HUMOR 

Dana Carvey - Piano Humor

 

Środa, 2008-10-29

PREMIER CHCE SPOTKAĆ SIĘ POZA BUDYNKIEM RESORTU
Okupacja ministerstwa: związkowcy nie wyjdą

Premier Donald Tusk zaprosił 30 związkowców, którzy okupują Ministerstwo Pracy na rozmowy w czwartek o godz. 8. Związkowcy domagają się spotkania z premierem i dyskusji o pomostówkach, ale chcą, by odbyły się one w ministerstwie. Tusk chce spotkać się z nimi, ale w Centrum "Dialog". Działacze mówią: zostajemy.
- To nie jest okupacja. Przecież nie weszliśmy siłą do ministerstwa, ale przyszliśmy na zaproszenie. Czekamy na premiera - wyjaśnił w TVN24 przewodniczący Forum Związków Zawodowych Wiesław Siewierski. W resorcie pracy zostali przedstawiciele FZZ, OPZZ i "Solidarności". Związkowcy żądają spotkania z Donaldem Tuskiem.
Związkowcy okupują Ministerstwo Pracy
Rozmowa z premierem lub strajk?
- Wierzę, że premier będzie chciał z nami rozmawiać i że dojdziemy do porozumienia. Jesteśmy tu po to, by nie dopuścić do dużych niepokojów społecznych. A mamy komunikaty o strajku kolejarzy, energetyków, komunikacji - ostrzegł. Także szef NSZZ Solidarność Janusz Śniadek zapowiedział akcję protestacyjną. - Skoro w parlamencie jak walcem rozjeżdżane są koleje ustawy to nie można mówić o żadnym dialogu - stwierdził.
Jak wyjaśnił przewodniczący OPZZ Jan Guz, związkowcom chodzi nie tylko o pomostówki, ale o cały system zabezpieczenia emerytalnego. W tym renty i emerytury kapitałowe, które - ich zdaniem - rząd chce znacznie obniżyć bez konsultacji ze stroną społeczną.
Od lewej: przewodniczący Forum Związków Zawodowych Wiesław Siewierski, prezydent Konfederacji Pracodawców Polskich Andrzej Malinowski, prezes ZNP Sławomir Broniarz i minister pracy i polityki społecznej Jolanta Fedak
TVN24, PAP

ROSJA ZŁOŻY WYJAŚNIENA W TRYBUNALE PRAW CZŁOWIEKA
Katyń do Strasburga

Trybunał Praw Człowieka w Strasburgu zażądał od rosyjskiego rządu wyjaśnień w sprawie skargi dwóch Polaków – potomków oficerów zamordowanych przez NKWD, informuje "Gazeta Wyborcza".
Wcześniej polscy krewni ofiar bezskutecznie walczyli przed rosyjskimi sądami o dostęp do dokumentów dotyczących ich bliskich, które są w aktach śledztwa katyńskiego. Wszystkie instancje, w tym rosyjski sąd najwyższy, odmówiły.
To pierwsza skarga złożona w Strasburgu przez rodziny ofiar mordu katyńskiego. Przed rosyjskimi sądami toczy się jeszcze kilka podobnych spraw. We wtorek Trybunał w Strasburgu oficjalnie poinformował o "zakomunikowaniu" Rosji skargi Polaków. To już duży sukces, bo większość spraw Trybunał odrzuca bez rozpoznania. Polska i Rosja razem o Katyniu
– Jeśli Trybunał uzna, że Rosja złamała konwencję praw człowieka, będzie to precedens, który ułatwiłby polskie śledztwo w sprawie Katynia, twierdzi prof. Zbigniew Hołda. – Gdyby Strasburg nakazał udostępnić dokumenty śledztwa rodzinom ofiar, to mogłyby one przekazać te dokumenty polskiej prokuraturze.
Katyń może się stać z czasem dla Rosji czymś w rodzaju drugiej Czeczenii. Skrzywdzeni wojną mieszkańcy tej kaukaskiej republiki, nie mogąc przed rosyjskimi sądami dobić się sprawiedliwości, wnoszą jedna po drugiej skargi do Trybunału. Rosja taśmowo przegrywa i płaci odszkodowania, informuje "Gazeta Wyborcza".

