Na stronie naszego Biuletynu możesz złożyć życzenia swoim bliskim , znajomym, przyjaciołom... z różnych okazji: urodziny, ślub, narodziny dziecka, jubileuszu, świąt... Do życzeń możesz dodać zdjęcie, ale nie jest to konieczne (zdjęcie dodaj pod warunkiem, że jesteś jego autorem i zgadzasz się na umieszczenie go na naszej stronie) .

Życzenia prosimy przesyłać na adres: jolamalek@onet.eu

Kto składa życzenia np. Jan Kowalski

Z jakiej okazji składasz życzenia np. Z okazji 18 urodzin

 Treść życzeń

Twoje życzenia zostaną opublikowane w serwisie dopiero po akceptacji zespołu redakcyjnego w kolejnym numerze Biuletynu.

HUMOR

Kompilacja śmiesznych wypadków

 

Stolica Podkarpacia już po raz czternasty stała się miejscem spotkań Polonii z całego świata. A to za sprawa Światowego Festiwalu Polonijnych Zespołów Folklorystycznych Rzeszów 2008. Organizatorami tej - jednej z najbardziej prestiżowych imprez kulturalnych, jakie odbywaja się na Podkarpaciu są: Stowarzyszenie Wspólnota Polska, Marszałek Województwa Podkarpackiego oraz Prezydent Miasta Rzeszowa. Honorowy patronat nad Festiwalem objał Marszałek Senatu RP Bogdan Borusewicz. Festiwale są organizowane w Rzeszowie co trzy lata, zawsze w pierwszym wakacyjnym miesiącu. Pierwsze spotkanie Polonii odbyło się prawie 40 lat temu, w 1969 roku. Uczestniczyło w nim 13 zespołów.

W tym roku na Festiwalu zaprezentował się także zespół S.P.K. Iskry z Winnipegu.

Iskry podczas korowodu przez miasto

W tegorocznym festiwalu, zainaugurowanym w piątkowy wieczór(18.lipca) korowodem uczestników na ulicach miasta, wzięło udział 1,3 tys. tancerzy z 41 zespołów, reprezentujących Polonię z 14 krajów świata, z pięciu kontynentów.
Tradycyjnie najliczniej reprezentowana była Kanada, z której do Rzeszowa przyjechało 12 zespołów. USA reprezentowało 7 grup polonijnych, a Polonię brazylijską - 4. Po długiej przerwie do Rzeszowa na polonijną imprezę przybył zespół z Niemiec. Zza wschodniej granicy na festiwal przyjechało 6 zespołów - po dwa z Litwy i Ukrainy oraz po jednym Rosji i Łotwy. Polskę odwiedziły także zespoły z Rumunii, Czech, Francji, Szwecji, Wielkiej Brytanii i Australii.

Pierwsze grupy Polonusów przyjechały do Rzeszowa na kilka dni przed rozpoczęciem imprezy. Goście zwiedzali okolicę i ćwiczyli przed koncertami.

W sobotę i niedzielę grupy występowały w Rzeszowie i innych miejscowościach regionu, prezentując polskie tańce ludowe. W sumie dali blisko 50 koncertów. W poniedziałek Polonusi przedstawili rzeszowskiej publiczności tańce z krajów, z których przybyli, w koncercie "Tańce i Pieśni Krajów Zamieszkania".

Polskie tańce narodowe i regionalne znalazły się w programie koncertu galowego, który wieczorem 23 lipca zakończył XIV Światowy Festiwal Polonijnych Zespołów Folklorystycznych w Rzeszowie.

W trwającej ponad trzy godziny gali wzięły udział wszystkie zespoły uczestniczące w festiwalu. Około 1,3 tys. Polonusów zaprezentowało rzeszowskiej publiczności najcenniejsze pozycje ze swojego repertuaru, m.in. polki, krakowiaka, tańce góralskie, łowickie, kurpiowskie, kujawiaki.
 

Koncert zakończyła wspólnie zaśpiewana pieśń "Marsz, marsz Polonia". Koncert galowy to - obok koncertu krajów zamieszkania i korowodu rozpoczynającego festiwal - najpopularniejszy punkt imprezy. Według organizatorów, koncert obejrzało ok. 5 tys. widzów.

Krótkie filmiki z Festiwalu w Rzeszowie.

Korowód przez miasto Iskry idą w 8 minucie filmu 
http://pl.youtube.com/watch?v=1LQfoKu...

Koncert galowy, Iskry są na scenie w 8:18 minucie trwania filmu  
http://pl.youtube.com/watch?v=lT2Gten...

Rozpoczyna się dwutygodniowy  festiwal „Folklorama”

W związku ze zbliżającą się  Folkloramą odbyła się  w czwartek, 24 lipca 2008  na terenie „Forks” konferencja prasowa. Wystąpiły przy tej okazji  zespoły tańca : „Manitoba Korean Dance Group”, egzotyczne „India School of Dance”,  oraz muzyczno- teatralny zespół  „Bandaline”, który zaprezentował  franko-kanadyjskie melodie.  W konferencji uczestniczyli również,  ubrani w stroje ludowe  swych grup etnicznych- ambasadorowie folkloramy.

Jacek Klamer, Ambasador Pawilonu “Warsaw-Poland” oraz młodzieżowi Ambasadorowie Pawilonu rosyjskiego, w czasie konferencji Prasowej w „Forks”.

Folklorama  rozpocznie się oficjalnie na scenie Scotiabank  na terenie „Forks” w sobotę, 2 sierpnia 2008 od  godziny  18:00 do 23:00.  Wystąpią  lokalni oraz  zagraniczni  wykonawcy prezentując szczególnie atrakcyjne utwory.  Zapraszamy do udziału. Proszę  przynieść ze sobą  własne składane krzesła.

