Na stronie naszego Biuletynu możesz złożyć życzenia swoim bliskim , znajomym, przyjaciołom... z różnych okazji: urodziny, ślub, narodziny dziecka, jubileuszu, świąt... Do życzeń możesz dodać zdjęcie, ale nie jest to konieczne (zdjęcie dodaj pod warunkiem, że jesteś jego autorem i zgadzasz się na umieszczenie go na naszej stronie) .

Życzenia prosimy przesyłać na adres: jolamalek@onet.eu

Kto składa życzenia np. Jan Kowalski

Z jakiej okazji składasz życzenia np. Z okazji 18 urodzin

 Treść życzeń

Twoje życzenia zostaną opublikowane w serwisie dopiero po akceptacji zespołu redakcyjnego w kolejnym numerze Biuletynu.

HUMOR

Japoński humor

 

Nowy Konsul Generalny RP w Toronto

Nowy Konsul Generalny RP w Toronto Marek Ciesielczuk i jego żona Beata
 

W piątek 29 sierpnia w Konsulacie Generalnym RP w Toronto odbyła się uroczystość pożegnania obecnego Konsula Generalnego dr. Piotra Konowrockiego i jego małżonki Julii, która prowadziła szkołę polską przy Konsulacie i zajmowała się kontaktami z mediami. Po czteroletniej misji pp. Konowroccy wracają do Polski, wraz z córką i synem.

 

Konsul Generalny RP w Toronto dr Piotr Konowrocki i jego żona
Julia Konowrocka

Jak dużą sympatią i uznaniem cieszyli się przez te lata widać było po tłumie przybyłych gości, przemówieniach i podziękowaniach, odznaczeniach i dyplomach, jakimi zostali nagrodzeni i prezentach, jakimi zostali obsypani. Na pożegnaniu w Konsulacie pojawili się przedstawiciele organizacji, środowisk kultury i biznesu, a także politycy i liczni goście kanadyjscy, którzy z dużym uznaniem wyrażali się o pracy konsula Konowrockiego. Podkreślano udaną walkę o zniesienie wiz do Kanady, podpisanie programu Youth Mobility, wzmocnienie pozycji Polski i Polonii w Kanadzie, niezwykłą aktywność konsula oraz pomoc we wszelkich wartościowych inicjatywach polonijnych i obronę dobrego wizerunku Polski.

Zebrani mieli także okazję poznać następcę konsula Konowrockiego - pana Marka Ciesielczuka i jego żonę Beatę. Nowy konsul ma za sobą trzy placówki zagraniczne, w tym w USA. W krótkim przemówieniu wyraził nadzieję, że uda mu się kontynuować osiągnięcia swego poprzednika we wzmacnianiu relacji polsko-kanadyjskich i dalej służyć efektywnie Polonii. Więcej o nowym Konsulu Generalnym wkrótce.

Małgorzata P. Bonikowska Gazeta Dziennik Polonii w Kanadzie

Fot. Witold Liliental

PREMIER CHCE ZAOSTRZENIA KODEKSU KARNEGO
"Pedofilów będziemy karać najsurowiej w Europie"

Od tematu kastracji pedofilów premier nie uciekł nawet w Szwecji. - Przygotowujemy przepisy, które uczynią nasz kodeks karny bardzo surowym wobec zbrodni pedofilskich. Być może będzie on najsurowszy w Europie - zapowiedział.
Ma być surowo, ale zgodnie z normami prawnymi UE. - Dlatego proszę być spokojnym. Pracujemy nad systemem, który powinien coraz skuteczniej sprzyjać eliminacji tego ponurego zjawiska, w Polsce nie groźniejszego niż w innych krajach UE - uspokajał premier.
Tusk zapewnił też, że rozwiązanie promowane od kilku dni w Polsce - przymusowa chemiczna kastracja pedofilów - wbrew pozorom nie jest w Europie pionierskie ani wyjątkowe. - Mamy sygnały potwierdzające trafność naszej intuicji, sygnały mówiące, że również w innych krajach UE podejmuje się w tej chwili prace także w kierunku przymusowego leczenia zbrodniarzy seksualnych - podkreślił premier.
Zapowiedział też, że z projektu się nie wycofa. - Ja na pewno opinii nie zmienię. W ciągu najbliższych kilku dni prace, które zapowiedziałem, zakończą się i przedstawimy parlamentowi propozycję stosownych zmian - zapowiedział premier.
TVN24

IPN: APROBATA DZIWISZA I RODZINY GENERAŁA
Jest zgoda na ekshumację generała Sikorskiego