5,5 MLN ZŁ MNIEJ
Pałac obniża budżet; dla PO za mało


Platforma wciąż targuje się z Pałacem Prezydenckim o przyszłoroczny budżet. Chociaż Kancelaria Prezydenta zdeklarowała w środę, że obniży swoje żądania o 5,5 mln zł, to i tak przekraczają one jej tegoroczne wydatki. Ale zdaniem PO, to nie wystarczy.
Szef sejmowej Komisji Finansów Publicznych Zbigniew Chlebowski (PO) domaga się utrzymania budżetu Kancelarii Prezydenta na obecnym poziomie. Zapowiada, że złoży w tej sprawie poprawkę do projektu ustawy budżetowej.
Utrzymać wydatki na tym samym poziomie30 mln zł ekstra dla Pałacu.
W środę Komisja Finansów zajmowała się opinią Komisji Regulaminowej i Spraw Poselskich, która w ubiegłym tygodniu pozytywnie zaopiniowała projekt przyszłorocznego budżetu Kancelarii Prezydenta. W stosunku do obecnego miałby on wzrosnąć o niemal 30 mln zł i łącznie wynieść blisko 189 mln zł.
Kancelaria Prezydenta sama zaproponowała obniżenie tej kwoty o 5,5 mln zł. Ale zdaniem posła PO, to nie wystarczy. Uważa, że wydatki wszystkich instytucji powinny zostać utrzymane na poziomie tegorocznym.
Po co Pałacowi dodatkowe pieniądze? Jak tłumaczył szef Kancelarii Prezydenta Piotr Kownacki, wzrost wydatków wynika m.in. z "konieczności poniesienia określonych kosztów, z czym powstrzymywano się przez ostatnie trzy lata". Chodzi m.in. o remonty i wymianę wyposażenia.
Drugim powodem - według Kownackiego - są przyszłoroczne obchody licznych ważnych dla naszego kraju rocznic. To - jak mówił - "wiąże się z organizacją większej liczby przedsięwzięć rocznicowych, większą liczbą odznaczeń, z większą liczbą zagranicznych delegacji prezydenta". Szef prezydenckiej Kancelarii wymienił w tym kontekście: 70. rocznicę wybuchu II wojny światowej, 65. rocznicę Powstania Warszawskiego, 60. rocznicę powstania NATO, 10. rocznicę przystąpienia Polski do NATO, 5. rocznicę przystąpienia Polski do Unii Europejskiej, 20. rocznicę obrad Okrągłego Stołu i 90. rocznicę Powstań Śląskich.
Kownacki przyznał, że Kancelaria planuje też "wzrost wydatków osobowych", w tym na wynagrodzenia - wynikający "ze zmiany pokoleniowej, która będzie się dokonywała w przyszłym roku w Kancelarii".
PAP

Dalej...