W pierwszym tygodniu, od 3 do 9 sierpnia,  otwarte będą 24 pawilony  oferujące  smaczne oryginalne dania etniczne oraz  ciekawe  ekspozycje kulturowe.  Przy tak dużej liczbie pawilonów trudno będzie  zadecydować , które zechcemy zwiedzić. W tym roku pawilon „Kraków”  nie będzie uczestniczył w Folkloramie.  Z tego powodu pawilon  „Warszawa” przy 1364 Main Street, otwarty od 3 do 9 sierpnia będzie bardziej uczęszczany i należy wcześniej zaplanować jego odwiedzenie.

Ambasadorowie Folkloramy tańczący w rytm franko-kanadyjskich melodii.

Przewodniki po Folkloramie są dostępne  w  wielu punktach w mieście : „Second Cup”, „Manitoba Liquor Mart”,  „Tourism Information” . Ponadto  dodatkowe  informacje  można znaleźć w internecie na: www.folklorama.ca.

Krystyna Gajda

Powstanie Warszawskie było największą bitwą stoczoną przez wojsko polskie w czasie II wojny światowej: zginęło 10 tys. powstańców a 7 tys. zaginęło; znaczne straty ponieśli Niemcy - zginęło około 10 tys. żołnierzy, zaginęło około 6 tys., wojska niemieckie straciły 300 czołgów, dział i samochodów pancernych.

Datę rozpoczęcia walk ustalono na 1 VIII 1944 na godzinę 17.00. W pierwszych walkach powstania wzięło udział ok. 23 tys. żołnierzy. AK dysponowała w Warszawie ok. 50 tys. ludzi, z czego jedynie ok. 10% było uzbrojonych, niemal wyłącznie w broń krótką. Do żołnierzy AK dołączyły jednostki Narodowych Sił Zbrojnych (800 żołnierzy) i AL (500 żołnierzy), czynny udział w powstaniu wzięła ludność cywilna miasta.

Rozkaz o rozpoczęciu powstania w Warszawie wydany został - z udziałem Delegata Rządu i przewodniczącego RJN - 31 lipca, gdy czołowe jednostki Armii Czerwonej docierały do położonej na wschodnim brzegu Wisły dzielnicy Praga. W ciągu pierwszych dnia walk powstańcy zdobyli wiele ważnych strategicznie obiektów, a z każdym dniem zwiększała się liczba powstańców (łącznie walczyło około 34 tys. żołnierzy) nie zdołano całkowicie wyprzeć Niemców z centrum miasta, ani opanować głównych arterii i mostów. 16-tysięczny garnizon niemiecki został poważnie wzmocniony (m.in. przez jednostki przeznaczone do walk z partyzantami) i 5 sierpnia Niemcy rozpoczęli kontrataki z użyciem czołgów, ciężkiej artylerii i lotnictwa szturmowego. W dniu wybuchu powstania warszawskiego SS-Reichsführer Heinrich Himmler, powołując się na dyspozycję Hitlera, wydał rozkaz zniszczenia miasta i wyniszczenia ludności cywilnej Warszawy.[8] Rozkaz ten, według zeznań[9] Ericha von dem Bacha w Norymberdze w 1946, brzmiał następująco:

- Ujętych powstańców należy zabijać bez względu na to, czy walczą zgodnie z Konwencją Haską, czy też ją naruszają.

- Nie walcząca część ludności, kobiety i dzieci, ma być również zabijana.

- Całe miasto ma być zrównane z ziemią, to jest domy, ulice, urządzenia w tym mieście i wszystko, co się w nim znajduje.

W pierwszej ze zdobytych dzielnic (Wola) dokonano masowych rzezi mieszkańców, co powtórzyło się jeszcze kilkakrotnie. Atakujące kolumny niemieckie podzieliły Warszawę na "powstańcze wyspy", między którymi utrzymano łączność przez przejścia w piwnicach i kanałami.
Przewidywano, że walki będą trwały kilka dni, tj. do nadejścia Armii Czerwonej, ale przed 8 sierpnia Stalin - mimo apeli m.in. premiera rządu RP, który od 31 lipca przebywał z wizytą w Moskwie - wydał rozkaz o wstrzymaniu działań zaczepnych w rejonie Warszawy. Nie zgodził się nawet na lądowanie alianckich samolotów transportowych na sowieckich lotniskach, co praktycznie uniemożliwiło dostarczanie pomocy z powietrza, gdyż najbliższe bazy znajdowały się w południowych Włoszech i w Anglii. Dopiero w połowie września, gdy powstanie było w przededniu klęski, możliwy był masowy zrzut, z którego jednak powstańcy przejęli tylko około 47 ton. Walki przedłużały się, rosła liczba ofiar wśród ludności cywilnej, brakowało żywności, medykamentów, wody. Nie zmieniło tej sytuacji zajęcie przez Armię Czerwoną Pragi, ani - nieudane - próby wojska polskiego dowodzonego przez gen. Berlinga zdobycia przyczółków w Warszawie. 2 października powstańcy skapitulowali. Zginęło około 150 tys. ludności cywilnej, większość miasta była zrujnowana (później specjalne ekipy niemieckie niszczyły ocalałe budynki), około 520 tys. mieszkańców zostało wypędzonych z miasta. 17 tys. powstańców dostało się do niewoli.

Powstanie nie osiągnęło celów ani wojskowych, ani politycznych, ale dla kolejnych pokoleń Polaków stało się symbolem męstwa i determinacji w walce o niepodległość.

