Na stronie naszego Biuletynu możesz złożyć życzenia swoim bliskim , znajomym, przyjaciołom... z różnych okazji: urodziny, ślub, narodziny dziecka, jubileuszu, świąt... Do życzeń możesz dodać zdjęcie, ale nie jest to konieczne (zdjęcie dodaj pod warunkiem, że jesteś jego autorem i zgadzasz się na umieszczenie go na naszej stronie) .

Życzenia prosimy przesyłać na adres: jolamalek@onet.eu

Kto składa życzenia np. Jan Kowalski

Z jakiej okazji składasz życzenia np. Z okazji 18 urodzin

 Treść życzeń

Twoje życzenia zostaną opublikowane w serwisie dopiero po akceptacji zespołu redakcyjnego w kolejnym numerze Biuletynu. 

Polska żegna prof. Kołakowskiego; "Kochał prawdę"

Ok. 300 osób - przyjaciele i rodzina Leszka Kołakowskiego, a także prezydent Lech Kaczyński - zebrało się na warszawskich Powązkach Wojskowych, aby pożegnać niedawno zmarłego filozofa. Kołakowski zmarł 17 lipca w Oxfordzie w wieku 82 lat. - Miłość do prawdy była dla Leszka Kołakowskiego ważniejsza niż troska o swoją karierę - powiedział podczas mszy bp Bronisław Dembowski.
W kościele św. Marcina na warszawskim Starym Mieście, po godz. 13 odbyło się nabożeństwo pogrzebowe. Z woli rodziny profesora, uroczystości miały charakter prywatny. Na cmentarz mogli jednak wejść wszyscy, którym zależało na uczestniczeniu w ceremonii pożegnania filozofa.
Wśród zebranych byli m.in. Tadeusz Mazowiecki, Bogdan Borusewicz, Ewa Junczyk-Ziomecka, Katarzyna Chałasińska-Macukow, Barbara Skarga, Julia Hartwig, Władysław Bartoszewski, Lech Wałęsa, Radosław Sikorski, Andrzej Olechowski, Henryk Wujec, Henryk Samsonowicz, Jacek Bocheński, Karol Modzelewski, o. Jan Andrzej Kłoczowski, Agnieszka Holland, Andrzej Friszke, Janina Ochojska, ks. Adam Boniecki.
Kołakowski został pochowany obok zmarłego w zeszłym roku Bronisława Geremka. Nad trumną filozofa przemawiali pisarz i publicysta Jacek Bocheński oraz historycy - Henryk Samsonowicz i Karol Modzelewski. - Trudno przecenić wyjątkowy wpływ tego jednego człowieka na innych ludzi i bieg procesów historycznych w Polsce i na świecie w drugiej połowie XX wieku. A przecież nie był przywódcą ani politykiem - był tylko filozofem i obywatelem - powiedział pisarz Jacek Bocheński.
- Nigdy nam wprost nie mówił, co mamy robić. Raz go spytałem - nic nie odpowiedział. Mieliśmy decydować sami. Chcieliśmy go słuchać nie tylko dlatego, że był mądrzejszy, ale autentyczny, bardziej wiarygodny. Czuliśmy się tą wiarygodnością zobowiązani, chcieliśmy w niej uczestniczyć - mówił Bocheński.
Henryk Samsonowicz powiedział nad grobem filozofa, że wszyscy jesteśmy Mu winni głęboką wdzięczność, że przez ostatnie 50 lat, nie zważając na konsekwencje, jakie go spotykały, walczył o prawdę. Samsonowicz powiedział w imieniu pracowników Uniwersytetu Warszawskiego i PAN, że "jako ludzie, którym nieobca jest walka o sprawiedliwość, o wolność, o prawdę, o dobro i o radość", są oni głęboko wdzięczni zmarłemu.
Karol Modzelewski żegnając swojego przyjaciela, wspominał jego zasługi. - Kołakowski wyróżniał się absolutem odwagi cywilnej. Chciał, żeby mówić głośno to, co wielu z nas szeptało sobie po cichu - mówił Modzelewski. - Błądził razem z nami, ale wychodził z błędów na krok przed innymi. To on napisał książkę będącą rozrachunkiem z marksizmem, próbą zrozumienia tego, co było w nim trucizną. Nazwano go wtedy politycznym chuliganem i Kołakowski bardzo sobie to określenie cenił – dodał Modzelewski.
Biskup Dembowski zwrócił uwagę na skomplikowaną drogę życiową i naukową profesora Kołakowskiego - "od gorliwego marksisty do człowieka, który zauważył, że chrześcijaństwo jest czymś ważnym".
Wspomniał, że jest osobistym świadkiem drogi Kołakowskiego od czasu, gdy był razem z nim na seminarium filozoficznym u prof. Władysława Tatarkiewicza. Dembowski przypomniał niechlubny list otwarty atakujący profesora Tatarkiewicza z punktu widzenia marksizmu, który Kołakowski publicznie odczytał. Jednak biskup podkreślił, że Kołakowski dzięki poszukiwaniu prawdy potrafił z tej drogi zawrócić. Właśnie ze względu na miłość do prawdy Kołakowski został wyrzucony z Polski pod koniec lat 60.
Podczas mszy św. bp Dembowski odczytał psalm 23 "Pan jest moim pasterzem", który był ulubionym fragmentem Biblii prof. Kołakowskiego.

