HUMOR 

Żona pyta męża:
- Czy w czasie naszego małżeństwa myślałaś o rozwodzie?
- Nie nigdy, ale czasem o morderstwie.

IPN chce sprawdzić trop ws. śmierci gen. Sikorskiego

Katowicki IPN zweryfikuje sensacyjne doniesienia niemieckiego historyka Alfreda Schickla, który twierdzi, że dotarł do dokumentów sugerujących udział premiera Winstona Churchilla w zamachu na życie gen. Władysława Sikorskiego. - Zwrócimy się do tego historyka. Zależy nam na wskazaniu konkretnych dokumentów dotyczących śmierci gen. Władysława Sikorskiego i miejsca ich przechowywania - mówi serwisowi tvp.info prok. Ewa Koj, naczelnik pionu śledczego śląskiego IPN.
Niemiecki prawicowy tygodnik "Junge Freiheit" opublikował tekst Alfreda Schickla, który twierdzi, że odnalazł w waszyngtońskich archiwach stenogram rozmowy telefonicznej między Winstonem Churchillem a prezydentem USA Franklinem D. Rooseveltem, przeprowadzonej 29 lipca 1943 r. po śmierci Sikorskiego. Z dokumentu wynikać ma, że obaj przywódcy byli zgodni, że usunięcie polskiego naczelnego wodza było konieczne aby nie zaszkodzić koalicji ze Stalinem.
"Byliśmy zgodni, że ta osoba powodowała wielkie napięcia i niezadowolenie na Kremlu i przez swoje stanowisko tworzyła podziały między nami wszystkimi. Ale nas nie stać w tych czasach na podziały" - miał mówić do Roosevelta Churchil.
- Stenogram ten brzmi bardzo sensacyjnie, jednak musimy do niego rzeczywiście dotrzeć, a nie opierać się na artykułach prasowych - mówi prok. Koj.
Jak ustalił serwis internetowy tvp.info, gdyby okazało się, że stenogram jest autentyczny prokuratorzy IPN mogą rozważyć przyjęcie nowej hipotezy śledztwa zakładającej, że śmierć Sikorskiego była wynikiem spisku nie jednego, ale kilku państw sojuszniczych. Na razie jednak śledczy chcą dotrzeć do oryginałów. - Okazuje się, że sprawa wyjaśnienia śmierci gen. Sikorskiego budzi zainteresowanie poza Polską - mówi jeden ze śledczych.
tvp.info

Bogdan Rymanowski dziennikarzem roku

Dziennikarz TVN24 Bogdan Rymanowski otrzymał tytuł Dziennikarza Roku 2008 w konkursie branżowego miesięcznika "Press". Nagrodą jest czek o równowartości 10 tys. euro oraz statuetka Grand Press.
Nagrodę w kategorii news otrzymał Krzysztof Kowalczyk; wyróżniono go za cykl 19 tekstów "Piekło starców w Radości". Nagrodę miesięcznika "Press" w kategorii dziennikarstwo śledcze otrzymali Roman Daszczyński i Paweł Wiejas za tekst "Grzech ukryty w Kościele".
Dziennikarz gazety "Polska" Krzysztof Kowalczyk ujawnił, że w podwarszawskim pensjonacie osoby, które miały się opiekować starszymi ludźmi, znęcały się nad nimi fizycznie i psychicznie. Cykl tekstów odkrył istnienie nielegalnych domów opieki i doprowadził negatywnych bohaterów przed sąd - podkreślono w uzasadnieniu jury konkursu.
Nagrodzeni w kategorii dziennikarstwo śledcze Roman Daszczyński ("Gazeta Wyborcza Gdańsk") i Paweł Wiejas ("Gazeta Wyborcza") ujawnili, że ksiądz pracujący w Ognisku im. św. Brata Alberta w Szczecinie molestował nieletnich podopiecznych. Tytuł przyznawany jest głosami kolegiów redakcyjnych polskich mediów za "profesjonalizm, promowanie światowych standardów pracy w mediach i przestrzeganie etycznych kanonów zawodu".
Oprócz tytułu "Dziennikarz Roku" w konkursie nagradzani są też autorzy najlepszych materiałów prasowych, radiowych i telewizyjnych z danego roku. Do tegorocznych nagród Grand Press zgłoszono 665 prac, najwięcej w 12-letniej historii konkursu. Jury Grand Press 2008 zakwalifikowało do finału 46 prac.
Miesięcznik "Press" przyznaje swoje nagrody od 1997 roku.
PAP