Pamiętajmy o bohaterach Powstania Warszawskiego

Donald Tusk apeluje do Polaków, by 1 sierpnia - w 64. rocznicę wybuchu Powstania Warszawskiego - wywiesili na budynkach flagi państwowe. Premier zwraca się też z prośbą, aby w chwili włączenia syren alarmowych zatrzymać się i minutą ciszy uczcić pamięć bohaterów powstania.
O godz. 17.00 w piątek - w 64. rocznicę wybuchu powstania - w całym kraju przez minutą zabrzmią syreny alarmowe.
1 sierpnia 1944 roku, na rozkaz Komendanta Głównego AK gen. Tadeusza Komorowskiego "Bora", w Warszawie wybuchło powstanie - największa akcja zbrojna podziemia w okupowanej przez hitlerowców Europie. Planowane na kilka dni, trwało ponad dwa miesiące.
Przez 63 dni powstańcy prowadzili z wojskami niemieckimi heroiczną i osamotnioną walkę, której celem była niepodległa Polska, wolna od niemieckiej okupacji i dominacji sowieckiej. Ogromne straty poniesione przez stronę polską w wyniku powstania powodują, iż decyzja o jego rozpoczęciu do dziś wywołuje kontrowersje.
W powstaniu poległo ok. 18 tys. powstańców, 25 tys. zostało rannych. Zginęło również ok. 3,5 tys. żołnierzy z Dywizji Kościuszkowskiej. Straty wśród ludności cywilnej były ogromne i wynosiły ok. 180 tys. zabitych. Po kapitulacji pozostałych mieszkańców Warszawy, ok. 500 tys. osób, wypędzono z miasta, które po powstaniu zostało niemal całkowicie zniszczone. 
PAP

Cztery osoby podzielą się główną wygraną w Dużym Lotku

38 milionami złotych, najwyższą nagrodą w historii Dużego Lotka, podzielą się cztery osoby. Na tylu kuponach zostało skreślonych przed wieczornym losowaniem sześć właściwych liczb. Szczęśliwcy, którzy trafili "szóstki", wytypowali liczby 15, 25, 29, 30, 2 i 6.
Pula głównej wygranej osiągnęła pułap blisko 38 milionów złotych, bowiem od kilku losowań nikomu nie udało się trafić "szóstki". Zła passa została przełamana dopiero podczas wczorajszego losowania. Pojedynczy rekord wygranej nie został jednak pobity, bowiem suma ta zostanie podzielona na cztery części, a więc każdy ze zwycięzców otrzyma około 9,5 miliona złotych. Rekord ten wciąż wynosi ponad 20 milionów złotych - wygrała je osoba, która w 2004 roku złożyła kupon w jednej z warszawskich kolektur. Prawdopodobieństwo trafienia "szóstki" w Dużym Lotku wynosi 1:13 983 816. Od 1996 roku milionerami dzięki najpopularniejszej grze liczbowej zostały już 594 osoby.
IAR

Międzynarodowy szczyt prezydentów w Wiśle odwołany

Prezydenci Polski, Litwy, Łotwy i Estonii nie spotkają się 2 sierpnia w Wiśle, gdzie mieli omówić współpracę między krajami. Przyjazd odwołał przywódca Litwy Valdas Adamkus - podaje "Rzeczpospolita". Rzeczniczka prezydenta Litwy poinformowała, że powodem jest "nadmiar obowiązków", jak się dowiadują dziennikarze, chodzi o problemy zdrowotne 82-letniego Adamkusa. Z przyjazdu zrezygnował również prezydent Łotwy Valdis Zetlers. Uznał, że w związku z nieobecnością prezydenta Litwy, zostanie w kraju. Na Łotwie 2 sierpnia ma się odbyć referendum w sprawie zmiany konstytucji i umożliwienia obywatelom rozwiązywania parlamentu - powiedział "Rzeczpospolitej" Mariusz Handzlik, dyrektor biura spraw zagranicznych Kancelarii Prezydenta.
W Wiśle spotkają się jedynie Lech Kaczyński i prezydent Estonii Toomas Hendrik Ilves. W tej sytuacji szczyt Polska - kraje bałtyckie zostanie przełożony. Prawdopodobnie na wrzesień, ale o dokładnym terminie poinformujemy w najbliższym czasie - dodał Handzlik.
Głównym tematem szczytu miała być współpraca energetyczna. Polska i kraje bałtyckie zamierzają wspólnie budować nową elektrownię atomowa na Litwie. Trwają też przygotowania do stworzenia mostu energetycznego między Polską a Litwą.
Rzeczpospolita

Wałęsa: Sądźmy głowę a nie miecz

Sądźmy głowę a nie miecz - tak Lech Wałęsa apelował w sądzie na procesie generała Wojciecha Jaruzelskiego w sprawie masakry na Wybrzeżu w grudniu 1970 r. Zdaniem byłego prezydenta, który 38 lat temu był członkiem komitetu strajkowego w Stoczni Gdańskiej, Jaruzelski miał wtedy mało do powiedzenia, bo rządził sekretarz partii
Dla samego procesu i losów oskarżenia zeznania Wałęsy raczej nie będą miały większego znaczenia. Były prezydent tłumaczył, że w grudniu 1970 r. był „zbyt mały”, by wiedzieć cokolwiek o mechanizmie wydawania rozkazów strzelania do robotników, a samej masakry nie widział na własne oczy.
Jego słowa i zachowania były jednak miodem na serce generała. Wałęsa najpierw się z nim serdecznie przywitał, a później mówił, że Jaruzelski i jego towarzysze byli tylko małymi i mało grzecznymi trybami w wielkiej i strasznej machinie systemu. Ten system był uzależniony; byliśmy w bratnim ułożeniu - stwierdził. Zdaniem Wałęsy to bratnie ułożenie sprawiło, że byli tacy, którzy w system uwierzyli. A czy za wiarę można sądzić? Moim zdaniem nie - mówił dawny przywódca „Solidarności”.
Przed wejściem na salę Wałęsa mówił: Osądzić ich musimy, by nikt w przyszłości nie zrobił czegoś podobnego. Jednocześnie jednak zaznaczył, że Jaruzelski był tylko elementem systemu. W całym kompleksie jakąś tam winę ma, ale liczył się wtedy czynnik polityczny. (...) On tam dużej decyzji nie miał - zaznaczył. Satysfakcja należy się tym, którzy cierpieli. Ale oni są po tamtej stronie. Święty Piotr wystawi nam rachunki - stwierdził były prezydent.
RFM FM

Dalej...