Po mszy św. były prezydent Lech Wałęsa powiedział, że prof. Kołakowski był wielkim myślicielem, który przyczynił się do odzyskania przez Polskę niepodległości w 1989 r. - Kołakowski należał do mózgów, które - kiedy się zorientowali - to walczyli o Polskę, walczyli, podnosząc ducha i tworząc podstawy myślenia o niepodległości; przyczynił się do budowania struktur i programów dla opozycji; przecież zasłużył się dla KOR-u - powiedział Wałęsa.
Jak podkreślił, prof. Kołakowski "tworzył koncepcje, myślenie o tym, co jest dobre, a co złe, co należy zmienić. On był od słowa, które stało się ciałem". - To wielka sprawa, bo bez tego nie byłoby fizycznych zwycięstw - dodał Wałęsa.
Minister spraw zagranicznych Radosław Sikorski powiedział, że prof. Kołakowski był jednym z najbardziej znanych Polaków na Oxfordzie w czasach, gdy on tam studiował. - Był profesorem w najbardziej prestiżowym College All Souls i byłem w jego pokojach częstym gościem. Z uśmiechem mogę dodać, że profesor uczestniczył w mojej imprezie na dwudzieste pierwsze urodziny. Obtańcowywał tam dziewczyny, podpierając się swoją słynną przezroczystą laską - mówił Sikorski.
Jak wspomniał, prof. Kołakowski uczestniczył m.in. w studenckich debatach na Oxfordzie, które były formą protestu przeciwko stanowi wojennemu w Polsce. - Poza tym profesor Kołakowski jako autor "Głównych nurtów marksizmu", był tą postacią, która przekonała wielu ludzi lewicy, co do tego, że marksizm był ślepą uliczką - powiedział Sikorski.
Z kolei Agnieszka Holland zauważyła, że dla wielu ludzi prof. Kołakowski był postacią, która imponowała. - A szczególnie jego życiowa postawa, która z jednej strony była pełna zaangażowania i taka namiętna, a z drugiej strony pełna sceptycyzmu i autokrytycyzmu - mówiła. Jak podkreśliła, Kołakowski miał zdolność do nieustannego zadawania pytań "i tych podstawowych, i tych bardzo pragmatycznych dotyczących wyborów codziennych".
Zdaniem ks. Adama Bonieckiego, prof. Kołakowski pozostawił po sobie wiele ważnych dzieł, które teraz należy sobie przypomnieć. - Śmierć jest zawsze okazją do tego, żeby sięgnąć do tego, co pisał; to jest smutne, że jego książki są tak mało znane i czytane. Jako ksiądz, duszpasterz radzę przeczytać książkę "Obecność mitu" - mówił Boniecki.
Jak podkreślił, "profesor Kołakowski został z nami, jego dorobek jest, jest wydany, dostępny". - Zamiast mówić "odszedł wielki człowiek", przecież wszyscy odejdziemy, korzystajmy z tego, że w naszych czasach ktoś taki się zjawił i naszym językiem, zrozumiałym dla nas, mówił. To jest w tej chwili najważniejsze moje przesłanie - dodał Boniecki.
PAP

