"Polska gospodarczym prymusem Europy"

"Europejskim prymusem" gospodarczym, który bierze odwet na bogatych krajach UE, nazywa Polskę w środę dziennik "Le Monde". Jednak jego zdaniem zagrożeniem dla polskiej gospodarki jest wysoki deficyt budżetowy.

Francuska opiniotwórcza gazeta pisze, że Polacy "mają teraz uczucie, że biorą odwet na innych krajach Europy". "Oni, którzy w chwili wejścia do Unii Europejskiej w 2004 roku byli na szarym końcu, stali się teraz europejskimi prymusami" - obwieszcza "Le Monde". Przypomina, że Polska zanotowała w ubiegłym roku - jako jedyny kraj UE - wzrost gospodarczy w wysokości 1,7% PKB.

"Le Monde" zaznacza, że analitycy różnią się w ocenie przyczyn tego "dobrego stanu zdrowia" polskiej gospodarki. Zdaniem jednych wynika to z połączenia "sprzyjających czynników", czyli po prostu "ze szczęśliwego zbiegu przypadków". Inni uważają, że jest w tym wiele zasługi obecnego rządu Donalda Tuska, który "umiał, od 2008 roku, poradzić sobie z międzynarodowym kryzysem", odrzucając zalecany mu przez wielu ekspertów ogólnokrajowy plan walki z recesją.

Według gazety pewne jest tylko to, że licząca 38 mln mieszkańców "Polska korzysta z szerokiego rynku wewnętrznego", z równoczesnego rozwoju różnych gałęzi gospodarki, i "zależy w mniejszym stopniu niż jej sąsiedzi od eksportu". Inny cytowany przez gazetę ekonomista, Rafał Kierzenkowski pracujący w OECD, zauważa, że Polska, "nadal jeden z najbiedniejszych krajów UE" pod względem PKB na mieszkańca, korzysta z tego, że wystartowała z niskiego pułapu, i to w dużej mierze tłumaczy jej ciągły wzrost gospodarczy.

"Le Monde" ostrzega jednak, że Polska musi poradzić sobie z poważnymi wyzwaniami: wysokim deficytem budżetowym (przekraczającym 7% w ubiegłym roku) i znaczącym bezrobociem (wg międzynarodowej statystyki Eurostatu na początku tego roku wyniosło ono 8,9%). Innym bardzo pilnym wyzwaniem dla rządu jest - dodaje "Le Monde" - "katastrofalny stan infrastruktury: zniszczone drogi, niedostatek autostrad i linii kolejowych".

Mimo tych bolączek "Le Monde" uważa, że Polacy mogą "patrzeć w przyszłość swojego kraju z wiarą". W opinii gazety dwa nadchodzące wydarzenia w Polsce mogą zdopingować jej mieszkańców do pokonania trudności. Mowa o objęciu przez Polskę przewodnictwa w UE w drugim półroczu 2011 roku oraz organizowanych przez nią we współpracy z Ukrainą futbolowych mistrzostwach Europy - Euro 2012.
Szymon Łucyk (PAP)

Trybunał Konstytucyjny ograniczył przywileje CBA

Użycie środków przymusu bezpośredniego, np. kajdanek, przez CBA może nastąpić jedynie zgodnie z przesłankami ustawy o Biurze, czyli w przypadku niepodporządkowania się poleceniom funkcjonariusza - orzekł Trybunał Konstytucyjny.

Tym samym Trybunał uznał za niekonstytucyjny i niezgodny z ustawą o CBA jeden z zapisów rozporządzenia dotyczącego stosowania przez CBA środków przymusu bezpośredniego, który zakwestionował Rzecznik Praw Obywatelskich. Zapis ten mówił, że kajdanki i prowadnice stosuje się na polecenie sądu i prokuratora; wobec osób podejrzanych lub oskarżonych o popełnienie przestępstwa przeciwko życiu i zdrowiu albo skazanych za takie przestępstwo.

- Zastosowanie kajdanek lub prowadnic może nie być w ogóle potrzebne, jeśli osoba, do której kierowane jest polecenie podporządkowania się, poleceniu temu się podporządkuje - uzasadniał sędzia TK Adam Jamróz. Dodał, że "niepodporządkowanie się poleceniu funkcjonariusza stanowi podstawową, konieczną przesłankę dla zastosowania wszystkich środków przymusu bezpośredniego, także kajdanek i prowadnic".