Metropolita krakowski kard. Stanisław Dziwisz "odniósł się z aprobatą" do prośby o wyrażenie zgody na ekshumację szczątków gen. Władysława Sikorskiego, spoczywających w Katedrze Wawelskiej - poinformował w środę IPN.
- Działania Instytutu Pamięci Narodowej są znane najbliższej rodzinie generała i spotkały się z akceptacją - podał w komunikacie Mateusz Szpytma, wiceszef sekretariatu prezesa Instytutu po spotkaniu kard. Dziwisza z prezesem IPN Januszem Kurtyką.
Śledztwo w sprawie śmierci gen. Sikorskiego katowicki IPN wszczął na początku września. Instytut uznał, że są przesłanki do postawienia hipotezy, że Sikorski zginął w wyniku spisku. Wcześniej szczeciński oddział IPN odmawiał rozpoczęcia śledztwa uznając, że generał zginął w katastrofie, a nie w zamachu
Prezydent Lech Kaczyński i premier Donald Tusk już poparli postulat ekshumacji zwłok generała
Gen. Sikorski zginął w katastrofie lotniczej 4 lipca 1943 r. w Gibraltarze, powracając z inspekcji wojsk na Środkowym Wschodzie. Przyczyn katastrofy samolotu Liberator, należącego do brytyjskich Królewskich Sił Powietrznych, nie wyjaśniono do dziś. Niektórzy badacze uważają, że Sikorski zginął w wyniku spisku. Przeciwny jest temu m.in. brytyjski historyk Norman Davies.
Sikorski został pochowany na cmentarzu polskich lotników w Newark w Wielkiej Brytanii. 17 września 1993 r. jego szczątki przewieziono na Wawel.
PAP

WIG SPADŁ O 0,35 PROC, WIG 20 O 0,03 PROC.
Fatalna końcówka na warszawskiej giełdzie

Zaczęło się dobrze, skończyło - na minusie. Wskaźnik WIG 20 zamknął sesję z wynikiem 2 278.45 pkt., co oznacza spadek o 0,03 proc. WIG spadł jeszcze bardziej o 0,35 proc. Prawdziwy kryzys odnotowała za to giełda moskiewska.
Po czarnych nastrojach dwóch ostatnich dni środa rozpoczęła się optymistycznie: wskaźnik WIG 20 na otwarciu sesji wzrósł o 2,14 procent. Przez kilkanaście minut wspinał się do góry, osiągając 2336,7 pkt. Wtedy zapał inwestorów osłabł i rozpoczął się dość ostry spadek. Zatrzymał się on dopiero przed godziną 10 i zachowywał się bez większych ekscesów do południa.
Po godzinie dwunastej WIG20 zaczął znów nieprzyjemnie zniżkować, ale wciąż nie przekroczył granicy wtorkowego zamknięcia. Wskaźnik kluczył przez kilkadziesiąt minut, by po 14 ostro zapikować, i tym po kilkunastu minutach spaść poniżej wtorkowego poziomu zamknięcia. Indeksy lekko odrobiły stratę dopiero przed zamknięciem sesji, ale i tak zakończył dzień na minusie (2 278,45 pkt.). Spadł także WIG o 0,35 proc.
Polskie banki mniej atrakcyjne
Na światowych parkietach największe obawy budzą kursy banków. Choć ekonomiści wciąż zapewniają, że polskie banki mają stabilne podstawy funkcjonowania i podobny do amerykańskiego kryzys im nie grozi, to jednak analityce JP Morgan obniżyli właśnie wyceny ich papierów.
Wycena akcji Banku Handlowego spadła o 22 proc. - do 70 zł. Cena docelowa dla Banku Millennium została obniżona o 12 proc. do 7 zł, a BRE Banku o 11 proc. do 375 zł. Wycena Getinu została obniżona o 12 proc. do 11,5 zł, a Pekao o 8 proc. do 170 zł.
W środę po zamknięciu sesji kurs Millennium wynosił 6,1 zł, a BRE Banku 302 zł. Za akcje Getinu płacono 8,7 zł, a za papiery Pekao 155 zł. Kurs Handlowego wynosił 62,5 zł.
Czerwona Europa
Nie jest dobrze w na innych rynkach. Budapeszt i Turcja były na dużym minusie. Węgierski Bux osiągnął 18070,74 przy spadku 2,86 proc., a turecki ISE 100 32727.57 poszybował w dół o 2.22 proc.
Brytyjski indeks FTSE 100 zanotował ponad dwu procentowy spadek i wyniósł 4,925.50. Indeks niemieckiej giełdy we Frankfurcie DAX również był na prawie 2 procentowym minusie. W Paryżu CAC 40, który na otwarciu podskoczył aż o 1,34 proc. do 4.140,60 pkt. zamknął się dwoma procentami strat na poziomie 4,032.
Wyjątkiem okazała się Praga i Genewa. Pierwsza notowała wzrost na poziomie 1,7 osiągając 1187,60 pkt. Dobre notowania na tym rynku to prawdopodobnie efekt mocnej przeceny ostatnich dni. Natomiast w Szwajcarii wzrosły notowania gigantów farmaceutycznych – Roche i Novartis.
Zawieszone notowania w Moskwie
Nerwowo było na moskiewskim parkiecie. Był to już drugi dzień zawieszanych notowań na rosyjskiej giełdzie -Najpierw rano, kiedy jej główny wskaźnik spadł o ponad 5 procent, notowania zostały zawieszone do godziny 11.10. Potem Federalna Służba ds. Rynków Finansowych zdecydowała o zawieszeniu notowań do odwołania.
Igor Prohajew, wiceprezes Equity Sales, mimo wszystko jest dobrej myśli
Do chwili zawieszenia notowań indeks RTS (Rosyjskiego Systemu Handlowego) stracił 6,3 proc., a indeks MICEX (Moskiewskiej Międzybankowej Giełdy Walutowej) - 3 proc.
Banki straciły najwięcej
Najbardziej potaniały papiery banków. Ceny walorów Vneshtorgbanku (VTB) spadły o 22,5 proc., a Sbierbanku - o 19,4 proc. VTB i Sbierbank to największe banki w Rosji.
Według rosyjskich analityków mimo poprawy warunków zewnętrznych, na wewnętrznym rynku międzybankowym wciąż występują problemy z płynnością.
W środę resort finansów przekazał trzem największym rosyjskim bankom - Sbierbankowi, VTB i Gazprombankowi - łącznie 1 bln 126,6 mld rubli (44,2 mld USD). Kroki te mają poprawić płynność w rosyjskim sektorze bankowym.
- Na rynku można zaobserwować oznaki kryzysu. Mają one charakter raczej emocjonalny. Systemowi bankowemu na razie nic nie zagraża - oświadczył w środę wicepremier i minister finansów Aleksiej Kudrin.
TVNCNBC Biznes/ PAP
 

