Na stronie naszego Biuletynu możesz złożyć życzenia swoim bliskim , znajomym, przyjaciołom... z różnych okazji: urodziny, ślub, narodziny dziecka, jubileuszu, świąt... Do życzeń możesz dodać zdjęcie, ale nie jest to konieczne (zdjęcie dodaj pod warunkiem, że jesteś jego autorem i zgadzasz się na umieszczenie go na naszej stronie) .

Życzenia prosimy przesyłać na adres: jolamalek@onet.eu

Kto składa życzenia np. Jan Kowalski

Z jakiej okazji składasz życzenia np. Z okazji 18 urodzin

 Treść życzeń

Twoje życzenia zostaną opublikowane w serwisie dopiero po akceptacji zespołu redakcyjnego w kolejnym numerze Biuletynu. 

Za kilka dni Bogdan Fiedur będzie przyjęty do elitarnego kluby
"ŻYCIE ZACZYNA SIĘ PO PIĘĆDZIESIĄTCE"

Z okazji przeżycia pierwszej Połowy  Wieku serdeczne życzenia przesyłają żona Alicja oraz córki Antosia i Ewelinka.

Żyj tak aby każdy kolejny dzień był wyjątkowy.

Wypełniaj każdą chwilę tak aby potem wspominać ja z radością.

Czerp energię ze słońca, padającego deszczu i ludzkiego uśmiechu.

Żyj najpiękniej jak umiesz.
 
Po swojemu.

Niech Twoje życie toczy się tak jak tego pragniesz.

My będziemy jak dotąd towarzyszyć Ci, wspierać i cieszyć się razem z Tobą.

Z okazji urodzin

prezesowi AdlandPro, właścicielowi portalu polishwinnipeg.com
i linkpolonia.com
Bogdanowi Fiedurowi

życzenia satysfakcji z pracy zawodowej
oraz realizacji wszelkich planów
składają pracownicy.

Pani Helena Nikodem zawodu psychologa uczyła się w Warszawie a po przyjeździe do Kanady  na Uniwersytecie Winnipeg zdobyła wszystkie wymagane w tym kraju licencje by pracować w wyuczonym zawodzie a jednocześnie dbała o zachowanie swojej tożsamości narodowej, promując polską kulturę w Winnipegu.
 

Czy łatwa była Pani decyzja o emigracji i czym zawodowo zajmowała się Pani w Polsce?
Decyzja o wyjeździe z Polski nie była łatwa gdyż zostawiałam za sobą rodzinę, przyjaciół i pracę w zawodzie psychologa. W Polsce po ukończeniu psychologii na Akademii Teologii Katolickiej w Warszawie (obecnie Uniwersytet Kard. Stefana Wyszyńskiego) pracowałam w Szpitalu Psychiatrycznym w Lublińcu a następnie w Poradni Zdrowia Psychicznego w Częstochowie. Z Polski wyjechałam na 6 tygodni przed tak zwanym "stanem wojennym". Jesienią 1981 roku, na ulicach zaczęło się pojawiać dużo wojska i wojnę czuło się w powietrzu. Byłam w siódmym miesiącu ciąży i chciałam dziecko urodzić w pokojowych warunkach a następnie wrócić do Polski jak się sytuacja unormuje. Jako studentka wyjeżdżałam na Zachód i widziałam różnicę w systemach politycznych Europy. Oboje z mężem zdawaliśmy sobie sprawę z tego co komunistyczny system "potrafi", gdyż urodziliśmy się w okresie stalinizmu i przypuszczaliśmy, że Sowieci nie dopuszczą do utraty Polski ze swojej orbity. Pamiętaliśmy agresywny najazd na Węgry w 1956 r. i na Czechosłowację w 1968 r. Tak zwany "stan wojenny" potwierdził nasze domysły. Ostatnim przykładem agresywnej polityki Rosji jest napad na Gruzję latem 2008 r. Dzisiaj jestem zadowolona z naszej decyzji życiowej jak również z tego, że Polska powoli posuwa się w stronę demokracji.

Czy w Kanadzie pracuje Pani w zawodzie wyuczonym w Polsce?