Wałęsa i Balcerowicz wyróżnieni przez "The Warsaw Voice"

Były prezydent Lech Wałęsa i prof. Leszek Balcerowicz otrzymali w tym roku Krzesło Dwudziestolecia, nagrodę przyznawaną przez redakcję tygodnika "The Warsaw Voice". Z kolei prezydent Łodzi Jerzy Kropiwnicki został Człowiekiem Roku 2008 "Tygodnika Solidarność".
"Krzesła 'The Warsaw Voice' symbolizują reżysera, który ma zdolność projektowania rzeczywistości i wpływania na nią. Bez żadnych wątpliwości obaj laureaci mieli wielki wpływ na rzeczywistość. I to zarówno na lata, gdy bezpośrednio kształtowały ją ich decyzje, jak i na lata późniejsze, gdy wypełniał się scenariusz napisany przy ich walnym udziale" - napisał Andrzej Jonas, redaktor naczelny "The Warsaw Voice" w uzasadnieniu wyboru.
Jonas podkreślił, że obecnie przyszedł czas tworzenia nowego scenariusza, ale "logika i następstwo czasu sprawią, że tak czy inaczej będzie on dzieckiem scenariusza Lecha Wałęsy i Leszka Balcerowicza".
Nagrodę Krzesło Roku tygodnik przyznaje od 20 lat, dlatego w tym roku jest to Krzesło Dwudziestolecia. Wałęsa i Balcerowicz już po raz drugi otrzymali to wyróżnienie. Lech Wałęsa był laureatem tej nagrody w 1989 roku, a Leszek Balcerowicz - w 1990 roku.
Wręczenie Krzeseł Dwudziestolecia odbędzie się 26 lutego 2009 roku. W 2007 r. Krzesło Roku otrzymał Donald Tusk, a w 2006 r. - polska gospodarka. W poprzednich latach laureatami nagrody byli: Rafał Blechacz, Marek Belka, Jerzy Hausner, Danuta Huebner, Adam Małysz, Aleksander Kwaśniewski, Bronisław Geremek, Jerzy Buzek, Tadeusz Mazowiecki i Roman Kluska (obaj dostali Krzesło Dziesięciolecia), Hanna Gronkiewicz-Waltz, Hanna Suchocka, Jan Krzysztof Bielecki.
Krzesło Roku otrzymał także samochód osobowy (1996), Izba Administracyjna Pracy i Ubezpieczeń Społecznych Sądu Najwyższego (1995) i Giełda Papierów Wartościowych (1993).
"The Warsaw Voice" jest polskim tygodnikiem wydawanym w języku angielskim, opisującym wydarzenia w Polsce i Europie Środkowej. Skierowany jest głównie do obcokrajowców - biznesmenów i przedstawicieli instytucji międzynarodowych. Prezentuje wiadomości polityczne, ekonomiczne i społeczno-kulturalne.
"Tygodnik Solidarność" przyznał prezydentowi Łodzi Jerzemu Kropiwnickiemu tytuł Człowieka Roku 2008 za "podtrzymanie i wierność tradycji 'Solidarności'"
"Uporządkowany. Stabilny w poglądach. Potrafi walczyć jak wojownik, nigdy nie odpuszcza. Życzliwy ludziom. I absolutnie lojalny. Komunizm rozwalał z pasją. To naprawdę przyzwoity człowiek" - napisano w artykule "Wojownik Solidarności" prezentującym sylwetkę laureata w najnowszym wydaniu Tygodnika.
Również ośrodek badania opinii publicznej Pentor Research International opublikował w środę wyniki sondażu, w którym Polacy odpowiadali na pytanie kto ich zdaniem zasługuje na miano Człowieka Roku 2008. 30% badanych uznało, że nikt, tyle samo odpowiedziało, że nie wie, 12% wskazało premiera Donalda Tuska, 5% - prezydenta Lecha Kaczyńskiego, po 2% - prof. Władysława Bartoszewskiego i kierowcę rajdowego Roberta Kubicę.
Pentor przeprowadził badanie od 2 do 7 grudnia na liczącej 1000 osób reprezentatywnej próbie Polaków powyżej 15. roku życia.
PAP

Dalej...