Rosyjscy szpiedzy tropili w Polsce sekrety

Dwaj rosyjscy wojskowi wydaleni z Polski w 2008 roku byli oficerami GRU, których rozpracowywały nasze służby - pisze "Rzeczpospolita". Gazeta ujawnia kulisy "zatuszowanego skandalu szpiegowskiego".
Jak czytamy w "Rzeczpospolitej", od co najmniej 2007 roku polski kontrwywiad wojskowy rozpracowywał dwóch pracowników rosyjskiej ambasady w Warszawie.
Z danych służb wynikało, że rosyjscy dyplomaci starali się uzyskać dostęp do tajemnic państwowych dotyczących między innymi planów lokalizacji na terenie Polski elementów tarczy antyrakietowej i wszystkiego co dotyczy dowództwa NATO. Interesowały ich też pikantne szczegóły z życia dowódców polskich sił zbrojnych.
W listopadzie 2008 roku zgromadzono dowody, że Aleksiej Karasajew i Siergiej Peresunko to szpiedzy - wyjaśnia "Rzeczpospolita".
Z powodu zabiegów dyplomatycznych mających polepszyć stosunki z Rosją zrezygnowano jednak z rutynowego wezwania rosyjskiego ambasadora i wydalenia dyplomatów. Zgodnie z informacjami gazety sprawę załatwiono korzystając z kontaktów służb specjalnych obu krajów.
Według ustaleń "Rzeczpospolitej" akcja zakończyła się sukcesem - szpiegom podsuwano jedynie nieistotne informacje.
IAR

Prezydent chce nowego święta; ma poparcie partii

Kluby parlamentarne popierają inicjatywę prezydenta Lecha Kaczyńskiego, by ustanowić 1 sierpnia Narodowym Dniem Pamięci Powstania Warszawskiego.
Lech Kaczyński chce, by 1 sierpnia był świętem państwowym - Narodowym Dniem Pamięci Powstania Warszawskiego; złożył już do marszałka sejmu projekt ustawy w tej sprawie. - To moja podstawowa inicjatywa związana z 65. rocznicą wybuchu Powstania - mówił prezydent. Wyraził też nadzieję, że ustawa zostanie szybko uchwalona.
"W hołdzie bohaterom Powstania Warszawskiego - tym, którzy w obronie bytu państwowego, z bronią w ręku walczyli o wyzwolenie Stolicy, dążyli do odtworzenia instytucji niepodległego Państwa Polskiego, sprzeciwili się okupacji niemieckiej i widmu sowieckiej niewoli zagrażającej następnym pokoleniom Polaków" - czytamy w preambule do projektu ustawy.
Kaczyński poinformował, że wprowadzenie ustawy nie pociągnie za sobą żadnych kosztów. - Ja dzisiaj zdając sobie sprawę z niełatwej sytuacji naszego kraju, nie wnoszę o to, żeby to był dzień wolny. Natomiast myślę, że przyjdzie dzień, kiedy i to będzie trzeba uchwalić. Ale jeszcze nie teraz - powiedział.
Wiceszef PO Waldy Dzikowski popiera inicjatywę prezydenta, jednak pod warunkiem, że nie będzie to dzień wolny od pracy. - Oczywiście warto poprzeć projekt, który jest symbolicznym oddaniem hołdu powstańcom - powiedział Dzikowski.
Dopytywany, czy popierałby ustanowienie 1 sierpnia świętem, gdyby miał to być dzień wolny od pracy, Dzikowski przypomniał, że w sejmie przepadła inicjatywa w sprawie ustanowienia święta Trzech Króli dniem wolnym od pracy (przeciwny temu był m.in. premier Donald Tusk, argumentując to negatywnymi skutkami dla budżetu w dobie kryzysu ). - Nie chciałbym wybierać między tymi dwoma zupełnie nieporównywalnymi świętami - powiedział polityk PO.
Z dużym zadowoleniem inicjatywę Lecha Kaczyńskiego przyjmuje PiS. Zdaniem rzecznika klubu Prawa i Sprawiedliwości Mariusza Błaszczaka, inicjatywa prezydencka ma szanse na powszechne poparcie.
Błaszczak podkreślił, że 1 sierpnia jest dniem ważnym nie tylko dla warszawiaków, ale dla wszystkich Polaków. Jak mówił, Powstanie Warszawskie to jedno z najważniejszych wydarzeń w polskiej historii i wokół niego powinno się budować poczucie wspólnoty narodowej.
Wiceszefowa klubu Lewicy Izabela Jaruga-Nowacka nie ma nic przeciwko "czczeniu pamięci" ofiar Powstanie Warszawskiego. Jej zdaniem jednak przy tej okazji należy o tych wydarzeniach mówić "w szerszym kontekście".
- Tyle fantastycznych, młodych osób, rozpoczynających swoje dorosłe życie zginęło, że nie sposób nie chcieć czcić ich pamięci, ale muszę powiedzieć, że czas byłby też na to, żeby wreszcie i o Powstaniu Warszawskim mówić prawdę - powiedziała Jaruga-Nowacka.
W jej opinii, wydanie takiej bitwy, w wyniku której zginęło wiele tysięcy ludzi, nie może być jedynie podziwianym czynem bohaterskim. - Nieuchronna jest refleksja, że w wielu przypadkach ci fantastyczni młodzi ludzie oddali to swoje życie niepotrzebnie. I nie sposób nie obwiniać dowódców, że dopuścili do tego - dodała wiceszefowa klubu Lewicy.
PAP