Dalej...

GŁÓWNE INDEKSY STRACIŁY PONAD 4 PROC.
Coraz większe spadki na Wall Street

Giełda w Stanach Zjednoczonych zaczęła od głębokich spadków. Ale w ostatniej godzinie sesji było jeszcze gorzej i główne indeksy zakończyły notowania stratami grubo ponad 4 proc., gdyż inwestorzy sądzą, że największy ubezpieczyciel amerykański AIG - mimo pomocy rządu - nie uniknie upadłości.
Na zamknięciu rynku w USA Dow Jones stracił 4,06 proc. dochodząc do poziomu 10.609,66 pkt., najniższego od listopada 2005 roku. Nasdaq zniżkował aż o 4,94 proc. i zatrzymał się na poziomie 2.098,85 pkt. To najniższa wartość indeksu od sierpnia 2006. S&P 500 stracił 4,71 proc. i zatrzymał się na poziomie 1.156,39 pkt, osiągając tym samym najniższą wartość od kwietnia 2005. Dlaczego?
Prawdopodobny powód pesymizmu, który ogarnął inwestorów, to poza złymi doniesieniami z sektora bankowo-ubezpieczeniowego, to fatalne dane z rynku nieruchomości. Nerwową atmosferę podgrzał dodatkowo atak na ambasadę USA w Sanie. W końcu, pomimo ratunkowej pożyczki federalnej 85 miliardów dla Amercian International Group, inwestorzy w ostatniej godzinie notowań przestali wierzyć, że firma ta uniknie bankructwa.
W USA nie budują
Fatalne dane z rynku nieruchomości podał właśnie w środę Departament Handlu USA. Okazało się, że liczba rozpoczętych inwestycji w zakresie budowy domów mieszkalnych w USA spadła w sierpniu o 6,2 proc. do 0,895 mln w ujęciu rocznym. To najniższy poziom od stycznia 1991 r. Analitycy spodziewali się, że liczba rozpoczętych, nowych inwestycji wyniesie 0,950 mln.
Liczba wydanych nowych pozwoleń na budowę, wskaźnik aktywności w przyszłości w tym sektorze, spadła zaś w sierpniu o 8,9 proc. do 0,854 mln - podał Departament Handlu.
AIG nadal słaby
Amerykański rząd nie może na razie zrobić wiele, by zatrzymać przecenę spółek finansowych. Chociaż we wtorek wieczorem doszło do nacjonalizacji AIG. Tak szybka reakcja amerykańskiego rządu i władz monetarnych wskazuje na naprawdę kryzysową sytuację.
TVN24

NIECODZIENNE ZNALEZISKO
Torpeda wypłynęła na plażę

Stare torpedy nie są mile widzianymi goścmi na żadnej plaży
Archiwum TVNNiemiecka ekipa sprzątająca plażę w miejscowości Timmendorf znalazła rano nie lada problem do sprzątnięcia. Torpedę.
I to nie byle jaką, bo czterometrową z czasów II wojny światowej.
Szczotki i zmiotki okazały się niewystarczającymi narzędziami do uprzątnięca niewybuchu, więc sprzątacze wezwali policję, która zabezpieczyła pocisk. Następnie zajęli się nim saperzy. Okazało się, że torpeda nie była uzbrojona.
W Niemczech dość często znajduje się niewybuchy z tego okresu na polach i podczas prac budowlanych. Wiele ton amunicji zostało też zatopionych po wojnie w Bałtyku.
TVN24