Wniosek o zbadanie konstytucyjności przepisów rozporządzenia skierował Rzecznik Praw Obywatelskich po zatrzymaniu przez CBA w lutym 2007 roku ordynatora oddziału kardiochirurgii szpitala MSWiA w Warszawie dra Mirosława G. RPO ocenił wówczas, że użycie wobec niego kajdanek podczas zatrzymania było "nieuzasadnione". Zwracał też uwagę, że Mirosław G. "w najmniejszym chociaż stopniu nie utrudniał czynności funkcjonariuszom".

Sędzia Jamróz podkreślał jednak, iż orzeczenie TK uchylające zapis rozporządzenia przywraca stan zgodny z konstytucją, ale "nie uniemożliwia zastosowania kajdanek i prowadnic zgodnie z przepisami Ustawy o CBA". - Pozostałe przepisy rozporządzenia nie zostały uchylone, a więc funkcjonowanie CBA w tym zakresie jest możliwe - dodał.

TK podzielił w większości argumenty RPO. Przedstawiciel Rzecznika wskazywał wcześniej, że rozporządzenie ma tylko konkretyzować ustawę o CBA, a nie ją uzupełniać, regulując kwestie pominięte przez ustawodawcę. - Zestawienie ustawy z rozporządzeniem nasunęło wątpliwości, czy przepis w rozporządzeniu jest zgodny z zakresem upoważnienia ustawowego - mówił przed TK reprezentujący RPO Piotr Sobota.

Zdaniem RPO rozporządzenie mówi o obowiązku stosowania kajdanek, gdy tymczasem ustawa daje tylko taką możliwość. Według zapisów ustawy o CBA funkcjonariusze "mogą stosować fizyczne, techniczne i chemiczne środki przymusu bezpośredniego ale w przypadku niepodporządkowania się wydanym na podstawie ustaw poleceniom służącym realizacji zadań". Jak wskazywał Rzecznik w swym wniosku, ustawa "nie przewiduje innej możliwości stosowania jakiegokolwiek środka przymusu bezpośredniego niż następcze - jako reakcję na niepodporządkowanie się wydawanym zgodnie z prawem poleceniom funkcjonariuszy". Ponadto zdaniem RPO ustawa nie przewiduje też, aby decyzja o stosowaniu kajdanek mogła być przeniesiona na inny organ, a rozporządzenie wspomina o prokuratorze lub sądzie.

TK wskazał, że zakwestionowany przepis rozporządzenia określając krąg osób, wobec których stosuje się kajdanki i prowadnice "bez upoważnienia wkroczył w materię ustawową". - Rozporządzenie nie ma charakteru samoistnego - mówił Jamróz.

Zdaniem Trybunału wprowadzenie w rozporządzeniu stosowania kajdanek w odniesieniu przestępstw przeciw życiu i zdrowiu stanowi poszerzenie zakresu zadań CBA określonego w ustawie. - Zaskarżony przepis wkroczył więc w materię ustawową w sposób niezgodny z konstytucją w kluczowych kwestiach rzutujących na zakres działania, kompetencje i sposób działania CBA - powiedział sędzia TK. Dodał też, iż żaden z przepisów ustawy nie upoważnia do wprowadzenia zapisu, że kajdanki i prowadnice stosuje się na polecenie sądu lub prokuratora.

Trybunał zasygnalizował też, że "większość przepisów rozporządzenia dotyczy również bezpośrednio ograniczenia wolności osobistej należącej do materii ustawowej". Dlatego, według TK, zapisy te powinny znaleźć się w ustawie. Sygnalizacja Trybunału, jak mówił Jamróz, będzie również dotyczyć innych rozporządzeń dotyczących środków przymusu bezpośredniego, a odnoszących się do policji, Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego i Straży Granicznej.

O uznanie przepisu rozporządzenia za zgodny z konstytucją i ustawą wnosił sekretarz rządowego Kolegium ds. Służb Specjalnych Jacek Cichocki. - Zaskarżony przepis trzeba czytać w kontekście innych przepisów rozporządzenia - mówił przed TK.

Przedstawiciel prokuratora generalnego Andrzej Pogorzelski przyznawał zaś, iż CBA interpretowało zapis rozporządzenia w sposób nieprawidłowy, jako "samoistną podstawę prawną". - Wobec wykładni przedstawionej przez szefa CBA prokuratorowi generalnemu nie pozostaje nic innego jak poprzeć zarzuty wnioskodawcy - powiedział prok. Pogorzelski.
(PAP)

8 psów husky w zaprzęgu i 160 km ekstremalnej trasy

Grzegorz Linda z Porzecza koło Wejherowa jako pierwszy Polak w historii ukończył ekstremalny wyścig psich zaprzęgów Polardistans w Szwecji. Przejechał zaprzęgiem składającym się z ośmiu psów siberian husky 160 kilometrowy odcinek na północy Szwecji w okolicach miejscowości Sarna. Jest pierwszym Polakiem, któremu się to udało.