TYSIĄCE LUDZI UCIEKA PRZED OFENSYWĄ REBELIANTÓW
ONZ bezradne w Kongu

We wschodnim Kongu trwa rebeliancka ofensywa i paniczna ucieczka dziesiątek mieszkańców. Wojska ONZ ewakuowały już personel cywilny z Gomy w Północnym Kiwu. Do miasta w każdej chwili mogą wejść antyrządowe wojska.
- Opuszczamy siedzibę i kierujemy się do obozu nad jeziorem Kivu. Jedziemy w konwoju - powiedział pracownik ONZ, który odmówił podania
Kongijczycy wątpią, czy ONZ ich obroni (EPA)swoich personaliów. W konwoju jedzie około 10 samochodów eskortowanych przez wozy opancerzone.
W Gomie oenzetowscy żołnierze nie mogą jednak liczyć na miłe przyjęcie. Kongijscy uciekinierzy uchodzący przed rebelianckimi oddziałami obrzucają żołnierzy kamieniami. Obwiniają ich za to, że nie potrafią obronić cywilów przed nadciągającą armią Laurenta Nkundy.
Uciekinierzy boją się gniewu Tutsi
Nkunda, stojący na czele Narodowego Kongresu Obrony Ludu, ruszył na rząd w sierpniu obwiniając go o wspieranie bojowników z plemienia Hutu z sąsiedniej Rwandy.
Sam Nkunda uważa się za obrońcę interesów chroniących się w Kiwu Północnym i Południowym rwandyjskich uciekinierów - ludu Tutsi. Tysiące uciekają przed wojną w Kongo
Rebeliant nie jest jednak postacią kryształową. To weteran obu wojen domowych w Demokratycznej Republice Konga, trwających z przerwami w latach 1996-2003. Ciążą na nim międzynarodowe oskarżenia o masakrę 160 osób dokonaną w mieście Kisangani, porwania dzieci, zbrodnie przeciwko ludzkości i zbrodnie wojenne. Wydano międzynarodowy nakaz jego aresztowania.
W poniedziałek Nkunda i jego żołnierze zdobyli Kibumbę koło Gomy, podaje AFP. Ok. 20 tysięcy mieszkańców tej miejscowości uciekło do Gomy.
Reuters, PAP

WYSTAWĘ KAMIENI MOŻNA OGLĄDAĆ W KOLUMBII
Pierwsze muzeum szmaragdów

Kolumbijczycy, dumni ze swojego narodowego skarbu - szmaragdów, otworzyli pierwsze muzeum tego szlachetnego kamienia.
Muzeum ulokowane jest na 23. piętrze wieżowca położonego w samym centrum Bogoty.
Miłośnicy szmaragdów nie muszą już błąkać się po ciasnych tunelach kopalni, by zobaczyć w jaki sposób wydobywane są kamienie. W muzeum zostały odtworzone tunele ze skałami kryjącymi szmaragdy.
- Chcieliśmy pokazać ludziom tunele, w których znajdują się szmaragdy. Robiliśmy wszystko, aby wystawa była zbliżona do rzeczywistości tak bardzo, jak to tylko możliwe - mówi Herbert King, współzałożyciel muzeum.
Kolumbia - zagłębie szmaragdów
Oprócz imitacji kopalnianych tuneli, w muzeum można podziwiać również szereg przedmiotów wykonanych ze szlachetnego kamienia. Wszystkie pochodzą od prywatnych kolekcjonerów.
Kolumbia jest jednym z największych producentów szmaragdów. Stąd pochodzi blisko 55 procent tego szlachetnego kamienia. Na drugim miejscu wśród producentów znajduje się Brazylia z 15 procentami, a za nią plasują się Zambia, Zimbabwe i Pakistan.
Reuters

STOLICA WŁOCH POD WODĄ
Rzym tonął

Dziesiątki zalanych ulic i zatopionych samochodów - to rezultat gwałtownej, kilkugodzinnej burzy, która przeszła we wtorek wieczorem nad Rzymem. Ruch samochodowy został w wielu dzielnicach sparaliżowany.
Dramatyczne sceny rozegrały się w rejonie via Ostiense w południowej części Wiecznego Miasta, gdzie ludzie utknęli w samochodach, tonących w jednym z tuneli. Kierowcy i pasażerowie porzucali w strachu i pośpiechu zalane do połowy auta.
W całym stołecznym regionie Lacjum straż pożarna i inne służby były wzywane kilkaset razy. Obrona Cywilna poinformowała we wtorek późnym wieczorem, że sytuacja jest już pod kontrolą.
PAP