KTO POŁOŻY RĘKĘ NA NOWYCH ZŁOŻACH SUROWCÓW?
Rosja spieszy się na Arktykę

Głeboko pod lodem kryją się cenne surowce
Archiwum TVNRosja wytyczy "zewnętrzną granicę" swego szelfu kontynentalnego w Arktyce - zapowiedział prezydent Rosji Dmitrij Miedwiediew, potwierdzając rosyjskie pretensje do powiększenia swoich wód morskich w Arktyce.
- Musimy spełnić wszystkie formalności, by wytyczyć zewnętrzną granicę szelfu kontynentalnego. To nasze bezpośrednie zadanie - powiedział Miedwiediew na posiedzeniu rosyjskiej Rady Bezpieczeństwa.
Moskwa utrzymuje, że tzw. Grzbiet Łomonosowa (biegnąca południkowo przez biegun północny wypukłość dna Oceanu Arktycznego, łącząca Grenlandię z wybrzeżem wschodniej Syberii) to przedłużenie jej kontynentalnego terytorium, w związku z czym powinna ona sprawować nad nim kontrolę.
Jest jeszcze jeden powód rosyjskiego apetytu. - Według ekspertów szelf kontynentalny Arktyki może zawierać około jednej czwartej wszystkich szelfowych złóż surowców energetycznych świata,
Do wyścigu o Arktykę stanęło kilka państwa ich wykorzystanie jest warunkiem bezpieczeństwa energetycznego Rosji - oświadczył Miedwiediew.
Walka o biegun północny
O kontrolę nad wodami Arktyki walczy nie tylko Rosja. W wyścigu do zasobów naturalnych tego rejonu globu uczestniczą jeszcze Kanada, USA, należąca do Danii Grenlandia i Norwegia.
Ale to Rosja dzierży, przynajmniej według jej propagandy, palmę pierwszeństwa w wyścigu. Latem 2007 roku Rosjanie przeprowadzili spektakularną akcję umieszczenia swej flagi na głębokości 4000 m pod Biegunem Północnym. Większego praktycznego skutku te pociągnięcie jednak nie miało.
PAP

TYM RAZEM AKCJA BYŁA SKOORDYNOWANA Z ISLAMABADEM
Amerykanie znów zbombardowali Pakistan

Rakiety mógł odpalić bezzałogowy Predator
Archiwum TVNAmerykańskie rakiety odpalone z samolotu bezzałogowego spadły na wieś w Południowym Waziristanie na wschodzie Pakistanu - poinformowały władze w Islamabadzie. Pięć osób zginęło.
Rakiety, według oficerów pakistańskiego wywiadu, spadły na wieś Baghar leżącą 55 km na zachód od Wany, stolicy regionu.
Bagahr jest położona blisko wsi Angor Adda, która była miejscem rajdu amerykańskich komandosów na początku września. Wtedy akcja Amerykanów rozwścieczyła Pakistańczyków.
Islamabad oburzony
Władze regionalne nazwały nawet akcję USA "agresją wymierzoną
Pakistańska ulica nie kryje oburzenia rajdami Amerykanów (EPA)w suwerenność Pakistanu", a sztab generalny ostrzegł, że będzie strzelał do Amerykanów przebywających nielegalnie na terenie Pakistanu.
- Gdy będzie jasne, że obce wojska znajdują się na terytorium lub w przestrzeni powietrznej Pakistanu, żołnierze powinni otworzyć ogień - groził rzecznik armii gen. Athar Abbas.
Tym razem jednak atak amerykański był skoordynowany z Islamabadem, poinformowali Pakistańczycy. - To pokazuje polepszającą się współpracę wywiadowczą między nami - powiedział wysoki rangą oficer pakistańskiej służby bezpieczeństwa.
Waszyngton nie ma innego wyjścia
Wcześniej USA motywowały swoje samotne rajdy na terenach pogranicznych Pakistanu małym zaangażowaniem Islamabadu w walkę z afgańskimi talibami, którzy bez przeszkód przekraczają niemal niestrzeżoną granicę z Pakistanem.
Na razie Waszyngton nie potwierdził pakistańskich doniesień o najnowszym bombardowaniu.

Dalej...

WRZESIEŃ

 WRZESIEŃ- horoskop na każdy dzień

1 września
Są bardzo uzdolnieni. Często zauważają to, czego inni nie mogą dostrzec. Potrafią też prognozować pewne procesy i kolejność zdarzeń. Na co dzień są skromni i życzliwie nastawieni do otoczenia. Poddani dyscyplinie wykonują swoje obowiązki bez zarzutu, natomiast sami nie potrafią zmobilizować się do większej aktywności. Są bierni, a czasami nawet leniwi. Przywiązują nadmierną wagę do własnej osoby. Cechuje ich łatwość w wysławianiu się.

2 września
To osoby o umyśle refleksyjnym, mające duże zdolności dyplomatyczne. Z natury są wrażliwi i delikatni. Brak im jest twardości życiowej. Dużo za to mają w sobie szlachetności i życzliwości dla otoczenia. Potrafią krytycznie oceniać nie tylko innych, ale i siebie. W swoich poglądach i ocenach bywają szczerzy i obiektywni. Ich wadą jest zbytnia ufność, granicząca nieraz z naiwnością. Trudno też jest im przeciwstawiać się swoim namiętnościom.

3 września
Mają złożoną naturę. Z jednej strony odznaczają się bowiem wybitną inteligencją i zdolnościami twórczymi, są wrażliwi i chętni do pomagania innym. Z drugiej zaś strony cechuje ich przedsiębiorczość i nawet przesadny praktycyzm. Są przy tym niezwykle odważni. Często zrażają do siebie swoje otoczenie.