Od 1987 do 1997 roku pracowałam w zawodzie klinicznego konsultanta w ośrodku leczniczym dla młodzieży. Po uzyskaniu Magistra Terapii Rodzinnej na Uniwersytecie Winnipeg w 1998 roku (Wydział Teologii), otworzyłam prywatną praktykę i prowadzę psychoterapię indywidualną i rodzinną www.mts.net/~therapy . Moje biuro mieści się w "Rice Building" przy 810-491 Portage Ave, tel: 663-1228, 943-3741 oraz w Family Centre w Portage Place, 401-393 Portage Ave.
Polacy są mile widziani w mojej praktyce zawodowej gdyż wiem jak wielkie znaczenie ma komunikowanie się w ojczystym języku podczas trudnej sytuacji życiowej.

Kiedy jak zaczęła się Pani działalność w środowisku polonijnym?

W październiku 1982 r. przyjechałam do Winnipegu z mężem, z sześcioletnim synem i 10-cio miesięczną córką. Rząd Kanady był naszym sponsorem a wybraliśmy Winnipeg ponieważ mąż ma tutaj rodzinę. Wkrótce po przyjeździe przeczytałam ogłoszenie o zebraniu Towarzystwa Przyjaciół Polskiej Kultury i Sztuki ,,Zachęta" i postanowiłam na nie pójść. Od tego czasu jestem członkiem tej organizacji. Federacja Polek ,,Ogniwo" nr 7 przyczyniła się do uformowania ,,Zachęty" w listopadzie 1981 r. Pierwszym prezesem był Ks. Prałat Z. Baczkowski.

Jakie są cele, zadania Towarzystwa Przyjaciół Polskiej Kultury i Sztuki ,,Zachęta"  jaką funkcję Pani pełni w Towarzystwie?

Celem ,,Zachęty" jest podtrzymywanie i propagowanie kultury polskiej w środowisku polonijnym i kanadyjskim: prowadzenie warsztatów i gromadzenie literatury na temat polskiej kultury i sztuki, pomoc istniejącym polsko-kanadyjskim organizacjom w urządzaniu wystaw o polskiej kulturze, gromadzenie eksponatów do użycia na wystawy, opracowywanie instrukcji do tradycyjnych, folklorystycznych wyrobów, pomoc nowoprzybyłym w kontynuowaniu zawodów z dziedziny sztuki.
Przez lata współpracowaliśmy z Manitoba Museum Man & Nature, prowadziliśmy warsztaty w szkołach publicznych, organizowaliśmy wystawy w Convention Center, co roku przygotowujemy wystawę na folkloramę w pawilonie ,,Warszawa" itd.
Wiele osób przewinęło się przez ,,Zachętę" a obecni członkowie są zasłużonymi i znanymi postaciami w polonijnym środowisku: Alina Chmielowicz, Janina Lorenc, Janina Rekrut, Maria Wadowska, Wanda Sławik, Jolanta Sokalska, Ewa Wadowska, Wioletta Los. Nasze rodziny i przyjaciele często biorą czynny udział w działalności ,,Zachęty" i grupa się powiększa w czasie przygotowywania wystaw.

Folkorama 2008-od lewej: studentka z Polski na wizycie w Kanadzie Magdalena Zasuń, członkini ,,Zachęty" Janina Rekrut i Pani Helena Nikodem

Jak zrodził się pomysł organizowania wieczorków poetycko-muzycznych przez ,,Zachęte"?