Gigantyczna kra odłączyła się od wybrzeży Kanady

Zdjęcia satelitarne pokazały oderwaną od północnych wybrzeży Kanady potężną lodową wyspę. Gigantyczna kra, która oderwała się od kanadyjskiej wyspy Ellesmere, ma powierzchnię 20 kilometrów kwadratowych.
Eksperci spodziewali się tego zdarzenia: wcześniej kanadyjska armia zaobserwowała ciągnące się kilometrami pęknięcia w pokrywie lodowej. Zdaniem naukowców, zmiany zachodzące w rejonie arktycznym są coraz bardziej drastyczne. Co prawda, sezonowe topnienie lodu na Arktyce jest zjawiskiem naturalnym, ale coraz częściej od tamtejszej pokrywy lodowej odrywają się olbrzymie fragmenty.
Według klimatologów powierzchnia lodu na biegunie zmniejsza się z roku na rok; jest to wynikiem globalnego ocieplenia. Niektóre prognozy wskazują, że w połowie wieku na Arktyce lodu nie będzie już wcale.
IAR
 

Proces Karadżicia ruszy za kilka miesięcy

Oskarżony o zbrodnie wojenne i ludobójstwo były przywódca Serbów bośniackich Radovan Karadżić został przekazany do Hagi, do oenzetowskiego trybunału ds. zbrodni wojennych w byłej Jugosławii.
Jednak do rozpoczęcia jego procesu zapewne będzie musiało upłynąć jeszcze kilka miesięcy. Poniżej przedstawiamy kroki prawne, które zostaną podjęte przed procesem.
W czwartek odbędzie się wstępna rozprawa, w czasie której holenderski sędzia Alphons Orie zapyta oskarżonego, czy rozumie stawiane mu zarzuty i czy chce, aby w całości odczytano mu akt oskarżenia.
Sędzia poprosi oskarżonego o złożenie deklaracji co do winy w odniesieniu do każdego z 11 zarzutów. Adwokat Karadżicia Svetozar Vujaczić zapowiedział w rozmowie z belgradzkim radiem B-92, że jego klient złoży takie oświadczenie od razu.
Zgodnie z procedurą oskarżony ma na to 30 dni. Jeśli nie uczyni tego w tym czasie, sędzia złoży w jego imieniu deklarację o niewinności. Karadżić otrzyma możliwość wskazania adwokata lub przyjęcia obrońcy z urzędu i pomocy finansowej na obronę, jeśli będzie taka potrzeba. Może też oświadczyć, co zresztą zapowiadał już wcześniej i co potwierdził Vujaczić, że chce bronić się sam. Aby tak się stało, zgodę muszą wydać trzej sędziowie prowadzący sprawę. 
PAP

Cenzura internetu podczas igrzysk w Pekinie

Podczas igrzysk w Pekinie zagraniczni dziennikarze nie będą mogli w pełni swobodnie korzystać z internetu. Wcześniej chińskie władze zapowiadały pełen dostęp do sieci.
Komitet Organizacyjny Pekińskich Igrzysk poinformował jednak, że nadal zablokowane będą strony internetowe nielegalnego w Chinach ruchu Falungong jak i innych grup, którym władze w Pekinie są niechętne. Rzecznik Komitetu Organizacyjnego Igrzysk - Sun Weide stwierdził na konferencji prasowej w Pekinie, że zagranicznym dziennikarzom zapewniony będzie podczas olimpiady "wystarczający" dostęp do internetu.
Według chińskich władz oznacza to także ograniczenia w dostępie do stron internetowych ruchów i organizacji, których działalność w Chinach uznawana jest za nielegalną. Decyzja ta pozostaje w sprzeczności z deklaracjami strony chińskiej. Niejednokrotnie bowiem zapewniała, że zagraniczni dziennikarze podczas Igrzysk korzystać będą z takiej samej swobody w pracy, jak podczas wcześniejszych olimpiad.
Rozczarowania sytuacją nie ukrywają niektórzy członkowie Międzynarodowego Komitetu Olimpijskiego, między innymi Australijczyk John Coates. Zapowiedział, że w najbliższym czasie bardzo poważną rozmowę z chińskimi władzami przeprowadzić ma szef MKOl. Dwa tygodnie temu, Jacques Rogge zapewniał, że podczas igrzysk w Pekinie nie będzie cenzury. IAR

Dalej...

KALISZ

Kalisz to miasto w południowo-wschodniej części województwa wielkopolskiego, położone nad rzeką Prosną. Drugie pod względem wielkości miasto województwa wielkopolskiego. Przyjmuje się, że jest to najstarsze miasto w Polsce gdyż Kalisz jest miejscowością o najstarszej w Polsce metryce pisanej - pierwsza wzmianka o osadzie "Kalisia" na starożytnym Szlaku Bursztynowym pochodzi z II w. n.e. (Klaudiusz Ptolemeusz). W roku 2010 Kalisz obchodzić będzie 1850-lecie tego wydarzenia.  Obecnie jest miastem na prawach powiatu i siedzibą powiatu kaliskiego ziemskiego. Miasto ma prawie 110 000 mieszkańców, powierzchnia wynosi ok. 70 km˛.

Ratusz miejski, który gościł w swych progach wielu sławnych ludzi m.in. marszałka Józefa Piłsudskiego, prezydentów Rzeczypospolitej i wiele innych sławnych
osobistości.

Dalej...
 

Napoje na upalne dni lata

Człowiek jest organizmem stałocieplnym dzięki dobrze działającym mechanizmom termoregulacji. Dzięki fizjologicznej termoregulacji wysokość temperatury ciała mieści się zwykle pomiędzy 35,6 i 37,4 stopnia Celicjusza. Nadmiar ciepła wydalany jest z organizmu – głównie poprzez pot na drodze parowania; poprzez wypromieniowanie ciepła do powietrza oraz przez przemieszczanie ciepła od cieplejszych tkanek do chłodniejszych wewnątrz organizmu.