4 września
Odznaczają się bystrym i przenikliwym umysłem oraz znaczną intuicją. Zalety te poparte są jeszcze dużą pracowitością. Do celu dążą wytrwale i nie przebierają w środkach. W kontaktach międzyludzkich bywają na ogół pogodni, weseli i potrafią doskonale bawić towarzystwo. Obraz ten przyćmiewa ich snobizm i nieszczerość. Po bliższym poznaniu stają się z tego powodu mało wiarygodni. Również skłonności do ryzyka czynią ich mało odpowiedzialnymi.

5 września
Posiadają duże zdolności organizacyjne. Są doskonałymi mówcami. Nierzadko ujawniają swoje talenty literackie, które przynoszą im uznanie otoczenia. Natura ich jest na wskroś romantyczna. Żyją ideami i dla nich gotowi są poświęcić wiele. Cechuje ich wewnętrzna harmonia i opanowanie. Na drodze do intensywniejszego i efektywniejszego życia stoi ich powolność, drobiazgowość i brak wiary we własne siły.

6 września
Nie można odmówić im pracowitości ani dobrych chęci. Są to osoby o prawym charakterze, lojalni w stosunku do współpracowników, rodziny i przyjaciół. W uczuciach są stali i bez względu na sytuację życiową pozostają wierni swoim najbliższym. Na co dzień są skromni, łagodni, uprzejmi i uczynni. Szkoda tylko, że bywają bierni życiowo, a ich wrodzona skrytość utrudnia im przeanalizowanie wielu spraw z życzliwymi osobami.

7 września
Mają przebogate życie duchowe oraz umysłowość analityczną. W dużym stopniu kierują się w życiu swoją wyjątkową intuicją. Mają duże zainteresowania artystyczne i to wszechstronne. Cechuje ich niezwykła wprost wrażliwość, a mimo to są egoistami, czasem nawet despotami. Nie obcy też im jest sceptycyzm oraz zjadliwość, szyderstwo i ironia.

8 września
Odznaczają się uniwersalnymi zainteresowaniami intelektualnymi. Postępują według stałych zasad życiowych. Kto ich dłużej zna, może z góry przewidzieć jak postąpią w konkretnej sytuacji. Mają też duży instynkt społeczny. W uczuciach nie są wzniośli, ale za to wierni. Zbyt łatwo w życiu idą na konformizm. Zbyt często ulegają pesymizmowi i zwątpieniu. Również krytykanctwo, niejednokrotnie dość przesadzone, nie przysparza im uznania ani sympatii.

9 września
To osoby o wielkiej umysłowości. Są twórczy i oryginalni. Swoim poziomem intelektualnym na ogół przewyższają środowisko w którym przebywają. Cechuje ich wielka mądrość życiowa, dociekliwość i dar obserwacji. Są zdolni zauważyć to czego inni nie mogą dostrzec od dłuższego czasu. W swojej działalności są przezorni i wytrwali, wiedzą czego chcą od życia. Te wybitne osobowości nie potrafią znaleźć wspólnego języka z otoczeniem. Są zbyt zamknięci w sobie, a wszelkie próby wyrwania ich z tego kończą się drażliwością i kłótnią.

10 września
Obdarzeni są wybitnymi zdolnościami umysłowymi. Potrafią umiejętnie wyciągać wnioski z tego co czynią lub z obserwacji życiowych sytuacji. Bywają ambitni i marzy im się dokonanie wielkich rzeczy, na miarę ich potencjalnych możliwości. Brak im jednak zdecydowania. Nie lubią korzystać z rad innych. Czasem wybierają samotność, przynajmniej wewnętrzne izolowanie się od ludzi. Często też nachodzą ich posępne, destrukcyjne myśli. Na co dzień jednak bywają życzliwi i taktowni.

11 września
Są pewni siebie. To umysłowość twórcza, chcą i potrafią usprawniać wiele mechanizmów działania. Bywają na ogół przedsiębiorczy i zapobiegliwi. Nie działają pochopnie, lecz według przyjętych metod. Są w tym wytrwali i potrafią osiągać znaczące sukcesy. Bardzo sobie cenią niezależność i nieskrępowaną możliwość realizacji przedsięwzięć. W związku z tym, występuje u nich niemal całkowity brak karności i podporządkowania się dyscyplinie, np. wojskowej. W kontaktach międzyludzkich bywają szorstcy i złośliwi.

12 września
Trudno jest oceniać ich jednoznacznie. Przejawiają wybitne zdolności naukowe, szczególnie do nauk ścisłych. Do swoich obowiązków podchodzą niezwykle poważnie. Mają silnie rozwinięte poczucie własnej wartości. Są niezwykle odważni w działaniu, co być może wynika z przekonania, że to co czynią jest słuszne i celowe. Z natury są wrażliwi, ale w towarzystwie bywają gruboskórni, pyszni i zarozumiali. Lubią interesować się czyimiś sprawami, a nawet intrygować.