Rosja i Gruzja zasiadły do stołu rozmów w Genewie

Rosja i Gruzja ponownie spotkały się w Genewie przy stole rozmów pod auspicjami Unii Europejskiej, ONZ i OBWE. Strony - jak powiedział zachowujący anonimowość dyplomata - dyskutują, jak zapobiegać strzelaninom i innym starciom, które są przeszkodą w przywróceniu spokoju w regionie od czasu kilkudniowej wojny w sierpniu, która wymusiła przemieszczenie się ponad 160.000 ludzi.
Dyplomata odmówił podania nazwiska, bowiem uczestnicy rozmów ustalili, że nie będą ich komentować przed zakończeniem. Rozmowy mają być zakończone w czwartek. Przewidziano też konferencję prasową.
Rozmowy planowane pierwotnie na październik zostały zawieszone, gdy Rosjanie odmówili spotkania z Gruzinami bez udziału przedstawicieli Osetii Południowej i Abchazji - dwóch separatystycznych republik, które Rosja uznała za niezależne.
Kolejną - tym razem udaną próbę - podjęto w listopadzie. Spotkania odbywały się przy drzwiach zamkniętych w dwóch nieformalnych grupach roboczych. Ustalono, że uczestnicy rozmów nie będą występować jako oficjalni reprezentanci swych nacji. Tak się dzieje i tym razem.
Rzecznik UE Henri Duquenne powiedział w środę, że przedstawiciele Osetii Południowej i Abchazji uczestniczą w rozmowach na nieformalnych zasadach.
PAP

Istniejąca od 100 lat sieć Woolworth zamknie swoje sklepy

Znana sieć domów towarowych Woolworth, działająca w Wielkiej Brytanii od mniej więcej 100 lat i zatrudniająca 27 tys. pracowników, do 5 stycznia zamknie wszystkie swoje sklepy - poinformował likwidator administracyjny sieci, Deloitte.
Wraz z zamknięciem sklepów Woolwortha pracę starci 22 tys. pracowników stałych i 5 tys. dorywczych. Nie udało się znaleźć nabywcy dla firmy. To ogromny cios dla brytyjskiego rynku pracy, gdyż liczba bezrobotnych w Wielkiej Brytanii prawdopodobnie przekroczy przed Nowym Rokiem 2 mln.
W ostatnich 12 miesiącach cena akcji spółki stopniała o 90%. Strata za pierwsze półrocze br. przed opodatkowaniem wyniosła 99,7 mln funtów.
Woolworth familiarnie znany jako "woolies", otworzył pierwszy sklep w Liverpoolu w 1909 r. Firma adresowała swą ofertę do niżej sytuowanych warstw społecznych, oferując towar niewyszukany, choć praktyczny.
PAP

Były polski minister środowiska uhonorowany w Watykanie

Były polski minister ochrony środowiska, profesor Jan Szyszko otrzymał nagrodę imienia Ettore Majorany "Nauka dla Pokoju", przyznawaną m. in. przez Papieską Akademię Nauk. Uroczystość wręczenia wyróżnienia odbyła się w siedzibie Akademii w Watykanie.
Nagroda przyznawana jest za osiągnięcia naukowe, które służą sprawie pokoju i rozwoju. Jan Szyszko otrzymał ją za badania nad znaczeniem struktury krajobrazu wiejskiego i długofalowych zmian w systemie klimatycznym, a także nad wymianą dwutlenku węgla między ekosystemem i atmosferą. Z uznaniem spotkały się też jego prognozy dotyczące roli lasów i zarządzania krajobrazem w dziedzinie ochrony klimatu, środowiska i bioróżnorodności.
W przeszłości laureatem nagrody, ustanowionej 20 lat temu, był m.in. kardynał Joseph Ratzinger.
Patron wyróżnienia - Ettore Majorana - uważany za jednego z najwybitniejszych fizyków XX wieku. Był uczniem Enrico Fermiego i jak on zajmował się atomem i energią jądrową. Po tajemniczym zniknięciu w 1938 roku, w wieku zaledwie 32 lat, Majorana stał się symbolem naukowca przerażonego myślą o konsekwencjach swoich odkryć.
Marek Lehnert IAR