Pamiętajmy, że intensywne wydzielanie potu podczas upałów dokonuje się kosztem wody z osocza krwi. Jeśli nie uzupełniamy na bieżąco utraconej wody i elektrolitów – może załamać się najwydajniejszy mechanizm termoregulacji oparty na parowaniu potu. Gdy ustaje pocenie, szybko zaczyna rosnąć gorączka i organizm niebezpiecznie się przegrzewa. Zagraża to zdrowiu i życiu ciężkim udarem cieplnym.

Podczas upałów stosujemy 3 zasady na zapobieganie przegrzania organizmu:

a/ często chłodzimy ciało wodą;
b/ chronimy ciało przed słońcem  np.w przewiewnym cieniu parasoli przeciwsłonecznych
c) uzupełniamy na bieżąco wyparowaną wodę z krwi napojami. (Najlepiej gdy jest to woda mineralna, specjalistyczne elektrolity regenerujące sól fozjologiczną, itp.).

Gdy upał daje się we znaki, doskwiera temperatura, zmęczenie i pragnienie, sięgamy po cokolwiek nadającego się wypicia. Błędem jest natychmiastowe rzucanie się na wodę czy inne napoje energetyczne. Ważniejszą sprawą jest szybkie schłodzenie organizmu (od zewnątrz). Pić należy po 1 – 2 łyki w kilkominutowych odstępach. Szybkie zalanie żołądka nie daje żadnych korzyści.

W krajach arabskich w największe upały pija się... gorącą herbatę. Marokańczycy raczą się mocno zaparzonym naparem z zielonych liści z dodatkiem mięty i dużej ilości cukru. W Egipcie króluje wywar z hibiskusa. Co kraj to obyczaj i inny patent na skuteczne ugaszenie pragnienia.

W Rosji pije się w upalne dni kwas chlebowy. Prawdziwy kwas z żytniego chleba, drożdży, cukru, rodzynek, liści czarnej porzeczki, młodych pędów świeżej mięty i źródlanej wody to znakomity letni napój orzeźwiający. – Napoje gazowane zawierają zbyt dużo cukru, by działać podobnie. Gdy je pijemy, chce nam się jeszcze bardziej pić – mówi Agnieszka Sienkiewicz, dietetyczka. – Najlepiej gaszą pragnienie napoje fermentowane i woda gazowana.

Historia polskich napojów chłodzących pokazuje, że mamy własne wielowiekowe tradycje ich wytwarzania.

Żętyca na przykład to fermentowany napój z mleka owczego. Żentyca jest gęsta lub rzadka, biała lub lekko kremowa, może być słodka lub nieco kwaśna. Metody jej wytwarzania niewiele się do dziś zmieniły. W 2005 roku została wpisana na Listę Produktów Tradycyjnych.

Kefir, krewniak żętycy, zbawca w leczeniu objawów "dnia następnego", to napój, w którym zakwaszenie mleka wywoływane jest przez tzw. grzybki kefirowe, czyli żyjące w symbiozie odpowiednie drożdże i bakterie. Ma lekko drożdżowy smak.

Soki spod prasy naturalne, nierozcieńczane, niesłodzone i nieklarowane, bez konserwantów i barwników. Takie soki najczęściej sprzedawane są w szklanych butelkach. Najlepsze tłoczone są na zimno. To tradycyjna metoda wyciskania soku z owoców. Świeże owoce dostarczane są do tłoczni w tym samym dniu, w którym je zebrano.

Po dokładnym posortowaniu, umyciu i rozdrobnieniu układane są warstwami na specjalnej prasie i przedzielane sitami z wikliny, po czym wyciskane. W ten sposób powstaje naturalnie mętny sok spod prasy. Po odstaniu rozlewany jest bezpośrednio do butelek i pasteryzowany w kąpieli wodnej.
Najważniejszą zaletą tej metody produkcji jest pominięcie rutynowych procesów stosowanych w przetwórstwie, jak klarowanie i filtracja. Dzięki temu soki zawierają wszystkie naturalne składniki mineralne, witaminy, naturalne cukry oraz błonnik.

Tradycyjne napoje chłodzące mają nie tylko tę zaletę, że gaszą pragnienie. Są także źródłem cennych składników odżywczych.

Latem wielu ludzi sięga podczas upałów po mrożoną herbatę. Uważają, że jest zdrowsza od napojów gazowanych. Okazuje się jednak, że jeśli ktoś ma skłonności do kamicy nerkowej, to najgorszy z możliwych wyborów. Dr John Milner z Wydziału Urologii na Uniwersytecie Loyoli w Chicago wyjaśnia, że powodem jest wysoka zawartość szczawianów.

Latem jesteśmy bardziej odwodnieni, bo dużo się pocimy. Pragnienie najskuteczniej gasi jednak zwykła woda. Można do niej wrzucić plasterek cytryny lub wycisnąć nieco soku, ponieważ cytryniany hamują wzrost kamieni.

LIPIEC

Horoskop na każdy dzień lipca

1
Odznaczają się bardzo aktywnym umysłem, wrażliwą naturą, szczególnie w sferze uczuć. Są pracowici, cierpliwi i wytrwali. Mimo tylu zalet nie dążą do zdobycia wielkich zaszczytów ani majątku. Po prostu nie mają takich aspiracji życiowych. W działaniu brak im zdecydowania i pewności siebie.

2
Mają mocny charakter. Pozwala on im zachowywać stałe zasady moralne. Nie ulegają zbytnio wpływom innych, ani nie wpadają w szpony nałogów. Są bardzo samodzielni. Bardzo ważną rolę w ich życiu odgrywają uczucia rodzinne. One to kształtują ich nastroje, wyzwalają aktywność lub wprawiają w pesymizm. W stosunku do otoczenia są nieufni i przewrażliwieni. Na co dzień brak im przebojowości i wytrwałości takiej jak innym. Ambicje mają umiarkowane i zmierzają przede wszystkim do zapewnienia godziwej egzystencji sobie i rodzinie.