13 września
Mogliby wiele w życiu osiągnąć. Mają bowiem wrodzoną umiejętność praktycznego działania. Są niezwykle pomysłowi i potrafią przewidzieć trafnie wiele spraw. pomaga im to zająć w odpowiednim czasie właściwe stanowisko. Cechuje ich zrównoważenie i spokój wewnętrzny. Im najmniej chyba grozi zawał serca, a nawet choroby układu nerwowego. Bardziej sobie cenią wygodnictwo niż ambicje życiowe. Są też zbyt ulegli aby twardo dążyć do realizacji celów.

14 września
To potencjalni uczeni. Mają bowiem wybitne zdolności naukowe, a także umiejętności analizy i syntezy. Są opanowani i wewnętrznie niezwykle spokojni. Nie brak im cierpliwości ani dociekliwości. W uczuciach są czuli i troskliwi zarówno o współpracowników, rodzinę, jak i o obiekt swych westchnień. Cieszą się dużym powodzeniem u płci odmiennej, a i sami są wrażliwi na jej urok. Bywają zbyt łasi na pochlebstwa i przejawiają nieraz skłonności do efekciarstwa.

15 września
Cechuje ich duży entuzjazm życiowy i wyobraźnia. Mają bardzo bogate życie wewnętrzne. Są niezwykle obowiązkowi i odważni. Z natury bywają dobrotliwi i chcieliby innym odpłacać samą tylko dobrocią. Są uczuciowi i wrażliwi, często żyją marzeniem. No cóż, życie jest znacznie brutalniejsze i nie można ulegać zbytnio złudzeniom.
 

Bydgoszcz miasto w Polsce, położone nad rzeką Brdą jest jednym z największych miast w Polsce (8. według liczby ludności, 361 222 mieszkańców; 10. według powierzchni, 174,57 km˛)Bydgoszcz to stolica województwa kujawsko-pomorskiego, położona na styku Wielkopolski, Kujaw i Pomorza. Miasto leży w sąsiedztwie potężnych Borów Tucholskich od północy i Puszczy Bydgoskiej od południa, w malowniczej dolinie Brdy i Wisły. Lokacja miasta w pobliżu wodnego szlaku komunikacyjnego wpłynęła na szybki rozwój handlu i rzemiosła.

Stary Rynek nocą

Prawa miejskie gród otrzymał w roku 1346 od Kazimierza Wielkiego i szybko stał się ważnym ośrodkiem handlowym regionu. Pozycja ta umocniła się po budowie Kanału Bydgoskiego, łączącego Wisłę i Odrę.

Podczas II wojny światowej zabudowa miasta nie ucierpiała zbytnio, także dzisiaj Bydgoszcz może poszczycić się pięknym, średniowiecznym centrum z rynkami: Starym, Rybim, Zbożowym i Wełnianym. Ponadto Starówka bydgoska kryje piękną zabudowę eklektyczną, szczególnie na ulicy Gdańskiej oraz okazałe świątynie. Koniecznie trzeba też przejść Bulwarami nad Notecią, aby zobaczyć malowniczą Bydgoską Wenecję oraz zajrzeć na urokliwą Wyspę Młyńską.

Bulwary nad Brdą

Dalej...
 

Dzisiaj publikujemy trzydziesty drugi artykuł z serii wspomnień kombatanckich spisanych przez Kazimierza Patalasa w książce zatytułowanej Przez boje, przez znoje, przez trud-kombatanckie losy
 

Władysław Olejniczak WSPOMNIENIA Spisane w październiku 1986 i maju 1989 roku

Urodziłem się w 1917-tym roku w powiecie kościańskim, w okolicach Czempina, w województwie poznańskim. Służbę wojskową rozpocząłem wcześnie, bo mając 18 lat, zgłosiłem się jako ochotnik do 68-go pułku piechoty, II-giego batalionu wyszkolenia Korpusu Ochrony Pogranicza (KOP). Wysłano mnie na 5-
cio miesięczną szkołę podoficerską. Po skończeniu tej szkoły w stopniu kaprala otrzymałem przydział do Jarocina do szkolenia rekrutów. Wkrótce wysłano mnie do podoficerskiej szkoły zawodowej do Pleszewa, do 70-tego pułku piechoty na 5-cio miesięczny kurs. Po jego skończeniu otrzymałem awans na podoficera zawodowego, nadterminowego.