Somalijscy piraci uprowadzili trzy kolejne statki

Somalijscy piraci uprowadzili we wtorek w Zatoce Adeńskiej kolejne trzy jednostki: dwa statki handlowe i jacht - podano w Nairobi.
Przedstawiciel kenijskiego urzędu morskiego Andrew Mwangura, który poinformował o uprowadzeniu, zastrzegł iż nie jest w stanie podać dalszych szczegółów, w tym na temat pochodzenia jednostek. Wiadomo tylko, że na porwanym jachcie znajdowały się dwie osoby.
Do kolejnej akcji somalijskich piratów doszło tego samego dnia, gdy Rada Bezpieczeństwa ONZ jednomyślnie zezwoliła na ataki na bazy somalijskich piratów z lądu i powietrza. Przyjęta we wtorek rezolucja daje na rok prawo społeczności międzynarodowej "stosowania wszelkich niezbędnych środków" na lądzie i w powietrzu do powstrzymania tych, którzy wykorzystują Somalię do planowania, pomocy i przeprowadzenia aktów piractwa i zbrojnej napaści na morzu. Jest to już czwarta od czerwca decyzja ONZ dotycząca piractwa na wodach wokół somalijskiego wybrzeża.
Od 8 grudnia Unia Europejska podjęła swą pierwszą w historii operację morską przeciwko somalijskim piratom. Udział w akcjach przeciwko piratom u wybrzeży Somalii zadeklarowały też m.in. Chiny.
Somalijscy piraci w tym roku zaatakowali ponad 100 jednostek. Najbardziej spektakularną akcją było niedawne uprowadzenie przez nich supertankowca saudyjskiego "Sirius Star" z 300 tys. tonami ropy w zbiornikach.
PAP  

Dalej...

W cyklu Podróż dookoła Polski - ciekawe miejsca... przybliżamy najpiękniejsze regiony w Polsce- te znane i mniej znane. Opowiadamy historię pięknych polskich miejsc, ale ponieważ Polska to nie porośnięty puszczą skansen, lecz rozwijający się dynamicznie, nowoczesny kraj to pokazujemy też jak wyglądają różne zakątki Polski dziś.

INDEX

Dzisiaj Olsztyn

OLSZTYN

Olsztyn największe miasto i stolica województwa warmińsko-mazurskiego, powiat grodzki Olsztyn, stolica powiatu ziemskiego olsztyńskiego, archidiecezji warmińskiej, a od 1992 r. metropolii warmińskiej i luterańskiej diecezji mazurskiej. Główny ośrodek gospodarczy, edukacyjny i kulturowy, siedziba władz i najważniejszych instytucji regionu, a także ważny węzeł kolejowy i drogowy.

Nowy Ratusz,siedziba władz miasta
 

W ostatnich latach XIX wieku i na początku XX wzniesiono nowe gmachy publiczne, między innymi nowy ratusz w stylu holenderskiego renesansu, neogotyckie kościoły Najświętszego Serca Pana Jezusa i św. Józefa, siedzibę rejencji, zbudowano też nowoczesne dzielnice mieszkaniowe. W roku 1890 położono instalację gazową, a w 1892 zadzwonił pierwszy telefon, sześć lat później doszedł nowoczesny wodociąg i kanalizację, a w 1907 – elektryczność. Na ulicach pojawiły się tramwaje, a niewiele później otwarto lotnisko.

Dalej

Dzisiaj publikujemy czterdziesty piąty artykuł z serii wspomnień kombatanckich spisanych przez Kazimierza Patalasa w książce zatytułowanej Przez boje, przez znoje, przez trud-kombatanckie losy
 

TOMASZ WIELGAT WSPOMNIENIA Spisane w lipcu 1986-go roku

Urodziłem się w 1918-tym roku na Wołyniu, w miejscowości Osiecznik, między Kowlem a
Łuckiem. Ojciec mój służył w Legionach. Osiedlił się na Wołyniu, gdzie gospodarował
na 350-hektarowym majątku. Miałem pięcioro rodzeństwa.