Jak powiedział Radiu Gdańsk - w wyścigu brali udział głównie Skandynawowie, przyzwyczajeni do ekstremalnych warunków i niskich temperatur. W czasie tegorocznej edycji dochodziły one do minus 30 stopni. - Samo ukończenie wyścigu jest już dla mnie sukcesem - dodał Grzegorz Linda. Celem wyprawy było sprawdzenie jak psy z polskich hodowli poradzą sobie na długiej i wyczerpującej trasie.

Polardistans to wyścig przeznaczony dla psów rasowych z rodowodem. W tym roku wzięło w nim udział kilkudziesięciu zawodników w kilku klasach. Polak ukończył zmagania w środku stawki.
(IAR)

Rosjanie: Polaków w Katyniu mordowali Niemcy

Komunistyczna Partia Federacji Rosyjskiej (KPRF) prezentuje na swojej stronie internetowej nowy rosyjski film dokumentalny, przekonujący, że polscy oficerowie wzięci do niewoli w 1939 r. przez Armię Czerwoną zostali rozstrzelani w 1941 r. przez hitlerowców.

Prawdę o mordzie NKWD na polskich jeńcach w 1940 roku autorzy tego dzieła, Maciej Mogilewski i Wasilij Mateusz, określają jako "wersję polsko-goebbelsowską".

Polski krzyż Rosji

Trwający 38 minut film, zatytułowany "Polski krzyż Rosji", dostępny jest w dziale "KPRF i świat" (Zobacz film na stronie KPRF).

Autorzy wspierają swoje wywody komentarzami m.in. zmarłego w ubiegłym tygodniu Julija Kwicińskiego, I wiceprzewodniczącego Komisji Spraw Zagranicznych Dumy Państwowej, a wcześniej wiceministra spraw zagranicznych ZSRR, oraz Wiktora Iljuchina, jednego z liderów frakcji KPRF w izbie niższej parlamentu Rosji, b. śledczego Prokuratury Generalnej ZSRR.

Ten drugi zwraca uwagę, że "Trybunał Norymberski nie uniewinnił Niemców". - Z nieznanych przyczyn wyłączył tę zbrodnię z aktu oskarżenia. Jednak nie powiedział też, że to Sowieci rozstrzelali Polaków - zaznacza Iljuchin.

Ukryty cel Hitlera

- W efekcie pojawiają się dwie oficjalne wersje śmierci polskich jeńców: niemiecko-polska i radziecka. Obfitość wzajemnie wykluczających się faktów nie pozwala jednoznacznie powiedzieć, kto jest zabójcą. Konieczne jest kontynuowanie śledztwa dla wyświetlenia prawdy - postulują autorzy.

Iljuchin przekonuje, że oskarżając Józefa Stalina o mord na polskich oficerach, Adolf Hitler miał na celu skłócenie koalicji antyhitlerowskiej.

Natomiast Kwiciński ocenia, że "była to prowokacja skonstruowana przez Niemców, by zatruć stosunki ZSRR z Polską".

- Chodziło o stworzenie warunków uniemożliwiających rozwój w Polsce partyzanckiego, proradzieckiego ruchu przeciwko niemieckim okupantom - wyjaśnia.

Dowody sfabrykował wywiad

Autorzy obrazu sugerują, że dokumenty z archiwów na Kremlu, obwiniające NKWD o zbrodnię katyńską, zostały sfabrykowane przez polski lub brytyjski wywiad. Twierdzą też, że sprawa rozstrzelania polskich jeńców pod koniec lat 80. została wyciągnięta na światło dzienne przez Amerykanów, aby rozbić blok wschodni.

- W konfrontacji między NATO i Układem Warszawskim nie dało się wyłonić zwycięzcy. Tylko rozpad jednego bloku mógł dać przewagę jego przeciwnikowi. USA zdołały znaleźć słabe ogniwo w UW - Polskę. Znalazła się też przyczyna, z powodu której Polska mogła mieć pretensje do ZSRR - egzekucja polskich oficerów wziętych do niewoli przez Armię Czerwoną w 1939 roku - konstatują.

- Nie ma już ZSRR i Układu Warszawskiego. Zimna wojna została beznadziejnie przegrana (przez Moskwę). Wydawałoby się, że Polska nie powinna już mieć przyczyn do konfrontacji z Rosją. Jednak problem Katynia pozostał nierozwiązany. Na tle tradycyjnej polskiej rusofobii stał się ogromną, gnijącą raną na ciele stosunków rosyjsko-polskich - wskazują.

