomicznymi, socjalnymi jak również będzie miała negatywny wpływ na środowisko naturalne.Co ciekawe prowincja Manitoby wybrała na przeprowadzenie linii trakcyjnej właśnie zachodnia częścią jeziora Winnipeg twierdząc że wpływ tego projektu na środowisko naturalne zredukowany będzie do minimum.

Dalej...

Dzisiaj publikujemy czternasty artykuł z serii wspomnień kombatanckich spisanych przez Kazimierza Patalasa w książce zatytułowanej Przez boje, przez znoje, przez trud-kombatanckie losy


 

Jan Kaszuba   WSPOMNIENIA Spisane we wrześniu 1986 roku

Urodziłem się 25-go kwietnia 1897. Moje wojenne wspomnienia sięgają okresu I-ej wojny światowej. Mój ojciec kupił po wojnie japońskorosyjskiej w 1905/06 kawał gruntu od właściciela majątku, który postanowił go rozparcelować i
sprzedać. Oprócz ojca kupiło  grunt jeszcze dwóch innych Polaków, resztę zaś wykupili Ukraińcy.

W 1918 roku zabrano mnie z domu i wcielono do armii Petlury.
Zabrano również wóz i konia. Przydzielono nas do artylerii, bo konie
były duże. Maszerowaliśmy na Sielce, gdzie ustalił się front. Obok
linii kolejowej na Iwanicze ustawiono działa. Byłem w obsłudze działa.
Podawałem pociski do działa.

Dalej...

Polish Canadian Association
of Calgary
3015 - 15th Street N.E,
Calgary, Alberta, Canada
T2E 7L8
tel: (403) 291-3757,
fax: (403) 291-3009

e-mail: rockies@polandintherockies.com

Poland in the Rockies is an 11-day international educational program bringing together university students, young professionals and distinguished speakers from Canada, the United States, Great Britain and Poland for an immersion in “things Polish.”

Set in the beautiful Rocky Mountain town of Canmore, Alberta from July 17-28, 2008, Poland in the Rockies is an intensive, intellectually stimulating program covering history and culture, discussing contemporary issues and the Polish heritage, making new friends, and creating links with the world-wide Polish community.

Formal lectures, films, and discussions, together with opportunities for one-on-one conversations with speakers during communal meals, hikes, sightseeing, campfires and hikes create a unique learning experience.

The participants range from recent immigrants to 4th generation descendents of immigrants; ethnically Polish or part Polish or not Polish at all; fluent in Polish, limited Polish or speaking no Polish at all. But whatever their background, they are drawn together in a discovery of a rich cultural heritage: literature and art both classical and avant-garde, a democratic tradition based on freedom and respect for the individual, and a history of multi-cultural harmony. They are drawn together by the common experience of immigration and the political, social and economic crises that brought their forbears to America. Knowledge breaks down barriers among themselves, while also creating a deeper understanding of their country of origin.

Our objective is to stimulate an interest among English-speaking Americans and Canadians in the Polish narrative; to create a network of well-informed and dynamic friends of Poland; and to encourage Polish Americans and Polish Canadians to integrate their identity into the mainstream of North American life.

Organized on a not-for-profit basis, by the Polish Canadian Association of Calgary in partnership with the Canadian Foundation for Polish Studies in Montreal, Poland in the Rockies has the support of many Polonia organizations, professional groups, businesses and individual Canadians and Americans. Their financial contributions, as Sponsors or as Friends of Poland in the Rockies, are a reflection of their belief that a symposium of such high standards is much needed.

Dalej...