Organizacje polonijne są wielką wartością dla nowoprzybyłych Polaków. Uczucie alienacji, osamotnienia, szczególnie w początkowym okresie na emigracji daje się we znaki każdemu nowoprzybyłemu. Czasem okres ten się przedłuża i pojawiają się objawy depresji. Uczestniczenie nowoprzybyłych w spotkaniach polonijnych, umożliwia komunikowanie się w ojczystym języku, pomaga w wymianie doświadczeń, znalezieniu życzliwych przyjaciół, ułatwia uzyskanie pomocy w trudnych sytuacjach życiowych co prowadzi do poprawy samopoczucia, identyfikacji ze swoim pochodzeniem a to niekiedy pomaga w uniknięciu objawów depresji. Niektórzy ludzie realizują się i wyrażają swoje uczucia poprzez twórczość artystyczną: poezję, muzykę, malarstwo itd.
Pierwszy wieczór poetycko-muzyczny postanowiłam zorganizować w ramach ,,Zachęty" w 1999 roku po przeczytaniu poezji Bolesława Łuckiego na jego stronie internetowej. Znałam kilka innych osób w środowisku polonijnym, które pisały poezję i tak się zaczęło.
Zaprosiłam Panią Magdę Jurak-Blackmore do współpracy aby dobierała prace poetów, układała je w całość i prowadziła spotkania. W tym czasie była ona redaktorem gazety ,,Czas" a obecnie pracuje na Uniwersytecie Manitoba jako wykładowca języka polskiego. Próby poetów odbywały się w prywatnych domach. Pierwszy wieczór poetycko muzyczny odbył się w 2000 roku w księgarni McNally Robinson. Następne miały miejsce w księgarni Chapters i w sali górnej SPK. Ostatnie wieczorki odbyły się w Towarzystwie Muzealnym ,,Ogniwo" przy 1417 Main Street.

Pani Helena Nikodem podczas wprowadzenia do wieczorku poetycko-muzycznego w Muzeum Polskim Ogniwo

Poeci w SPK

Wieczór poezji 2004r.

2006 rok wieczór poezji w Polskim Muzeum Ogniwo
 

Co w najbliższym czasie  Towarzystwo Przyjaciół Polskiej Kultury i Sztuki ,,Zachęta"  zaproponuje Polonii w Winnipegu?

Obecnie jesteśmy w trakcie przygotowania następnego wieczorku poetycko-muzycznego, który również będzie miał miejsce w Muzeum Polskim przy 1417 Main Street, w dniu 6 lutego 2009 r. o godzinie 18:30.
Już dziś zapraszam wszystkich chętnych, którzy piszą poezję, prozę lub piszą i wykonują utwory muzyczne do współudziału. Chcemy zachęcić uzdolnionych artystycznie Polaków do współpracy w tworzeniu kultury polskiej w Manitobie. Utwory swoje proszę wysyłać na adres internetowy Magdaleny Jurak-Blackmore magda_jim@hotmail.com , która je wkomponuje w całość programu.

Proszę opowiedzieć naszym czytelnikom o swoim zainteresowaniu malarstwem.

Lubiłam rysować w dzieciństwie a zaczęłam malować w oleju po urodzeniu syna w 1975 roku.
Po przyjeździe do Winnipegu miałam kilka grupowych wystaw. Chętnie maluję obraz Matki Boskiej Częstochowskiej gdyż zapatrzyłam się w ten obraz na Jasnej Górze. Pochodzę z Częstochowy. W kościele pod wezwaniem Immaculate Conception Catholic Church w Sexsmith (Alberta) znajduje się obraz Matki Boskiej Częstochowskiej namalowany przeze mnie a zafundowany dla tamtejszej Polonii przez Kongres Polonii Kanadyjskiej w Albercie. Kilka lat temu namalowałam obraz Jezusa Miłosiernego na zamówienie Sodalicji Różańcowej w kościele Św. Ducha. Obraz ten jest wystawiany w Kościele w pierwszą niedzielę po Wielkanocy, w Święto Miłosierdzia Bożego. Malowanie w oleju jest moim hobby.

Obraz namalowany przez Panią Helenę Nikodem

Polskie Muzeum Ogniwo 6 lutego 2009 r. godzina 18:30- dziś wydaje się, że to bardzo odległa data, czas jednak biegnie szybko wiec mogę powiedzieć do zobaczenia na wieczorze poetyckim, którego organizatorem jest Towarzystwo Przyjaciół Polskiej Kultury i Sztuki ,,Zachęta" i udzielająca wywiadu pani Helena Nikodem, której bardzo dziękuje za rozmowę.

Jolanta Małek Polishwinnipeg.com

Zdjęcia N. Milejszo

Andrzejki są wspaniałą okazją do dobrej zabawy przed czasem Adwentu- kiedy oczekuje się na przyjście Jezusa i już nie urządza zabaw tanecznych.

W Polskim Towarzystwie Gimnastycznym Sokół St. Boniface zabawy Andrzejkowe to już wieloletnia tradycja. W sobotę 29 listopada organizatorzy Andrzejkowej zabawy  zapewnili doskonałe polskie jedzenie, dobrą muzykę i niespodzianki.