Autorzy przypominają, że za zbrodnię katyńską Polskę przepraszał zarówno prezydent ZSRR Michaił Gorbaczow, jak i prezydenci Rosji - Borys Jelcyn i Władimir Putin.

- Polsce przeprosiny naszych prezydentów - jak na to wygląda - nie wystarczą. Państwo, za wyzwolenie którego życie oddało 600 tys. radzieckich żołnierzy, nadal zgłasza roszczenia wobec Rosji - podkreślają.

- Nie bacząc na patologiczną nienawiść Polaków do wszystkiego, co rosyjskie, pozostajemy sąsiadami. Choć nasze kraje graniczą tylko w obwodzie kaliningradzkim, dwa narody pozostają sobie bliskie. Po co więc sztucznie podgrzewać stałe pretensje Polski wobec Rosji? - pytają.

Autorzy dodają, że: Polska nigdy nie uznała swoich zbrodni wobec Rosji, choć miałaby się za co pokajać - chociażby za śmierć czerwonoarmistów w latach 1920-21.

Polacy uskarżają się na własny los

- Polacy mówią o sobie, że są dumnym narodem. Historia dowodzi, że ta duma nie ma wystarczających podstaw. Ciągłe uskarżanie się na własny los i nieprzyznawanie się do własnych grzechów nie jest godne dumnego narodu - wskazują.

- Kiedy w stosunkach między naszymi krajami patologiczną antyrosyjską histerię zamieni rozumienie, że Słowianie nie mają czego dzielić, wówczas Polska i Rosją drogą wyzerowania rachunków wzajemnych pretensji znajdą zrozumienie i przyjaźń - konkludują.

W ubiegłym miesiącu frakcja KPRF w Dumie zażądała powołania komisji parlamentarnej do zbadania okoliczności śmierci polskich oficerów wziętych do niewoli w 1939 roku przez Armię Czerwoną, czyli - w rozumieniu komunistów - udowodnienia, że polskich oficerów rozstrzelali hitlerowcy po zajęciu Smoleńska w 1941 roku, a nie NKWD - w 1940 roku.

Zażądała też, by Główna Prokuratura Wojskowa FR wznowiła śledztwo, jakie w sprawie mordu na polskich jeńcach prowadziła w latach 1990-2004. Wystąpiła również o przeprowadzenie dochodzenia parlamentarnego dotyczącego śmierci czerwonoarmistów, którzy dostali się do polskiej niewoli w 1920 roku.

Wszystko to - w zamyśle KPRF - ma powstrzymać premiera Putina "przed powtórzeniem pochopnych i najprawdopodobniej błędnych wniosków w sprawie śmierci polskich oficerów", gdy w kwietniu pojedzie do Katynia, aby w 70. rocznicę zbrodni katyńskiej wspólnie z premierem Polski Donaldem Tuskiem uczcić pamięć jej ofiar.

Żaden z pozostałych klubów parlamentarnych nie poparł tej inicjatywy.

Brakuje nam dystansu

Zdaniem Andrzeja Przewoźnika, sekretarza Rady Ochrony Pamięci Walk i Męczeństwa, Polacy powinni zachować dystans wobec takich publikacji rosyjskich.

- Bardzo często brakuje nam dystansu w podejściu do podobnych publikacji, które pojawiają się na rynku, a dystans jest potrzebny. Trzeba patrzeć, kto pisze, kto się wypowiada (...) oczywiście trzeba reagować, w różny sposób, ale reakcja na tego rodzaju publikacje powinna być mądra i przemyślana - uważa Przewoźnik.

- W Polsce przecież też są osoby, które piszą bzdury o faktach historycznych, wychodząc pewnie z założenia, że jeśli fakty nie zgadzają się z ich teorią, to tym gorzej dla faktów. Nie znaczy to jednak, że tego rodzaju publikacje powinny być traktowane poważnie - zauważył.

W jego opinii, działacze rosyjskiej partii komunistycznej nie są liczącymi się partnerami w dialogu polsko-rosyjskim.

Według Przwoźnika, w ostatnich kilku latach nastawienie rosyjskich elit wobec zbrodni komunistycznych zaczyna się zmieniać, czego dowodem jest decyzja premiera Władimira Putina, by uczestniczyć w obchodach 70. rocznicy zbrodni katyńskiej i to razem z premierem Polski Donaldem Tuskiem. - Warto zwrócić uwagę także na bardzo mocne wezwanie Memoriału o wyjaśnienie sprawy katyńskiej i wystąpienia Cerkwi prawosławnej, w których otwarcie potępia się Stalina i jego rządy - podkreślił.

Andrzej Przewoźnik odpowiada po stronie polskiej za organizację za uroczystości rocznicowych w Katyniu.
(PAP)

Dalej...