KOŃCÓWKA KAMPANII WYBORCZEJ W USA
Obama czaruje młodych, McCain Kubańczyków

Do wyborów prezydenckich w USA zostało tylko sześć dni. John McCain i Barack Obama próbują wykorzystać ten czas, by przekonać do siebie tzw. "swing states", czyli stany, od których wszystko może zależeć. W ostatnich sondażach McCain goni Obamę. Przewaga tego drugiego wynosi już tylko 3 pkt. procentowe.
"Swing states", to w tegorocznych wyborach duże stany, jak Floryda, Ohio, Pensylwania czy Karolina Północna. Biorąc pod uwagę, że w wyborach w USA zwycięzca stanu zdobywa wszystkie przypadające tam głosy elektorskie, jest o co walczyć.
Na razie w "swing states" prowadzi Obama, ale demokrata nie może być pewny zwycięstwa. Dlatego też demokratyczny senator przemawiał w Raleigh w Karolinie Północnej - stanie, w którym według sondaży ma równe szanse z McCainem, Obama utrzymuje przewagę
Obama: młodzi muszą iść do wyborów!
Barack Obama apelował głównie do młodych Amerykanów, wśród których ma wielkie poparcie, ale którzy często ostatecznie nie przychodzą głosować - w przeciwieństwie np. do emerytów, którzy zwykle masowo głosują. Gdyby młodzi wyborcy i tym razem zawiedli, Demokraci obawiają się, że Obama poniesie znaczne straty.
W przemówieniu w Raleigh, Obama zapewniał po raz kolejny, że jego program gospodarczy przewiduje podwyżkę podatków tylko dla najzamożniejszych obywateli. Obiecywał także pomoc dla wszystkich dotkniętych kryzysem finansowym. Zwłaszcza tych, którym banki odbierają domy za niespłacanie długów hipotecznych.
Podkreślał poza tym, że jego administracja zagwarantuje bezpieczeństwo Ameryki na arenie międzynarodowej, silną armię i kontynuację walki z terroryzmem.
McCain przekonuje Kubańczyków
W tym czasie John McCain przebywał w Miami na Florydzie - innym kluczowym stanie, uznawanym za języczek
Walka toczy się do końca (EPA)u wagi w wyborach. Obama prowadzi tam na razie w sondażach, ale stosunkowo nieznacznie. Republikanie liczą, że ich kandydat zdoła nadrobić różnicę.
W przemówieniu wygłoszonym w "Małej Hawanie" - dzielnicy kubańskich imigrantów tradycyjnie popierających Republikanów - McCain powrócił do personalnych ataków na Obamę, przypominając jego związki z byłym lewackim terrorystą Williamem Ayersem. Powiedział, że osobiście nie obchodzi go Ayers, ale "trzeba wyjaśnić" jego powiązania z demokratycznym kandydatem. Obama wielokrotnie potępił terrorystyczną działalność Ayersa.
McCain obiecywał też, że kiedy zostanie prezydentem, zniesie zakaz wierceń naftowych u wybrzeży Florydy, na czym stan poważnie zyskałby finansowo.
Obama ma nieco więcej od McCaina
W ostatnich dniach przewaga Obamy nad McCainem w sondażach nieznacznie zmalała i mieści się obecnie - średnio, gdyż sondaży jest wiele - w granicach 5-6 procent.
Dwa sondaże uważane za najbardziej wiarygodne - Instytutu Gallupa i ośrodka Rassmussen Report - wykazują, że poparcie dla Obamy jest tylko o 3 procent większe, niż dla McCaina. Mieści się to w granicach błędu statystycznego.
PAP

Dalej...

W cyklu Podróż dookoła Polski - ciekawe miejsca... przybliżamy najpiękniejsze regiony w Polsce- te znane i mniej znane. Opowiadamy historię pięknych polskich miejsc, ale ponieważ Polska to nie porośnięty puszczą skansen, lecz rozwijający się dynamicznie, nowoczesny kraj to pokazujemy też jak wyglądają różne zakątki Polski dziś.

INDEX

Dzisiaj Sosnowiec

Sosnowiec – miasto położone na południu Polski, w Zagłębiu Dąbrowskim, w województwie śląskim, w centrum Górnośląskiego Okręgu Przemysłowego (GOP). Najludniejsze miasto Zagłębia Dąbrowskiego. Historycznie część Małopolski.