W 1938 -ym roku czuło się, że wojna wisi w powietrzu. Wiosną 1939-go przydzielono mnie do specjalnego batalionu. Wysłano nas w Karpaty, do Delatyna pow. Nadwórna. Dyscyplina została zaostrzona. Np.. nie wolno było wychodzić pojedynczo do miasta. W maju odkomenderowano nas do Nowego Miasta nad Wartą i na prawym brzegu rzeki budowaliśmy umocnienia polowe. 1-go sierpnia wróciliśmy do garnizonu, do Jarocina. Dostałem przydział do kompanii ciężkich karabinów maszynowych. 22-go sierpnia dowódca garnizonu
zapowiedział tajną mobilizację. Przekazano nam specjalne książeczki
czynności z dokładnymi instrukcjami. Przydzielono mnie do taborów składających się z 9-ciu wozów. Wieczorem kompania była skompletowana. Wydano ostrą amunicję. Ruszyliśmy do Nowego Miasta, gdzie poprzednio budowałem schrony. Rozpoczęła się wojna. Zaczęliśmy się wycofywać po linii Pyzdry, Zagórów, Konin, Koło. To ostatnie było już zbombardowane w pierwszych dniach wojny. Przeszliśmy jeszcze przez zbombardowany most w kierunku Iłowa. Błyskawicznie atakujące niemieckie oddziały wyprzedziły nas i
otoczyły. 17-go września otrzymałem pierwszy chrzest bojowy. Byliśmy pod ogniem przez 5 godzin i straciliśmy 5 wozów taborowych. 18-go września w nocy przeszliśmy brodem rzek“ Bzur“ w kierunku Puszczy Kampinoskiej. Aby się tam dostać musieliśmy się przedrzeć przez linię niemiecką. Okopaliśmy się na skraju Puszczy. Pobudowaliśmy schrony. Utrzymaliśmy się na tej linii przez 1 dzień. Parlamentariusze niemieccy zażądali naszego wycofania, jednak nasz
dowódca postanowił bronić linii. Przez 3 godziny artyleria niemiecka ostrzeliwała nas systematycznie, ale byliśmy dobrze okopani i nie ponieśliśmy wielkich strat. Po artyleryjskim przygotowaniu ruszyły czołgi i piechota niemiecka. Bezpośrednim ogniem z działka ppanc. zniszczyliśmy dwa czołgi niemieckie. W nocy przyszedł rozkaz wycofania, a 23 września dostałem się do niewoli w grupie 18-tu żołnierzy. Zarządzenie dowództwa polecało, aby iść do niewoli w
średniej wielkości grupach. Odebrali nam broń i odprowadzili na tyły. Dali nam porcję ryżu. Traktowano nas zgodnie z konwencją. Zawieźli nas do Sochaczewa, gdzie było większe zgrupowanie i dalej, na duży stadion do Żyrardowa. Dostaliśmy po dwa bochenki chleba, załadowali do wagonów towarowych i przez dwa dni wieźli do Ostrowa Wielkopolskiego. Tam wysortowali ludzi z Pomorza i Śląska, resztę powieźli do Krotoszyna i stamtąd już do Niemiec pod holenderska
granicę. Dostałem się do "Stalag"u 6C. Jedna kompania przypadała na 1 barak. Przeprowadzano dezynfekcję. Wyżywienie było raczej słabe. Sporządzono ewidencje według zawodów i zależnie od tego wysyłano do pracy. Zgłosiłem się do pracy do gospodarza. Przekazano mnie do tzw.. "Kommando", na które składało się 60 jeńców. W niedzielę nakazali ćwiczenia, musztrę i śpiew do marszu. Śpiewaliśmy oczywiście polskie piosenki wojskowe. Codziennie rozprowadzali nas do poszczególnych gospodarstw, rozrzuconych po 6 -ciu wioskach.

Warunki pracy na gospodarstwie były znośne i dobrze nas karmili. Miałem wtedy 22 lata. Po zakończeniu kampanii francuskiej przysłano na nasze miejsce jeńców francuskich, a nas przesunięto na inne gospodarstwa. Na tym gospodarstwie poznałem młodą, 15-to letnią dziewczynę ze Śląska, która później została moją żoną.

Dalej...

Dzisiaj rozpoczynamy publikować książkę prof. Marii Anny Jarochowskiej.  zatytułowaną "Poza gniazdem. Wizerunki emigrantki polskiej w Kanadzie w XX wieku". Książkę można nabyć  w biurze "CZASU".

PRZEDMOWA

"Wizerunki..." są pisane z punktu widzenia imigrantki, dwukulturowej, dobrze zasymilowanej, która uważa Kanadę za swój dom i kraj, ale nadal pozostaje związana uczuciowo z Polską, jej historią i kulturą. Ma więc dwie ojczyzny i podobnie jak ogromna większość innych emigrantów musiała pogodzić ze sobą sprzeczności wynikające z tego faktu.

Opracowanie ma charakter szkicu, opartego na różnych źródłach. Pierwszym z nich są wypowiedzi własne Polek i rzadziej Polaków, którzy w różnych czasach przybywali do Kanady, aby tu stworzyć sobie i rodzinie nowe życie. Siłą rzeczy wypowiedzi te - cytaty, pochodzą z biografii, life-writings i dlatego są wyrwane ze swoich kontekstów, stąd potrzeba im tła odpowiadającego najogólniejszym warunkom czasu i miejsca dramatów rozgrywających się na naszych oczach. Drugim źródłem są notatki i obserwacje zebrane przez autorkę podczas jej pobytu w Kanadzie. Trzecim jest anonimowa mini-ankieta z lat 1998/99 oraz rozmaite publikacje polonijne powstałe z okazji rocznic i ich obchodów oraz inne informatory o życiu poszczególnych grup związanych organizacyjnie, a ostatnim publikacje omawiające politykę imigracyjną oraz różne aspekty imigracji do Kanady.