3
Mają duże zdolności, zwłaszcza w dziedzinach artystycznych. Są przy tym ambitni i aktywni. Dokładają wiele starań, aby wybić się ponad przeciętność. Uznanie, chociażby wśród najbliższych, jest ich minimalnym celem. Odznaczają się dobrą pamięcią i spostrzegawczością. W realizacji celów staje im na przeszkodzie brak wewnętrznego zdyscyplinowania, wytrwałości i konsekwencji. Również ich zmienne usposobienie i częste zmiany planów utrudniają doprowadzenie wielu przedsięwzięć do końca

4
Mają duże wyobrażenie o własnej wartości i o tkwiących w nich samych możliwościach. Ich mocnym punktem są znaczne zdolności praktyczne i umiejętności radzenia sobie w życiu. Potrafią być bystrymi obserwatorami rzeczywistości i wyciągać z tego wnioski dla siebie. Są bardzo uczuciowi i pod wpływem uczuć mogą wiele zdziałać. Niekiedy przejawiają skąpstwo i zawziętość. Miewają nieraz długie okresy bierności i wyczekiwania.

5
Są bardzo utalentowani. Odznaczają się logicznym i przenikliwym umysłem. Mają uzdolnienia naukowe, szczególnie do nauk ścisłych. Pomocna im jest doskonała pamięć. Naturę mają bardzo wrażliwą. Brak im twardości i przebojowości. Nie mają przekonania do własnych możliwości. Zbytnio ulegają cudzym wpływom, a ponadto ich zmienny charakter utrudnia doprowadzenie wielu poczynań do końca. Mogliby osiągnąć jednak wiele gdyby wyzbyli się okresowego lenistwa.

6
To osoby o wielkiej szlachetności. Wszechstronnie utalentowani, jednak w żadnej dziedzinie nie mają szczególnych predyspozycji. Zarówno ich możliwości jak i nabyta wiedza ma charakter powierzchowny. Pozwala im to na uznanie otoczenia i podjęcie pracy w wielu zawodach. To niepoprawni idealiści. Zbytnio ufają ludziom i często doznają rozczarowania. Mimo to są ludźmi prawymi i wrażliwymi na krzywdę innych. W kontaktach międzyludzkich są pogodni i nieraz bardzo dowcipni.

7
To życiowe chytruski. Są bardzo inteligentni i wszechstronnie uzdolnieni. Potrafią doskonale sobie radzić. Mają duże ambicje, jednak brak im ochoty i wytrzymałości do realizacji wielkich celów. Ich wysiłki zmierzają w kierunku znalezienia sposobu, aby zdobyć dużo, ale jak najmniejszym wysiłkiem. Prowadzi to czasem do wynalazków lub oryginalnych rozwiązań. W poglądach i ocenach są niestali. Nieraz zmieniają swoje plany pod wpływem nastroju, a nieraz ze zwykłego lenistwa. Łatwo ulegają sile sugestii.

8
Są bardzo energiczni. W tym co robią widoczna jest dokładność i sumienność. Ich przedsięwzięcia są na ogół dobrze zaplanowane, aby ograniczyć do minimum ryzyko lub przypadek. Lubią opiekować się najbliższymi lub potrzebującymi pomocy. To osoby o wielkiej szlachetności i nadmiernej wrażliwości. Cieszą się powodzeniem u płci odmiennej, sami też są czuli na uroki natury. Czasami zachowują się zbyt impulsywnie.

9
Trudno jest wyprowadzić ich z równowagi. Są niezwykle operatywni i przedsiębiorczy. Lubią przewodzić innym i mają do tego predyspozycje. Ich cnotą jest obowiązkowość i rzetelne wykonywanie tego czego się podjęli. Wymagają tego również od innych. Chętnie działają społecznie, gdyż oprócz szlachetności samej pracy, mogą realizować swoje ambicje przywódcze. Mankamentem ich jest przewrażliwienie, nawet w błahych sprawach.

10
To osoby niezwykle sympatyczne, bardzo towarzyskie, mające duże poczucie piękna i estetyki. Odznaczają się wielkim wdziękiem i powabem. Są niezwykle łagodne i uczuciowe. We współżyciu bywają znakomitymi nieraz partnerami, o ile znajdą oparcie w osobie o twardym charakterze, która potrafi zapewnić im podstawowe sprawy bytowe. Jest to tym ważniejsze, że urodzeni w tym dniu są lekkomyślni i mało obowiązkowi.

11
Są bardzo energiczni i ambitni. Odznaczają się bystrym umysłem i naukowymi zainteresowaniami. Mają dobry gust i poczucie piękna. Lubią stwarzać pozory władczości. Przywiązują ogromną wagę do atrybutów władzy. Charakter ich jest zmienny, a w ocenie rzeczywistości bywają przesadni.

12
To osoby wszechstronnie utalentowane. Mają umiejętność współżycia z innymi ludźmi i dostosowywania się do zmiennych sytuacji. Są bardzo spostrzegawcze i przenikliwe. Odznaczają się dużymi talentami dyplomatycznymi, połączonymi z chytrością i przebiegłością. W działaniu są powolni, myślą za to szybko. Na długo zachowują w pamięci zarówno dobre jak i złe wspomnienia.

13
Te dobroduszne osoby posiadają duże uzdolnienia naukowe. Mają ponadto dobrą pamięć. Są bardzo wrażliwe i delikatne. Ich miłe usposobienie przysparza im sympatię otoczenia. Brakuje im jednak wytrwałości, aby zdobyć liczącą się pozycję lub majątek. Zbytnio ufają innym, a ponadto są nerwowi i za szybko zrażają się trudnościami.

14
Najszczęśliwsi bywają w swoim, niezwykle bogatym, świecie wewnętrznym. Ich rozwinięta wyobraźnia i marzycielstwo odgradza ich od rzeczywistości. Obawiają się nawet trudów codzienności. Są zbyt refleksyjni, aby wywalczyć sobie znaczącą pozycję społeczną. W kontaktach międzyludzkich przejawiają dużo uczucia, ale nie lubią się uzewnętrzniać. Swoje problemy i rozterki przeżywają we własnym wnętrzu.