Urząd Miasta w Sosnowcu

Sosnowiec to miasto na prawach powiatu, sąsiadujące z Katowicami, jest jednym z najludniejszych miast województwa śląskiego. Liczy obecnie około 225 tysięcy mieszkańców, których cechuje dynamizm, duża aktywność gospodarcza, troska o dziedzictwo kulturowe i środowisko przyrodnicze.
Sosnowiec jako miasto może się poszczycić zaledwie ponad stuletnią historią (prawa miejskie od 1902 roku). Jednak wzmianki o osadnictwie na tych terenach są znacznie starsze i sięgają czasów piastowskich. Już 12 lat po uzyskaniu praw miejskich Sosnowiec liczył 118 tys. mieszkańców.Dynamiczny rozwój Sosnowca w XIX wieku wiąże się z odkryciem bogatych złóż minerałów, przede wszystkim węgla kamiennego, oraz rozwojem kolei.

Dworzec Kolejowy w Sosnowcu

 Dynamiczny rozwój Sosnowca został zahamowany przez wybuch I wojny światowej. W trakcie działań wojennych i okupacji zniszczeniu uległo wiele zakładów przemysłowych i kopalń. Sosnowiczanie tuż po wyzwoleniu czynnie włączyli się w akcję pomocy dla mieszkańców śląska w trakcie wszystkich trzech powstań.Mimo znacznych strat w wyniku działań wojennych, przemysł na tym terenie bardzo szybko podniósł się ze zniszczeń. Powstało w tym czasie wiele nowych zakładów i firm.

 Czas II wojny światowej i okupacji nie był łaskawy dla Sosnowca. Tuż po wyzwoleniu mieszkało w mieście tylko 86 tys. osób. Niezwłocznie po zakończeniu działań wojennych przystąpiono do odbudowy miasta i zakładów przemysłowych. Zainwestowano przede wszystkim w przemysł ciężki, powstawały kopalnie, huty i zakłady budowy maszyn.

 Największy rozwój miasto przeżywało w latach siedemdziesiątych ubiegłego wieku. W tym czasie na terenie miasta powstało wiele osiedli, np. Zagórze czy Środula. Przebudowano system drogowy, który nawet teraz rozwiązuje problemy komunikacyjne w mieście.

Dalej...
 

Dzisiaj publikujemy trzydziesty ósmy artykuł z serii wspomnień kombatanckich spisanych przez Kazimierza Patalasa w książce zatytułowanej Przez boje, przez znoje, przez trud-kombatanckie losy
 

Ks. Jan Sajewicz WSPOMNIENIA Spisane w sierpniu 1986

Przyjechałem z Polski do Kanady w 1939-ym roku. Przez trzy lata pracowałem w parafii Św. Stanisława w Toronto. Wybuchła wojna. Ciągnęło mnie gdzieś na front, ale ponieważ ks. biskup Gawlina miał dość kapelanów wojskowych, polecił mi, abym się udał do rodzin wojskowych wysiedlonych z Rosji, znajdujących się w Afryce, w Indiach, w Bejrucie. Był to rok 1943. Wybrałem sobie Afrykę. Pamiętam, że w Waszyngtonie, zanim się zaokrętowałem, spotkałem sporo uprzejmych ludzi. W owych czasach nie można było zamówić telefonicznie taksówki, trzeba było ją łapać na ulicy. Złapałem jedną, która, jak się okazało, miała kierowcę kobietę. Zwróciła uwagę na mój nietutejszy strój i zapytała, czy po raz pierwszy jestem w Waszyngtonie. Powiedziałem, że tak. Zaproponowała mi, że obwiezie mnie po najciekawszych częściach Waszyngtonu. I rzeczywiście zwiedziłem dzięki niej stolicę. Zażądała opłaty tylko od dworca do polskiej ambasady.