W części pierwszej, w miarę rozwijania się narracji, uwaga przesuwa się ze spraw dotyczących czysto fizycznego przeżycia w Nowym Kraju, w którym dosłownie trzeba było wszystko zaczynać od zera, ku sprawom związanym ze stanami uczuciowymi imigrantów próbujących znaleźć w Kanadzie swoje miejsce do życia, a jednocześnie godzić ze sobą dwie różne kultury. W części drugiej opracowania wśród detali życia imigranckiego wypływają problemy związane z przewartościowywaniem przywiezionych norm oraz uczucia i sposoby wypełniania obowiązków wobec przynależności do dwu różnych kulturowo narodowości.

Przez tekst przesuwają się postacie Polek własnymi słowami opowiadających o swoich problemach życia w Kanadzie. Najpierw były to żony i córki pierwszych osadników w Preriach, albo służące na farmach lub po miastach. Następnie żony generalicji i dyplomatów- uciekinierki z czasów II wojny światowej. Po nich przybyły do Kanady żony i córki zdemilitaryzowanych na Zachodzie żołnierzy, żołnierki i DiPiski często samotne, które wybrały emigrację zamiast wrócić do Polski, później dołączają emigrantki z Polski Ludowej, a wreszcie pod koniec stulecia, w czasach rozpadania się komunizmu w Polsce oraz niepokojów związanych ze zmianą ustroju i z powstaniem niepodległej III Rzeczpospolitej, opowiadają o swojej emigracji młode kobiety, dla których życie w Polsce straciło swój sens, albo, których emigracja miała charakter polityczny.

Asymilacja tych wszystkich kobiet do kultury kanadyjskiej za każdym razem przebiegała inaczej, inne były ich priorytety i inne reakcje na różnice pomiędzy kulturami polską i kanadyjską. W poszukiwaniu równowagi pomiędzy obu kulturami pomocna stała się praca społeczna, z jednej strony wspierająca rodaków na obczyźnie a z drugiej pamiętająca o społeczeństwie w Starym Kraju.

Emocjonalne i podświadome przywiązanie do kultury Starego Kraju działało często jako hamulec na drodze do przyswajania sobie elementów nowej kultury, jednocześnie życie wymagało przyswojenia sobie elementów właśnie tej nowej. W rezultacie powstawała swoista mieszanka. Pod wpływem nacisków dnia codziennego, pracy zarobkowej, kontaktów z sąsiadami, urzędami, własnymi dziećmi, które łatwiej przyswajały sobie rzeczywistość Nowego Kraju, Polki automatycznie, a czasami świadomie przystosowywały się do otaczającego je społeczeństwa. Bywała to jednak asymilacja "nieciągła", pełna dziur, przez które przeświecały fragmenty kultury dnia codziennego wyniesione z dzieciństwa spędzonego w Starym Kraju. Skale wartości, normy społeczne, określające stosunki wewnątrz rodziny, formy przyjaźni, stosunek do religii i do hierarchii kościelnej, zasada kategoryczności w osądzaniu bliźnich, pojęcia zasady przyzwoitości, szacunku dla prywatnej własności i tym podobne pojęcia, nagle w otoczeniu nowej kultury nabierały innej barwy. W nowym świetle jawiły się czasami staromodne, lecz trudne do odrzucenia odruchy, święte zasady, albo twarde kategorie osądu, na którym budowany był, a może jeszcze jest nowy prywatny świat imigrancki. Stąd częste wśród imigrantów dylematy wewnętrzne, miotania się w nieprzystających do siebie sieciach kulturowych, próby zrozumienia własnych spontanicznych reakcji, zawsze wysiłek emocjonalny, którego nie znają ci, co żyją w swojej kulturze od zawsze. A wszystko to najczęściej okraszone wiernym towarzyszem emigracji: swoistą imigrancką samotnością

Te wewnętrzne burze, to jak określił Benedykt Heydenkorn, sam emigrant z czasów wojny, jest to "uczenie się Kanady", uczenie, z którego większość wyszła zwycięsko, ale niektórzy nie mogli się pozbierać. Stąd subiektywność reakcji poszczególnych imigrantek na nowe otoczenie jest zawsze bardzo różna. Ich skargi lub opinie czasami wydają się błahe, a nawet śmieszne, kiedy indziej są przejmujące w swej bezsilności albo choć rzadziej wręcz odrażające w swym egoiźmie. Bo wśród tej masy kobiet, które wypełniały podania o przyjęcie do Kanady na stałe są żony i matki, których celem życia jest dom i wychowanie dzieci, wielkie patriotki i społecznice, są służące szukające w Kanadzie mężów, oddane nauce profesorki szkolne i uniwersyteckie, kobiety kariery zawodowej, ale są także kobiety niedbałe, wyrachowane i wykorzystujące swoich najbliższych, lub zgoła wrogie swoim współrodakom i współrodaczkom, lub nawet społeczeństwu kanadyjskiemu. Są kobiety szczęśliwe dobrze układające sobie nowe życie i głęboko sfrustrowane, gorzkie, ponieważ wyrwane z dawnego rodzinnego środowiska. Emigracja, jak probież, w każdym oddzielnym wypadku zrzucała z nich ochrony konwenansów i odsłaniała prawdziwego człowieka, który krył się pod nimi.

Dalej...