Po wejściu Sowietów we wrześniu 1939-go roku wezwano mnie na komisję poborową. Politruk polecił mi pokazać ręce. Miałem duże ręce ze śladami pracy. Wypytywał się mnie, czy należałem do "Strzelca". Musiałem przyznać, bo i tak wiedzieli. Zauważyłem, że jedną grupę wysłali do łaźni, a naszą grupę odstawiono do innego wagonu, do którego dołączono później również grupę starszych ludzi. Wydało mi się to podejrzane. Zawieźli nas do Kołomyji a stamtąd do Zdołbunowa. Do wagonu dosiadła jeszcze jedna grupa starszych ludzi w wieku ponad 40 lat. Wróciliśmy znów do Kołomyji i pognali nas pieszo do majątku ziemskiego Kornicza. Rozmieścili nas po stodołach. Dali nam łopaty i kazali kopać. Okazało się, że jesteśmy w batalionie roboczym. Tam zastała nas wojna z Niemcami. Wywieźli nas wozami na wschód. Przeszliśmy Dniestr. Po drodze połowa z naszego oddziału "zagubiła się", korzystając z ogólnego bałaganu. Odłączyłem się również od grupy i samotnie wróciłem do Kołomyji, do znajomego księdza. W takich sytuacjach człowiek instynktownie ciągnie do domu. Wyszedłem w kierunku na Włodzimierz - do domu. Przekradaliśmy się ponad 10 dni, głównie nocami. W domu rodzice ucieszyli się z mojego powrotu, bo myśleli, że mnie zabili.

Zorganizowała się ukraińska policja, która później przekształciła się w UPA (Ukrainska Powstańcza Armia) i poszła do lasu. Pamiętam wydarzenie dotyczące tego okresu, a sięgające jeszcze czasów przedwojennych. Ojciec zatrudniał w swoim gospodarstwie
Ukraińca Michajło. Podpatrzył u niego legitymację ukrainskiej organizacji komunistycznej. Michajło przeraził się i błagał ojca, aby go nie wydał. Ojcu zrobiło się żal i obiecał mu, że nie wyda ale radził mu wycofać się z tego. Przyszli Sowieci, Michajło został wójtem. I trzeba mu przyznać, że pamiętał przysługę i nie pozwolił wywieźć ojca na Sybir.

W międzyczasie potworzyły się bandy, które zaczęły atakować polskie osiedla i wycinać w pień. Brat Mietek obserwował grupę ukraińską, której przewodniczył ksiądz, zachęcający tłum do wyrżnięcia wszystkich Lachów i żydów, aby Ukraina była tak czysta, jak to "sine
niebo". Rodzina moja musiała się przenieść w bezpieczniejsze miejsca - do województwa lubelskiego.

Polacy na Wołyniu zaczęli się organizować w oddziały dla samoobrony. Tworzyły się zalążki przyszłej Armii Krajowej. Było nas około stu. Dowodził nami zrzucony z samolotu skoczek spadochronowy. Oczekiwaliśmy napadu bandy. Uprzedziliśmy ich i
zaatakowaliśmy nocą, śpiących. Rozbiliśmy ich doszczętnie. Niedobitki polskie z mordowanych wiosek uciekały albo do większych miast, albo do naszego oddziału. I tak rośliśmy w siłę. Większe zgrupowania tworzyły się koło Łucka, Włodzimierza i Kowla. W
sumie było nas chyba około 2 tysiące i tworzyliśmy 27-m Dywizję Armii Krajowej. Wkrótce nasze siły wzrosły do około 6 tysięcy ludzi. Jednym z ważnych celów naszej akcji, poza obroną polskiej ludności przed UPA, były ataki na transporty niemieckie z dostawami na front. Przysłano z Warszawy specjalną kompanię specjalistów od materiałów
wybuchowych. Wysadziliśmy przynajmniej sześć pociągów wojskowych. Zwykle zapalało się minę przez pociągnięcie sznurka już po przejeździe lokomotywy. W ten sposób oszczędzało się maszynistów, którymi często byli Polacy. Wielu z nich dołączało
potem do naszych oddziałów. Nasze zaopatrzenie, żywność, broń i amunicję zdobywaliśmy z wysadzonych transportów. Mieliśmy dobry wywiad na stacjach kolejowych i z góry wiedzieliśmy, czy warto atakować transport. Pamiętam, jak jeden transport, z ośmioma czołgami, tygrysami, stoczył się do bagna.

Dalej...