Dalej...

"Jest mi wstyd, że policja atakuje taserami imigrantów"

Dr Mike Webster, psycholog policyjny, który zeznając przed Komisją Braidwooda 13 maja ostro skrytykował praktyki w dowództwie RCMP oraz zachowanie czterech policjantów RCMP, którzy na lotnisku w Vancouver pięciokrotnie razili Roberta Dziekańskiego paralizatorem, co spowodowało jego śmierć, skomentował raport z pierwszej fazy prac komisji Braidwooda.
Sędzia Thomas Braidwood, szef komisji, badającej śmierć Roberta Dziekańskiego, podsumował w czwartek w swoim raporcie pierwszą fazę prac komisji, która dotyczyła używania przez policję paralizatorów.
Ogólna wymowa raportu jest taka, że władze prowincji Kolumbia Brytyjska nie wywiązały się ze swej roli w ustaleniu właściwych standardów używania paralizatorów, które mogą spowodować śmierć człowieka, a zatem powinny być traktowane ze szczególną ostrożnością. Aby w ogóle mogły pozostać w użyciu policji, ich stosowanie musi być znacznie ograniczone.
W raporcie sędziego Braidwooda zawartych zostało 19 zaleceń, które rząd Kolumbii Brytyjskiej zobowiązał się natychmiast wprowadzić w życie.
Jednym z zaleceń jest zaostrzenie poziomu oporu, jaki musi stawiać osoba, wobec której policja może użyć paralizatora. Policjant musi być przekonany, że osoba ta może spowodować obrażenia ciała u innych, a także że inna forma działania nie byłaby w danym przypadku efektywna.
Sędzia Braidwood zalecił także, aby nie stosowano kilkakrotnych rażeń, ale zaledwie jedno. Przyczyną jest zbyt wysokie ryzyko problemów natury medycznej.
W każdym przypadku uznanym za sytuację ryzyka powinna być wzywana ekipa medyczna.
Sędzia Braidwood podkreślił także, że kiedy Kolumbia Brytyjska będzie odnawiała umowę z federalną policją RCMP, co ma nastąpić w 2012 roku, ważne jest, aby jasno były ustalone standardy obowiązujące policję i zastosowanie się przez RCMP do zaleceń Komisji Braidwooda. Powinny to być warunki, bez których nie może dojść do odnowienia kontraktu. W chwili obecnej około 70% mieszkańców Kolumbii Brytyjskiej mieszka na terenach podlegających RCMP.
Sędzia Braidwood zwrócił uwagę na to, że ostatnie wydarzenia, a szczególnie śmierć Roberta Dziekańskiego, spowodowały poważny spadek zaufania obywateli do RCMP.
Dr Webster, komentując raport sędziego Braidwooda, określił swoje wrażenia po lekturze raportu jako mieszane. Przy całym szacunku do sędziego Braidwooda i wielu jego rekomendacji, zwraca uwagę na to, że nie zalecił on moratorium na stosowanie paralizatorów. Nadal zbyt mało wiadomo o konsekwencjach używania tej formy broni i zalecenia komisji dotyczą raczej sytuacji, kiedy używanie jej jest wskazane, a nie samej natury paralizatorów. Dr Webster powołuje się na badanie Human Effects Centre of Excellence (2006), które wyraźnie podkreśla zbyt małą wiedzę na temat działania i skutków paralizatorów.