Podróż do Afryki trwała dość długo. Choć pamiętam, że w podróży do Kanady mocno przeżywałem morską chorobę, tym razem w drodze do Afryki miałem juz więcej doświadczenia. Jeden stary stuart nauczył mnie jak sie zachować w takich okolicznościach. Podróż była bardzo ciekawa, choć niebezpieczna. Najgroźniejsze było w tym czasie Morze Śródziemne. Konwój, którym płynąłem był amerykańskim konwojem wojskowym, szedł przez Atlantyk a potem przez Gibraltar. Przeżyliśmy sporo ataków niemieckich, ale straciliśmy tylko dwa okręty. W tym samym czasie inne konwoje traciły w tym czasie nieraz po 10-15 okrętów. Pamiętam bardzo przyjemne stosunki z marynarzami. Zdarzyło się, że nawet dwóch z nich nawróciłem na wiarę katolicką. Jeden z nich był pochodzenia słowackiego.
Przygotowałem go do I-Komunii Św. Drugi - typowy Amerykanin, Loyd Brown, najbardziej popularny chłopak na okręcie, najlepszy bokser, najlepszy pływak. Przyjaźniliśmy się jak bracia. Mieszkaliśmy w jednej kabinie. Opowiadaliśmy sobie o naszych rodzinach. W pewnym momencie poprosił mnie, abym mu też coś powiedział o religii. Nie wiedział, czy był ochrzczony, czy przyjął I- szą Komunię. Wiedział tylko, że jego żona jest katoliczką i umiał na pamięć "Ojcze nasz". Siadywaliśmy wieczorem pod dużą armatą ( był komendantem oddziału obrony) i toczyliśmy dyskusje religijne. W najbliższą niedzielę odbył się jego chrzest a potem I-sza Komunia Św. Przyszedł na Mszę Św. czyściuteńko i porządnie ubrany i przyjął Komunię Św. Koledzy dziwili się, co się z nim stało. Wieczorem przygotowali mu
duży tort i zaśpiewali mu "happy birthday".

Podróż trwała dwa miesiące. Wysiedliśmy w Suezie. Zawieziono nas do amerykańskiego obozu wojskowego, potem przeniesiono nas do Kairu. Tam zaopiekowano się nami w głównej kwaterze i kazano nam czekać na okazję transportu. Pojechaliśmy do Jerozolimy, aby zobaczyć się z biskupem Gawliną. Przy tej okazji zwiedziłem Ziemię Świętą oraz kilka obozów polskich junaków w Palestynie. Było to pierwsze spotkanie z Polakami na tej ziemi. Najgłębszym przeżyciem były spotkania z junakami. Na pustyni w
wielkim obozie, słuchałem spowiedzi, odprawiałem Mszę Św. Ci młodzi chłopcy, którzy powinni jeszcze być przy matce, byli ubrani w mundury i przygotowywali się do wojny. Byli to młodzi chłopcy przez dwa lata tułający się po obcym kraju, znający głód i konieczność zdobywania chleba, nie zawsze w uczciwy sposób. Gdy później spotykałem ich w obozach afrykańskich i miałem okazję poznać bliżej, byłem zaskoczony ich wysokim poziomem moralnym po tych wszystkich przejściach. Myślę, że można to zawdzięczać zarówno pracy duszpasterskiej, ale także wpływowi naszych chrześcijańskich matek. W niektórych obozach spotykało się szereg młodych zepsutych, zdemoralizowanych kobiet. Trzeba jednak zrozumieć sytuację w jakiej się one znajdowały w Rosji, gdy były z pewnością nieraz napadane przez mężczyzn. Te zdemoralizowane kobiety zostały przez delegaturę Rządu porozdzielane po różnych obozach, przydzielono im pracę i nie miały czasu myśleć o głupstwach .

Dalej...

Dzisiaj rozdział I książki prof. Marii Anny Jarochowskiej zatytułowanej "Poza gniazdem. Wizerunki emigrantki polskiej w Kanadzie w XX wieku". Książkę można nabyć  w biurze "CZASU".

CZĘŚĆ DRUGA : W pojedynkę

ROZDZIAŁ III
Etap drugi (1940-1957)

 Wybuch II wojny światowej zastał Kanadę, jako kraj brytyjski, szczerze przywiązany do Imperium. Z chwilą wybuchu wojny młodzi mężczyźni ze wszystkich prowincji poza Quebekiem masowo zgłaszali się do wojska, aby walczyć z Hitlerem, o którym zresztą społeczeństwo kanadyjskie nic, albo bardzo niewiele wiedziało.