DJ Janusz Kiełbusiewicz

Atmosfera była wyjątkowa, ale wiem już, że właściwie to nic szczególnego, bo członkowie PTG Sokół St. Boniface ze swoimi przyjaciółmi i znajomymi bawią się w takiej atmosferze zawsze. Zgromadzonym na sali Andrzejom składano życzenia, śpiewano 100- lat i obdarowano szampanem. W zabawie uczestniczył Pan Borowik, który wiele lat w Sokole St. Boniface dbał o o budynek, a także w czasie zabaw o bar, dlatego też za swe zasługi i po wielu latach członkostwa  w Towarzystwie otrzymał odznakę srebrnego Sokoła.

Na zabawie Andrzejkowej w Sokole St. Boniface odbyła się też loteria. Nagrodą w loterii była duża butelka alkoholu i nie o wygraną chodziło czy też ilość lub gatunek  tego alkoholu a o dobrą zabawę. Bilety można było zakupić lub wygrać w konkursie. Zadanie konkursowe to wykonanie pełnego szpagatu i znały się osoby, które chciały sprawdzić swoja kondycję, gibkość więc próbowały wykonać szpagat na parkiecie. Udało się! Szpagat z niezwykłym wdziękiem wykonała Pani Bożena Serek, która otrzymała bilety loteryjne długości wykonanego szpagatu.

Szpagat w wykonaniu Pani Bożeny- szczęśliwej Babci 3 wnucząt

Po tak udanej zabawie  można już zacząć myśleć o balu Sylwestrowym, na który Sokół St. Boniface serdecznie wszystkich zaprasza.

PTG Sokół St. Boniface serdecznie zaprasza Polonię na zabawę sylwestrową, która odbędzie się w dniu 31 grudnia w siedzibie  Towarzystwa przy 523 doucet St.
Koktajle od godziny 18:30, gorąca kolacja o godzinie 19:30. Przed płonącą gorąca kolacja i zakąski.

Zapraszamy wszystkich na szampańska zabawę do 3 nad ranem przy gorącej  muzyce Andrzeja Maciuszonka!!!

Bilety w cenie $50.00 od osoby do nabycia u członków organizacji.

Po więcej informacji i rezerwację stołów prosimy dzwonić do Eli pod
numer 694-1745.

Więcej zdjęć...

W czasach, kiedy nieustannie napływają informacje o wyjątkowym kryzysie w światowej gospodarce, ekonomii, finansach wiedza na ten temat jest bardzo przydatna. Federacja Polek w Winnipegu wychodząc naprzeciw nurtujących obecnie wszystkich spraw zorganizowała prelekcje dotycząca finansów.
Prelekcję rozpoczęła Przewodnicząca Federacji Polek Pani Agata Kawalec witając przybyłych na spotkanie i przedstawiając tematykę spotkania słowami „dziś dowiemy się jak zrobić by wystarczyło nam naszych oszczędności do końca życia, jak i gdzie je ulokować, jakie są rodzaje inwestycji i które są korzystne a które nie. Napewno otrzymamy odpowiedzi na te i inne pytania słuchając prelekcji Pani Ilony Szylkin, która na tym spotkaniu podzieli się z Państwem swoją wiedza i doświadczeniem, bowiem jest w sprawach finansowych specjalista.

Pani Ilona Szylkin

Pani Iwona Szylkin przygotowała interesującą prelekcję w której miedzy innymi przypomniała o trzech rodzajach oszczędzania, inwestowania :
Savings Accounts, GIC`s,
Real Estate,
Stock Market
a także poruszyła temat związany z ryzykiem towarzyszącym wszystkim rodzajom oszczędzania czy inwestowania.