15
To niepoprawni romantycy. W ich wyobraźni wszystko jest w kolorze różowym. Odznaczają się skromnością i oszczędnością. Nie stawiają sobie ani życiu wielkich wymagań. Ich nastroje ulegają częstym zmianom i rzutują na ich aktywność i stosunek do rzeczywistości. W chwilach złego nastroju są drażliwi i nerwowi.

16
Są ambitni i pracowici. Do życia podchodzą ostrożnie, zawsze wolą się asekurować. Nie mają zaufania do własnych koncepcji i zbyt łatwo ulegają wpływom innych. Swoje poglądy zmieniają za często, aby móc przekonać się o ich trafności. Są niezwykle wrażliwi na punkcie uczucia. Ono jest dla nich główną ostoją i równowagą psychiczną. Życie bez miłości jest dla nich niewiele warte.

17
Przejawiają zdolności wychowawcze i opiekuńcze. Z przyjemnością poświęcają się kształceniu innych. Są pracowici i odważni. Nie brak im ambicji, ale największą wagę przywiązują do wychowania dzieci na porządnych ludzi. W swoich poglądach i uczuciach są stali. Ich zasady moralne są proste i jednoznaczne. To co białe to ma być białe, a co czarne to czarne, ocen pośrednich nie uznają. Podlegają zmienności nastrojów. W stosunku do osób nowo poznanych bywają nieufni.

18
W życiu liczą głównie na siebie. Odznaczają się niezależnym umysłem i dużą samodzielnością. Wysoko cenią własne możliwości. Ich aspiracje są tak ogromne, że nieraz aż zuchwałe. Dążąc do realizacji własnych planów często zmieniają poglądy i koncepcje. W tym co wykonują nie są dokładni ani rzetelni. Współżycie z nimi jest pozbawione pełnej symbiozy, gdyż są zdeterminowani przez własne ambicje.

19
To osoby o naturze artystycznej, nawet poetyckiej. Przejawiają zresztą duże talenty w tym względzie, muszą jednak spróbować popracować nad sobą. Mają duże poczucie piękna i estetyki. Są życzliwie ustosunkowani do życia i ufni w ludzką dobroć. W miłości bywają czuli i wrażliwi, lecz bardziej przeżywają duchowo niż fizycznie. Ich słabą stroną jest niepraktyczność. Potrzebują wsparcia ze strony silniejszego partnera.

20
Mają dobry charakter i wrodzoną dobroć. Są niezwykle pracowici i wytrwali. Mówi się o nich, że to ludzie o prawym charakterze. Można im powierzać tajemnice, nawet te największe. Odznaczają się też dużymi talentami artystycznymi. Mają jednak za mało ambicji, aby je rozwijać. Również nie przywiązują wagi do pięcia się na społeczny piedestał. Są nazbyt delikatni i ustępliwi, co jest często wykorzystywane przez innych.

21
U tych osób zalety zdecydowanie przewyższają wady. Odznaczają się dużymi zdolnościami praktycznymi. Są cierpliwi i wrażliwi. Charakter mają szlachetny. W uczuciach są stali i wierni. To idealni kandydaci na oddanych partnerów życiowych. Nie forsują własnych ambicji czy aspiracji życiowych, bez żalu gotowi są poświęcić się dla innych. Obraz ten zaciemnia nieco ich słaba wola i próżność.

22
Odznaczają się dużą inteligencją i subtelnym umysłem. Mają świetną pamięć. W tym co robią są wytrwali i konsekwentni. Lubią czynić wszystko planowo i po uprzednim przygotowaniu. Improwizacja nie jest ich metodą działania. Są bardzo uczuciowi i bardzo przeżywają wszelkie niepowodzenia na tym tle. Poprzez swą nadmierną wrażliwość popadają w stany depresji. Zawsze wolą ustąpić, niż rzucić się do walki.

23
To ludzie czynu. Mają żywy i bystry umysł. Potrafią dokładnie przeanalizować każdą sprawę i wyciągnąć właściwe wnioski. Są przedsiębiorczy i operatywni. Cenią sobie niezależność i swobodę. Wierzą w swoje możliwości i w to, że zawsze jakoś sobie poradzą w życiu. Ta pewność często prowadzi ich do samowoli i zuchwałości. W kontaktach międzyludzkich są mało komunikatywni i mało przystępni. Sprawy innych nie leżą im na sercu.

24
Mają duże zdolności i to o charakterze uniwersalnym. Są energiczni i odważni. Cechuje ich duma i poczucie własnej wartości. Uchodzą za ludzi prawych, co nie znaczy, że nie mają skłonności do wykrętów. Lubią wygodny tryb życia, a nawet przejawiają zamiłowanie do zbytku. Nie są dziećmi szczęścia, ale też nie mogą mówić o pechu. Wiodą na ogół życie spokojne i szczęśliwe.

25
Są uzdolnieni artystycznie i jeśli doskonalą się w tym kierunku wówczas dochodzą do satysfakcjonujących efektów. Na ogół bywają ambitni i odważni. W kontaktach z innymi są serdeczni i przyjacielscy. W uczuciach dotrzymują wierności. Dotyczy to również wszelkich więzów rodzinnych, przyjacielskich i honorowych. Duży wpływ na ich aktywność mają nastroje. Brak im jest jednak odporności psychicznej, stąd często ogarnia ich niepewność i zwątpienie.

26
Mają twórczy umysł, a nierzadko talenty literackie. Często je wykorzystują, chociażby na rodzinny użytek. Są dzielni i rezolutni. Mają wysokie mniemanie na temat własnej godności, co im nieraz utrudnia życie. Lubią być wspaniałomyślni, tolerancyjni i wyrozumiali. Sami nie zawsze panują nad sobą i często są wybuchowi, impulsywni, a nawet zuchwali. Często bywają nieufni i starają się w życiu stosować stałą zasadę ograniczonego zaufania.