Początkowo zdawało się, że poza okazją do rozwoju kanadyjskiego rolnictwa zaopartującego w żywność wojska Aliantów, Kanada pozostanie daleko od wpływów wojny. Ale szybkie zwycięstwa nazistowskich Niemiec w Europie i osamotnienie W. Brytanii jedynego kraju stawiającego opór nazistom, wyciągnęły Kanadę z jej wygodnej prowincjonalności i postawiły w samym sercu logistyki Aliantów.

Olbrzymie zasoby naturalne Kanady, dowożone regularnie do wschodnich ośrodków przemysłowych, znaczny rynek siły roboczej, chętnej do nowego zarobku oraz bliskość niewyczerpanych kredytów amerykańskich były strategicznym atutami, które W. Brytania natychmiast spostrzegła w Kanadzie i zamierzała wykorzystać przy cichym poparciu Stanów Zjednoczonych. Chodziło przede wszystkim o rozbudowanie strategicznych przemysłów. Ale Kanada jeszcze ani nie miała dostatecznych własnych kapitałów prywatnych i bankowych ani wystarczającej kadry kierowniczej niezbędnej do nagłego "skoku" w budowie i rozruchu produkcji wojennej, od szycia mundurów, aż po produkcję bombowców, myśliwców itp. Kraj bardzo ciężko przeszedł kryzys lat 30-tych, a wysłanie niemal całego pokolenia młodych Kanadyjczyków na front walki do Europy pozbawiło wyższe uczelnie kanadyjskie wielu potencjalnych studentów. Młode Kanadyjki, w równie patriotycznym geście zgłaszały się do wojskowej pomocniczej służby kobiet, albo szły do fabryk o strategicznym znaczeniu, bo obsługujących armię kanadyjską i brytyjską i dopiero tam wiele z nich zdobywało nowe umiejętności . Ale nawet gdyby one już miały odpowiednie wykształcenie to i tak nie mogłyby zabiegać o stanowiska kierownicze w przemyśle, bo wówczas jeszcze kobiety nie miały do tego prawa. A w roku 1940-tym Kanada miała mało fabryk, które natychmiast mogły produkować na potrzeby wojny. Pozostawało więc do uruchomienia wiele dziedzin produkcyjnych, dla których wyszkolona kanadyjska kadra specjalistyczna i kierownicza była nie wystarczająca. Ponadto Kraj nie dysponował odpowiednimi kapitałami. Pomoc kapitałowa jednak natychmiast napłynęła ze Stanów Zjednoczonych, natomiast braki w kadrach pozostały. Wszystko to zbiegało się z bombardowaniem Londynu i postępującą blokadą W. Brytanii przez nazistowskie Niemcy kiedy rząd brytyjski coraz bardziej nalegał na swoje kolonie o różne rodzaje pomocy.

Jedną z form tej pomocy było zaofiarowanie prze Kanadę bezpiecznego schronienia dla tysięcy angielskich dzieci i młodzieży. Ich wyjazd chronił je przed bombardowaniem a jednocześnie ułatwiał W. Brytanii sytuację żywnościową ograniczoną niemiecką blokadą morską. Pierwsze transporty dzieci przewidziano na lato 1940 roku i wtedy rząd W. Brytanii ze znacznym poparciem europejskich rządów na uchodźctwie zapragnął dołączyć do nich także nieprodukcyjne grupy uchodźców: kobiet i dzieci z krajów okupowanych przez Hitlera, które schroniły się w Anglii [103] Pod naciskiem, Kanada zgodziła się na ten dodatek, zastrzegając, że wydane wizy odnoszą się tylko do okresu wojny i że utrzymanie uchodźców spocznie w Kanadzie na prywatnych sponsorach, albo zależeć będzie od odpowiednich rządów na uchodźctwie. Po kryzysie lat 30-tych Kanada ani nie chciała podejmować zobowiązań utrzymania europejskich uciekinierów, ani zgodnie ze swoją przedwojenna polityką imigracyjną nie zamierzała przyjąć ich na okres dłuższy aniżeli czas trwania światowego konfliktu.

Dalej...