Pani Iwona podkreśliła, iż ważne jest by w każdym momencie życia nie kierując się emocjami związanymi z małą stabilnością na rynku finansowym dobrze lokować swoje oszczędności niezależnie od ich wielkości. Zwróciła wszystkim uwagę, iż najlepszym czasem na inwestowanie pieniędzy wbrew ogólnemu myśleniu jest czas, kiedy rynek finansowy nie jest w fazie rozkwitu a raczej właśnie, kiedy przeżywa kryzys. Porównała ta sytuacje z zakupami, jakich dokonujemy każdego dnia. Najlepszych zakupów dokonujemy przecież wtedy, kiedy interesujący nas towar ma niską cenę a nie wtedy, kiedy jego wartość jest wyceniona wysoko. Kiedy zdecydujemy się dokonać zakupu w momencie kiedy cena towaru jest wysoka to zarobić już się nie da gdyż potem następuje tendencja spadkowa i cena towaru jest coraz niższa. Czyli kupujemy towar za duże pieniądze a po jakimś czasie okazuje się, że jego wartość jest znacznie niższa niż w momencie zakupu. Kiedy kupimy towar za stosunkowo niską cenę to okazuje się, że przychodzi taki czas, że jego wartość rośnie co oczywiście oznacza nasz zysk a nie stratę.

 Wniosek nasunął się taki, że w obecnej dobie kryzysu na światowym rynku finansowym jest wyjątkowo dobry moment na podjecie decyzji o zainwestowaniu swoich oszczędności. Pani Iwona radziła, że przed podjęciem decyzji finansowych warto na ten temat samemu zdobyć jak najwięcej informacji lub skorzystać z porad specjalistów a dla pewności słuszności sugerowanego przez specjalistę posunięcia upewniać się zasięgając porad jednocześnie kilku specjalistów.
Spotkanie zakończyło się odpowiedziami Pani Szylkin na indywidualne pytania zainteresowanych.

Zebrani na prelekcji zyskali wiedzę, która jest niezbędna w naszym codziennym życiu i podkreślić należy też fakt, że upływało w milej atmosferze przy domowych wypiekach przygotowanych przez Panie z Federacji Polek.

Pani Ilona Szylki i niektore z osób uczestniczące w prelekcji

USTAWA z dnia 8 lipca 2005 r.

 o realizacji prawa do rekompensaty z tytułu pozostawienia nieruchomości poza obecnymi granicami Rzeczypospolitej Polskiej

·        Termin składania wniosków mija 31 grudnia 2008 r.  

·        Uprawnieni do ich składania są właściciele nieruchomości pozostawionych poza obecnymi granicami Polski, którzy:

a)        byli w dniu 1 września 1939  r. obywatelami polskimi, zamieszkiwali w tym dniu na   terytorium Rzeczypospolitej Polskiej oraz opuścili je w związku z wojną / w wyniku wypędzenia i

b)        posiadają obywatelstwo polskie.

        (art. 2)

·        Jeżeli przesiedlony właściciel nieruchomości nie żyje, prawo to przysługuje jego spadkobiercom (wszystkim bądź wskazanym przez pozostałych), pod warunkiem, że posiadają oni obywatelstwo polskie.

·        Prawo do rekompensaty może zostać zrealizowane w jednej z dwóch form:

a)      poprzez zaliczenie wartości nieruchomości pozostawionej poza granicami na poczet ceny sprzedaży prawa własności lub użytkowania wieczystego nieruchomości Skarbu Państwa lub

b)       poprzez świadczenie pieniężne.

·          Zaliczenie jak i świadczenie pieniężne równe są 20% wartości pozostawionych nieruchomości. 

·          Wniosek o potwierdzenie prawa do rekompensaty należy złożyć u  właściwego (ze względu na miejsce zamieszkania wnioskodawcy) wojewody. W przypadku gdy wnioskującym jest spadkobierca, o właściwości wojewody decyduje ostatnie miejsce zamieszkania osoby będącej właścicielem nieruchomości.

·          Do wniosku należy dołączyć dowody świadczące o tym, że jest się osobą spełniającą kryteria z art. 2., a w razie braku takich dowodów - oświadczenia dwóch świadków (złożone przed notariuszem / organem prowadzącym postępowanie / w placówce konsularnej), którzy zamieszkiwali w miejscowości, w której znajduje się pozostawiona nieruchomość (lub w sąsiedniej) i którzy nie są osobami bliskimi właścicieli lub spadkobierców.

·          Jeżeli wniosek nie spełnia ustawowych wymogów, wnioskodawca zostaje wezwany przez wojewodę do ich uzupełnienia w terminie 6 miesięcy.