Nieuchwalenie moratorium stwarza obawy, że sprawa pozostanie w takim stanie niezbadania, usypiając czujność wszystkich.
Jeżeli już nie doszło do zarekomendowania przez sędziego Braidwooda całkowitego wycofania paralizatorów z użytku, powinno się było przynajmniej, zdaniem dr. Webstera, znacznie zaostrzyć kryteria, kiedy użycie tej broni jest akceptowalne. Sędzia Braidwood zalecił, by paralizatory używane były w przypadku zagrożenia "obrażeniami cielesnymi". Zdaniem dr. Webstera, jedynym przypadkiem mogącym ewentualnie uzasadnić zastosowanie paralizatora, powinno być zagrożenie śmiertelne.
Takie sprecyzowanie ograniczeń pozostawia zbyt dużo swobody subiektywnym ocenom sytuacji przez policjantów. Czterej funkcjonariusze RCMP tłumaczyli się przecież, że Robert Dziekański chwycił zszywacz biurowy i to spowodowało, iż ocenili sytuację jako zagrażającą bezpieczeństwu i zatem jako taką, która usprawiedliwiała użycie tasera. Wielu ekspertów w dziedzinie użycia siły podkreślało w czasie przesłuchań policji, że percepcja sytuacji przez policjantów jest najbardziej krytycznym czynnikiem w użyciu siły.
Zdaniem dr. Webstera, gdyby zalecenia sformułowane przez sędziego Braidwooda obowiązywały w czasie gdy zginął Dziekański, do tej tragedii z pewnością doszłoby i Robert Dziekański zginąłby tak jak się to stało. Dr Mike Webster jest konsultantem psychologicznym dla wielu sił policyjnych w Kanadzie i w USA. Jest także współzałożycielem Canadian Civil Rights Movement, organizacji w Vancouver, z którą związani jesteśmy bliską współpracą i która odgrywa ważną rolę w dociekaniu prawdy w sprawie Dziekańskiego (www.civilrightsmovement.ca).
Zeznając w maju, dr Webster powiedział, iż jest mu wstyd, że policja stosuje w taki sposób tasery i że poddaje się propagandzie ich producenta.
- Jest mi wstyd, że jestem związany z organizacjami, które rażą taserami starych chorych ludzi w szpitalnych łóżkach i zdezorientowanych imigrantów przybywających do tego kraju - powiedział dr Webster. Jego zdaniem tasery bywają używane przez policję w sytuacjach, kiedy zadziałałaby komunikacja i sprawdziłyby się działania niezagrażające życiu.
W jego przekonaniu, jak powiedział w czasie swego zeznania dr Webster, tylko w jednym jedynym przypadku uzasadnione jest użycie tasera - jako ostatniej deski ratunku tuż przed postrzeleniem danej osoby.
Małgorzata P. Bonikowska Gazeta Dziennik Polonii w Kanadzie