Dzisiaj rozdział I książki prof. Marii Anny Jarochowskiej zatytułowanej "Poza gniazdem. Wizerunki emigrantki polskiej w Kanadzie w XX wieku". Książkę można nabyć  w biurze "CZASU".

CZĘŚĆ DRUGA : W pojedynkę

ROZDZIAŁ IV Wykształcenie i sztuka przede wszystkim


Wchodzenie Kanady w "nową skórę", a naprawdę w drugą połowę XX wieku odbywało się szybko i niepostrzeżenie. Inicjatywa poszczególnych przedsiębiorców , łatwa dostępność kredytów i chłonny rynek sprzyjały rozwojowi przemysłu i rolnictwa oraz rozrostowi miast. Budowa nowej hydroelektrowni łączyła się ze wzrostem konsumpcji energii elektrycznej to z kolei wpływało na większy popyt na gadgety gospodarstwa domowego, na elektryfikację wsi, a przez nią na wzrost mechanizacji rolnej i lepsze zbiory. Przy każdym nowym ogniwku tego łańcuszka powstawały nowe posady, w tym także dla wykwalifikowanych imigrantów. Handel szedł krok w krok ze wzrostem produkcji i konsumpcji. Kanadyjczycy ciągle żywo pamiętający ubóstwo i głód przedwojennego kryzysu poprostu korzystali z powojennego dobrobytu i rozumieli że do tego rozwoju potrzebni są wykwalifikowani imigranci.

Zaczął się również przyśpieszony rozwój kultury. Tworzono orkiestry symfoniczne, szkoły baletowe, organizowano wystawy malarstwa i rzeźby, popierano domy wydawnicze, stacje radiowe i zarówno rząd federalny jak i prowincjalne zachęcały indywidualnych artystów do twórczości. Każdy rodzaj kanadyjskiej twórczości artystycznej i literackiej był witany w mass-mediach. W kraju, w którym w latach kryzysu lat trzydziestych książki były dla ogromnej większości niedostępnym luksusem w latach pięćdziesiątych i sześćdziesiątych budowano biblioteki, sale operowe i koncertowe i organizowano balety. Należało do dobrego tonu znać się na muzyce, chodzić na koncerty, rozmawiać o wartości artystycznej obrazów, rzeźb, książek, znać się na najważniejszych prądach filozofii.

Pierwsze lata powojenne ciężko przeżywane przez polskich uchodźców były także trudne dla polskich artystów, którzy wówczas przybyli do Kanady. Ale wraz z gospodarczą prosperity i nową formułą społeczną, poprawiała się i dola artystów imigrantów.

Jedną z pierwszych artystek-rzeźbiarek i malarek była Genowefa "Nuta" Staroń, przybyła do Kanady w 1949 roku. Już w 1951 wystawiała swoje obrazy w Newman Club Uniwersytetu w Toronto. Pięć lat później zaczęła studia rzeźbiarskie zakończone dyplomem mistrzowskim oraz Medalem Uznania gubernatora Ontario. Od 1964 roku brała udział w wystawach grupowych prestiżowych organizacji artystycznych Kanady oraz w wystawach polonijnych. Działała także społecznie w Polsko-Kanadyjskim Towarzystwie Muzycznym ( była jedną z jego inicjatorek), w Federacji Polek w Kanadzie, w Towarzystwie Przyjaciół Harcerstwa i Polskiego Klubu Artystów. Została dwukrotnie (w latach 1986 i 1992) odznaczona przez Ontaryjskie Ministerstwo Spraw Obywatelskich i Kultury[163]

W latach sześćdziesiątych polscy malarze podobnie jak wszyscy inni "artyści -etnicy" wyraźnie zmierzali ku lepszemu. Ich vernisages były licznie odwiedzane, częściej wystawiali swoje prace w galeriach i byli opisywani w gazetach. To samo dotyczyło innych gałęzi sztuki jak ceramika, produkcja kilimów, gobelinów itp. Od chwili kiedy Kanada znalazła własną formułę społeczną i kulturalną każda forma artystycznego wyrażania się Kanadyjczyków zarówno jak i Neo-Kanadyjczyków lub imigrantów, którzy jeszcze nie otrzymali obywatelstwa kanadyjskiego była uznana za twórczy wkład w kulturę kanadyjską.

Dalej...