27
W życiu świetnie dają sobie radę. Mają umysł chłonny i otwarty na wszelkie inicjatywy. Są aktywni i energiczni. Odznaczają się dużą siłą woli i praktycznością. Mają duży zmysł do robienia interesów. Pod względem materialnym szybko zaspokajają swoje ambicje, jednak w życiu rodzinnym i w uczuciach jest zgoła odmiennie. Oddanych przyjaciół mają niewielu i powinni ich szanować. W stosunku do otoczenia bywają zarozumiali, dokuczliwi i nieopanowani.

28
Nie znają trudności nie do pokonania, a i gorycz porażki jest im mało znana. Przejawiają dużą mądrość życiową. Są sprytni i dumni. Mimo filozoficznego umysłu mają duże zdolności organizatorskie. Są przy tym bardzo przebiegli. Mimo, że wiedzie im się na ogół dobrze to zazdroszczą innym, że mają od nich więcej. Pożądliwość jest ich niewątpliwą wadą.

29
Mają oryginalną umysłowość, która łączy praktycyzm z uduchowieniem. Rzadka to symbioza. Cenią sobie niezależność i tylko pełna swoboda pozwala im normalnie funkcjonować. Wierzą w swoje możliwości i odważnie podejmują się różnych przedsięwzięć. Są dumni i pewni siebie, czasem nawet skrajnie. Lubią wynosić się ponad innych. W sytuacjach trudnych bywają agresywni.

30
Są wszechstronnie uzdolnieni. Mają silną wolę. To osoby o dużej odwadze i energii. W dążeniu do celu są wytrwali i konsekwentni. Cenią sobie bardzo prawdomówność i sami starają się tak postępować. Złą stroną ich charakteru jest skłonność do przewodzenia innym. Nawet namiastkę władzy próbują rozwinąć do monstrualnych wprost rozmiarów. Zgadzają się tylko ze swymi poglądami, inne zaś odrzucają.

31
Odznaczają się wybitnym umysłem. Są bardzo ambitni i zdecydowani w dążeniu do realizacji swoich planów. Mają bardzo rozwiniętą intuicję. Na ogół są ludźmi prawymi, lecz współżycie z nimi nie jest sielanką. Przez ich skrytość bardzo trudno jest utrzymać z nimi wzajemną więź psychiczną. Lubią narzucać swoje zdanie, co nie sprzyja wymianie poglądów. Mają duże skłonności do nałogów, a odporność niewielką. Brak im również silnej woli, aby o własnych siłach wyrwać się z ich szponów.

strefa54.pl

Dzisiaj publikujemy dwudziesty szóst artykuł z serii wspomnień kombatanckich spisanych przez Kazimierza Patalasa w książce zatytułowanej Przez boje, przez znoje, przez trud-kombatanckie losy
 

Marian Lisowski   WSPOMNIENIA Spisane w czerwcu 1986 roku

Urodziłem się 5-go kwietnia 1919- go roku w Obuchowiczach w powiecie Grodno, województwo białostockie. Przed wojną w wojsku nie służyłem. Pamiętam wejście Sowietów do naszej miejscowości we wrześniu 1939-go roku. Samoloty rosyjskie krążyły i zrzucały ulotki, że nas wyzwalają z jarzma "pańskiej" Polski. W naszym mieście było około 50% Polaków i 50% Białorusinów. Tworzyły się na początku komitety witające "oswobodzicieli".Zmuszano moją ciocię, aby zrywała kwiaty na swoim ogródku i rzucała je podnogi wmaszerowujących żołnierzy. Już po dwóch tygodniach Białorusini żalili sięnam, że jednak "za Polski było nam lepiej".

Ogłoszono pobór do Czerwonej Armii. Wszyscy płakali. Załadowali nas na wagony towarowe i powieźli na wschód, do Baku na Kaukazie. W jednym tylko budynku w koszarach było nas 86-ciu Polakow z województwa białostockiego. Była to szkoła oficerska artylerii przeciw lotniczej, a my mieliśmy pełnić rolę obsługi. Przydzielili mnie do szkoły kierowców samochodowych. Szkoła trwała
6 miesięcy. Nie znałem dostatecznie języka rosyjskiego, więc notowałem sobie instrukcje w języku polskim. Dzięki temu systemowi zdałem kurs na 95%. Również pozostali Polacy zdawali egzaminy znacznie lepiej, niż miejscowi.

W pierwszy dzień wojny z Niemcami zebrano nas wszystkich Polaków i wysłano do przejściowego obozu, a potem do Gruzji. Chodziły słuchy, że chcą zorganizować armię polską do walki z Niemcami. Podobno pierwsze próby nie okazały się pomyślne, bo wielu Polaków uciekało do Niemców. Rosjanie zmienili plany i przekazali nas do roboczych batalionów.

Dowiedzieliśmy się, o tworzeniu się polskiej armi na południu Rosji. Chcieliśmy się tam dostać, ale nie pozwalali.

Grupę kierowców odesłano znów do Baku. Przewieziono nas łodziami na małą wysepkę na południe od Baku. Budowali tam jakieś specjalne urządzenia obronne i magazyny na słodką wodę. Chłopcy nie mogli wytrzymać głodu i warunków pracy. Wielu naszych pomarło tam z niedożywienia i bardzo ciężkiej pracy. Bywały wypadki samobójstw. Byłem tam 6 miesięcy.

Wywieźli nas następnie do Armenii pod samą granicę turecką. Nasza grupa 7-miu kolegów planowała uciekać do Turcji. W ostatniej chwili ostrzeżono nas, że Turcy oddają zbiegów Sowietom. W tej sytuacji zrezygnowaliśmy z ucieczki. Uparcie dopytywaliśmy się o możliwość wstąpienia do polskiej armii. Namawiano nas bez przerwy do zapisywania się na listę białoruską i do klubów młodych
komsomolców. Niektórzy ulegli namowom. Opierałem się skutecznie.
Dalej...