Via Rail oferuje zniżki

W związku z dwudniowym strajkiem kolei Via Rail w całej Kanadzie, który zakończył się w niedzielę, firma podała, że oferuje 60-procentowy rabat na wszystkie bilety kolejowe, aby w ten sposób zachęcić pasażerów do korzystania z jej usług i zrekompensować im niedogodności spowodowane przerwą w pracy. Mamy czas do piątku, by z niej skorzystać.
Obniżka dotyczy wszystkich tras kolejowych.
Aby móc skorzystać z tej okazji, pasażerowie muszą wykupić bilety do godziny 3.00 (czasu wschodnio-kanadyjskiego) ze środy na czwartek, a wykorzystać je do 14 grudnia. Wiadomość z ostatniej chwili - oferta została przedłużona do piątku!
340 inżynierów obsługi technicznej lokomotyw, którzy są członkami związku Teamsters Canada Rail Conference Union, głosowało nad rozpoczęciem akcji strajkowej w piątek, jeżeli do południa tego dnia nie zostanie zawarte porozumienie.
Ponieważ do porozumienia nie doszło, negocjacje załamały się i strajk został ogłoszony.
Członkowie związków zatrudnieni w VIA Rail pracują bez ważnego kontraktu od 2006 roku.
Niecałe 48 godzin po rozpoczęciu akcji strajkowej firma Via Rail i związek Teamsters Canada Rail Conference (TCRC) wydały wspólny komunikat o przekazaniu sprawy w ręce arbitra, aby uniknąć strajku.
Strajk tej grupy zawodowej oznaczał, że także inni pracownicy kolei nie mogliby normalnie pracować.
W sobotę z powodu strajku inżynierów Via Rail zwolniła czasowo z pracy ok. 2.000 pracowników zrzeszonych w związkach. Zostali oni wezwani z powrotem do pracy w niedzielę.
Strajk był potencjalnym zagrożeniem dla planów wakacyjnych tysięcy Kanadyjczyków. Latem Via Rail przewozi codziennie około 12.000 pasażerów.
Ostatni strajk Via Rail miał miejsce w 1995 roku. Trwał 9 dni.
Osiągnięcie ostatecznego porozumienia przy pomocy arbitra potrwa prawdopodobnie kilka tygodni.
Anna Głowacka Gazeta Dziennik Polonii w Kanadzie

Dalej...

W cyklu Podróż dookoła Polski - ciekawe miejsca... przybliżamy najpiękniejsze regiony w Polsce- te znane i mniej znane. Opowiadamy historię pięknych polskich miejsc, ale ponieważ Polska to nie porośnięty puszczą skansen, lecz rozwijający się dynamicznie, nowoczesny kraj to pokazujemy też jak wyglądają różne zakątki Polski dziś.

INDEX

Dzisiaj Lubin

LUBIN

Lubin jest korzystnie położonym pod względem geograficznym jak również komunikacyjno–drogowym 80 tysięcznym miastem. Znajduje się w południowo-zachodniej części Polski, na obszarze Wysoczyzny Lubińskiej będącej częścią Niziny Śląsko – Łużyckiej. Lubin jest siedzibą powiatu zamieszkałego przez 110,5 tysiąca osób. Leży na przecięciu głównych szlaków komunikacyjnych oraz w niewielkiej odległości od dużych ośrodków miejskich i turystyczno- rekreacyjnych. Od stolicy regionu Wrocławia oddalony jest o 69 km.
Miasto dysponuje dużym potencjałem obsługi drogowego ruchu tranzytowego prowadzącego z zachodu na wschód i z północy na południe.
 

Urząd Miejski w Lubinie

Lubin należy do najstarszych polskich osad. Prawa miejskie uzyskał pomiędzy 1284 a 1289 rokiem z rąk Księcia Ścinawskiego Przemka.
Odkrycie w 1957 roku pokładów rud miedzi zdeterminowało jego gospodarczy charakter, stając się siłą napędową rozwoju. Już 10 lat po tym odkryciu powierzchnia Lubina zwiększyła się 12-krotnie i obecnie wynosi 42 km2. Przemysł oparty na wydobyciu, wzbogacaniu i przetwarzaniu rud nadal stanowi podstawową gałąź wytwórczości regionu.

Szyb "Bolesław" KGHM Lubin

Lubin znajduje się nad rzeką Zimnicą, która przepływa przez miasto na odcinku 8 km i jest lewym dopływem Odry. Nisko położony obszar miasta, otwarty ku zachodowi, pozostaje pod wpływem Oceanu Atlantyckiego, co sprawia, że jest to jeden z najcieplejszych regionów klimatycznych Polski.
Największym bogactwem naturalnym na obszarze Lubina są surowce mineralne: złoża rudy miedzi, węgla brunatnego, soli, gazu oraz surowców ceramiki budowlanej. Te naturalne zasoby stwarzają duże możliwości wykorzystania gospodarczego.

Galeria handlowa Cuprum Arena

Powierzchnia Gminy Miejskiej Lubin wynosi 4068 ha z tego 2172 ha stanowią użytki rolne; 466 ha – grunty leśne i zadrzewione; 1329 ha – grunty zabudowane i zurbanizowane; 34 ha – nieużytki; 43 ha – grunty pod wodami; 24 ha – tereny różne. Wody powierzchniowe zajmują 61 ha.

Dalej...