·          Po wszczęciu postępowania wojewoda dokonuje oceny dowodów.

·          W razie negatywnej oceny wojewoda wydaje decyzję o odmowie potwierdzenia prawa do rekompensaty.

·          Od tej decyzji przysługuje odwołanie do ministra właściwego ds. Skarbu Państwa.

·          Pozytywna ocena następuje w drodze postanowienia, w którym wojewoda wzywa wnioskodawcę do wskazania wybranej przez siebie formy rekompensaty oraz do załączenia do wniosku opinii o wartości nieruchomości.

·          Decyzja wojewody potwierdzająca prawo do rekompensaty winna wskazywać osobę / osoby, którym rzeczone prawo przysługuje oraz zwaloryzowaną na dzień wydania decyzji wartość nieruchomości, wysokość rekompensaty oraz formę jej realizacji.

Opracowano w BPOL
Zespół ds. organizacyjnych
(K.Postek)

Więcej informacji...

Wszystkie  opisane sytuacje są autentyczne. Zmieniono jedynie nazwy, nazwiska  osób występujących w opowiadaniu.
 

Kierownik Anastazy podjął decyzje. Decyzja ta miała odmienić całkowicie jego dotychczasowe życie. Postanowił zostać prawdziwym mężczyzna!.  Stało się to po tym, jak otrzymał w prezencie od swojej żony nową sztuczną szczękę. ”Teraz zacznę gryźć”- postanowił. W dawnej jego Ojczyźnie, by zostać myśliwym , trzeba było należeć do koła łowieckiego, ze dwa lata chodzić w nagonce… męczyć się z dubeltówką i mieć pieniądze, bowiem mordowanie zwierzyny było drogim zajęciem . W kraju obecnego pobytu, Anastazy nie musiał się o to martwić. Wystarczyło udać się do odpowiedniego sklepu i ze szczerością w oczach i  niewinną miną  nakłamać,  że  owszem, poluje się od kołyski, a mordowanie wszelakiego ptactwa i zwierząt kopytnych wyssało się z mlekiem matki. Udał się zatem Anastazy do sklepu zwanego “Kanadyjska  Opona” i nabył odpowiednie zaświadczenie upoważniające do zabijania. Następnie zadzwonił do Wielkiego Łowczego. Był to stary znajomy Anastazego, który uwielbiał jeździć na polowania. Zwierzyna też uwielbiała Wielkiego Łowczego, bowiem ten, nigdy nie mógł w nic trafić.. Działo się to za sprawą dziwnej przypadłości organizmu, bowiem im bardziej Wielki Łowczy był trzeźwy, tym bardziej trzęsły mu się ręce. No a przecież na polowaniu trzeba być trzeźwym. Przynajmniej w pierwszej jego fazie... Toteż Wielki Łowczy miął pewne pozytywne wyniki w łapaniu ryb jako że robaka łatwiej jest nadziać na haczyk, natomiast jeśli chodzi o broń palną– zwierzęta mogły czuć się bezpiecznie... Uzgodniono termin polowania.

Wyznaczonego dnia, bladym świtem pod dom Kierownika Anastazego zajechał terenowy samochód Wielkiego Łowczego. Anastazy, wystrojony w myśliwskie szatki i wszelkie czerwone bereciki wymagane przez tutejsze prawo oraz dzierżąc automatyczny karabin (a nie jakąś tam dubeltówkę) zasiadł za kierownicą samochodu… Nie! Wieli Łowczy nie mógł prowadzić samochodu tego poranka... Jego  dłonie spokojnie spoczywały na butelce zimnego piwa, której zawartość gasiła płomienie rozpalonego do czerwoności przełyku. Anastazy nie miał wyjścia. Wprawdzie poprzedniego wieczoru również spożywał produkty fermentacji owocowej i to w ilościach nieprzyzwoitych, ale nie mógł się do tego przyznać! Jego plany zostania prawdziwym mężczyzną wzięły by w łeb. Ruszyli. Po godzinie byli na miejscu. Wielki Łowczy wyznaczył Anastazemu stanowisko, a sam zasiadł za kierownicę i polną, zaśnieżoną  drogą oddalił się w siną dal, zapewniając, że będzie w pobliżu...

Dalej...